Γράφει ο Βαγγέλης Μπάκας

              

            Μπαίνοντας κάποιος Κονκολέζος στην πλατεία των Γρεβενών, τα μάτια όλων καρφώθηκαν στο κατραμί… πρόσωπό του. Κι όπως ήταν φυσικό ακολούθησαν και οι απορίες ψιθυριστά. Όπως αυτή του Νίκου Πραχάλα στον ταξιτζή Γιάννη Παρμάρα:

            «Γιάννη! Ποιος είναι αυτός ο γαλατένιος!… Τι επαγγέλλεται; Είναι ελεύθερος; Είναι παντρεμένος; Είναι χωρισμένος; Από πού κρατάει η σκούφια του;».

            «Είναι εξόριστος ποιητής και εργένης. Έτσι τουλάχιστον μου συστήθηκε».

            «Κι από πού κατάγεται;».

            «Από το Κονγκό! Είναι απόγονος του πρώην πρωθυπουργού Καζαβούμπου! Μετά από κάποια ληστεία στην πατρίδα του διέφυγε στην Κρήτη ως λαθρεπιβάτης. Κι αφού συνελήφθη για ζωοκλοπή, και έκανε φυλακή, εξορίστηκε στην πόλη μας! Να γιατί μιλάει άπταιστα ελληνικά. Τα έχει μάθει στις φυλακές της Αλικαρνασσού!»

«Βλέπω ίδιο χρώμα με τον ποδοσφαιριστή Μαζουάκου! Τι σχέση έχουν;».

«Είναι αδέρφια… αλλά από άλλη μάνα και άλλον πατέρα…» Έτσι είπε…

«Και τον πίστεψες βρε αγαθέ;… Εκτός από την κλοπή τι άλλο τον βαραίνει;».

«Ο ρατσισμός! Έτσι και τον κοιτάξει λευκός περίεργα τον δέρνει αλύπητα! Κι αν είσαι περίεργος να μάθεις περισσότερα, μισό λεπτό να τον φωνάξω στην παρέα μας. Εσύ όμως θα τον προσφωνείς Μανόλη. Όπως τον βαφτίσανε στην Κρήτη!».

«Δεν έχω κανένα πρόβλημα, αρκεί να μην δείρει κι εμένα αλύπητα!…».

Ο Ιωσήφ Καζαβούμπου είχε πολιτογραφηθεί έλληνας. Και μόλις προέκυψε,   μετά από αρκετά χρόνια, το φλέγον δημογραφικό πρόβλημα της χώρας μας κλήθηκε από τον δημοσιογράφο Νίκο Πραχάλα για μια συνέντευξη! Τον ρωτά λοιπόν:

«Εξόριστε κι αξύριστε ποιητή! Στην πόλη μας πες μας τι βλέπεις;».

«Βλέπω να ανοίγουν τα σχολεία των χωριών και τα παιδιά να μιλούν σλάβικα.

Βλέπω παρελάσεις με παρδαλές σημαίες!

Βλέπω υπουργούς να απαντούν με διερμηνείς στα αιτήματα των πολυτέκνων.

Βλέπω πολύτεκνους… έλληνες με ένα παιδί, και τους αλβανούς με τσούρμο…

Βλέπω τους παπάδες χωρίς ράσα.

Βλέπω να παντρεύεται ο Ιορδάνης τον Άρη, και η Μαρία την Πόπη.

(Προφητικό, αφού αυτό το άρθρο το είχα γράψει πριν από δεκαπέντε χρόνια).

Βλέπω την κονσερβοποίηση του ελληνικού στοιχείου στα αστικά κέντρα, και την κοσοβοποίηση της υπαίθρου προ των πυλών!

Βλέπω παντελή εξαφάνιση του μυστηρίου της βάπτισης, εξαιτίας της άρνησης των γυναικών να παντρευτούν και να τεκνοποιήσουν. (το λάδι μόνο για ξεμάτιασμα).

Βλέπω να κλείνουν οι γυναικολογικές κλινικές με τα νηπιαγωγεία.

Βλέπω να πουλάνε οι νέοι των πόλεων τα κενά πατρικά σπίτια τηλεφωνικά».

