«Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη ταφή σου…»
(γράφει ο Βαγγέλης Μπάκας)
Αι εκλογαί πάσαι, ύπνους θα ψηφίσω, αφού οι περισσότεροι υποψήφιοι σύμβουλοι είναι κοιμισμένοι! Πώς να βγει ίσιοι ψήφοι από αδαείς ψηφοφόρους!…
Έριξα μια ματιά σε όλες τις υποψηφιότητες των συμβούλων και, απογοητευμένος σφόδρα, κατέληξα: Εάν αυτοί είναι οι ικανότεροι του τόπου μας, και τους οποίους επέλεξαν