Βλέπω να αγοράζουν οι αλβανοί χωριά χωρίς κατοίκους, και να μετατρέπουν τις εκκλησίες σε τζαμιά, όπως ο Ερτ ουάν την Αγιά Σοφιά!…

«Φτάνει, φτάνει, φτάνει! Χίλιες φορές να ήσουνα τυφλός ποιητή και να μην έβλεπες τίποτα απολύτως! Μα όλα μαύρα τα βλέπεις τέλος πάντων;».

«Τι να κάνω, αφού είμαι μαύρος!…». Γέλια αμφοτέρων.

«Καμιά ελπίδα λοιπόν; Κανένα φως στο τούνελ; Θα αφανισθούμε εξ αιτίας της υπογεννητικότητας; Τι κάνουν οι πολιτικοί μας! Πού είναι οι πόντιοι βουλευτές οποίοι μας τάζανε, εκτός από παιδεία, και παιδία!».

Μόλις ο Ιωσήφ πήγε στην τουαλέτα λέει ο Νίκος:

            «Γιάννη! Έχω μια ξαδέρφη, παρεξηγήσιμα μελαχρινή, και λόγω του χρώματος δεν λέει να κατεβεί ακόμα από το ράφι! Ελπίδα Μπλουγκούμα λέγεται. Κατάλαβες;».

            «Όχι! Μήπως εννοείς να την προξενήσω στον Ιωσήφ Καζαβούμπου!».

            «Εάν είσαι καλός φίλος γιατί όχι! Κι αν το θέλεις, γίνεσαι και κουμπάρος!».

………………………………………………………………………………

Θα γίνει τελικά ο γάμος της δεσποινίδας Ελπίδας Μπλουγκούμα με τον Ιωσήφ Καζαμπούμπου με συνοπτικές διαδικασίες. Η νύφη με λευκό νυφικό. Κι ο γαμπρός με μαύρο κουστούμι στο χρώμα του. Άλλωστε ο Ιωσήφ ήτανε χριστιανός ορθόδοξος.

Και να το μεγάλο κακό το οποίο θα συμβεί κατά την πρώτη νύχτα του γάμου!

Η κλοπή θα αρχίσει από πολύ νωρίς. Ο Ιωσήφ Καζαβούμπου θα της πάρει πρώτα την παρθενιά της με το καλό. Και μετά θα της δώσει κάποιο υπνωτικό χάπι με το άγριο για να κοιμηθεί. Κι όταν με το κακό… θα της πάρει ό, τι πολύτιμο είχε βρει μέσα στο σπίτι της, και τα φορτώσει όλα πλέον στο αυτοκίνητό της, θα εξαφανισθεί. Το μόνο που θα αφήσει, αμανάτι, είναι ο λευκός σπόρος στο αιδοίο της για να μη τον βρει κανείς!

Η κουβέντα θα συνεχιστεί και πάλι αργότερα για το δημογραφικό πρόβλημα:

«Τι θα γίνει Γιάννη; Θα αφανιστούμε και ως φυλή; Θα γίνουμε Βαβυλώνα!».

«Υπομονή! Βλέπω την ελπίδα να έρχεται από το βάθος του δρόμου, αργά και σταθερά, σαν πιγκουίνος! Έλα πιο δω Νίκο να την δεις καλύτερα!» είπε ο Γιάννης.

            «Επί τέλους και μια ελπίδα! Αν και μια κούκα δεν φέρνει την Άνοιξη! Μόνο ένα αβγό γεννά! Σαν τις κινέζες! Ούτε φωλιά χτίζουν αφού γεννούν σε ξένο σπίτι!

Η ελπίδα τελικά ήταν κυρία και διπλή! Πρώτον, λεγόταν Ελπίδα με κεφαλαίο έψιλον! Δεύτερον, ήταν έγκυος στον μήνα της! Και τρίτον, επρόκειτο για την πρώην δεσποινίδα Ελπίδα Μπλουγκούμα, και νυν ζωντοχήρα του Ιωσήφ Καζαβούμπου!

«Γιάννη! Μόνο οι αλβανοί θα μας σώσουν» είπε ο Νίκος.

«Πως το λες αυτό! Επειδή είναι σαν κι εμάς στο χρώμα!…».

«Άκου λοιπόν! Μια γειτόνισσά μου είναι έγκυος, ίσως και στο μήνα της. Την συνάντησα χθες στο σούπερ μάρκετ. Με το αριστερό χέρι κρατούσε στην αγκαλιά ένα μωρό. Με το δεξί, έπιανε ένα μεγαλύτερο που περπατούσε. Κι όταν της ρώτησα που είναι τα υπόλοιπα τρία, να τι μου είπε! Είναι στο σχολείο! Κι όλα με ελληνικά ονόματα, με το μεγαλύτερο να το λένε Πύρο! Τον μόνο, και τον οποίο που δεν είχα γνωρίσει ποτέ μου, ήταν ο συγχωρημένος σύζυγος της. Ο Μπασκίν Φίνο! Ο πιο φίνος Μπασκίνας! Αστειεύομαι φυσικά! Πώς να τον γνώριζα όταν ο άνθρωπο έφευγε νύχτα στην δουλειά, και επέστρεφε το βράδυ για ύπνο! Ενώ τα δικά μας παιδιά επιστρέφουν χαράματα από τις καφετερίες και μεθυσμένα!».

«Ας μην κάνανε τόσα παιδιά! Άλλη είναι η δική μου απορία Γιάννη! Γιατί τον εξόρισαν τον ποιητή; Είναι δυνατόν ένας τόσο ευαίσθητος και πνευματικός άνθρωπος να είναι ρατσιστής και βίαιος; Τι του κάνανε οι κρητικοί και μας κουβαλήθηκε εδώ;».

«Οι κρητικοί τίποτα! Αυτός όμως έχει κάνει πολλά στους κρητικούς! Αν και ο Ιωσήφ μου είχε εμπιστευθευθεί ένα μυστικό ζωής και θανάτου, θα το εμπιστευτώ κι εγώ πλέον σε εσένα! Για ζωοκλοπή τον είχανε εξορίσει! Πεινούσε και αναγκάσθηκε να κλέβει αίγες!».

«Κατάντια κι αυτή της διανόησης…».

«Σιγά, μη βιάζεσαι να τον λυπηθείς! Η έρευνα απέδειξε το εντελώς αντίθετο. Ο Μανόλης δεν ήταν καν ποιητής τελικά! Κι ούτε φτωχός μετανάστης. Κλεπτομανής ήταν! Το μαντρί του στο Μυλοπόταμο θύμιζε οστεοφυλάκιο. Πάνω από εκατό κρανία αιγοπροβάτων είχε περασμένα σε σύρμα, και φυλάγανε το μπαχτσέ του ως σκιάχτρα! Κι όταν τον ρωτήσανε πού τα βρήκε, είπε πως τα μάζεψε από τις ταβέρνες. Κι όταν οι ταβερνιάρηδες θα καταθέσουν πως δεν του είχανε δώσει ούτε ένα κοκαλάκι, τότε θα τα πάρει κρανίο κι ο κύριος εισαγγελέας και θα τον κάνει με κρεμμυδάκια!  Εξάμηνος εξορία εις την δυτικήν Μακεδονίαν!». Να πως ήρθε στα μέρη μας!

Η κυρία Ελπίδα θα γεννήσει δίδυμα! Ένα κορίτσι λευκό. Κι ένα αγόρι μαύρο.

Το SOS, όμως, δεν πρέπει να είναι μόνο η Σωτηρία της ψυχής μας. Αλλά η συνέχεια της φυλής! Ακόμα κι ο τρελός ο Χίτλερ είπε μια σωστή κουβέντα: Εμείς θα φύγουμε. Το έθνος θα μείνει!

            Το δημογραφικό πρόβλημα άναψε πλέον κόκκινο. Ένα παιδί ανά οικογένεια, και κάτι δεκαδικά, δεν αρκεί. Χανόμαστε φίλες και φίλοι! Τα ομόφυλα ζευγάρια, όσο τεκνά κι αν είναι… είναι όλα άτεκνα. Αν περιμένουμε να μας σώσουν αυτά καήκαμε! Πού χάθηκαν τόσες και τόσες φυλές!

            Εύχομαι να μην πουν ποτέ κάποιοι: Πού είναι εκείνοι οι Έλληνες!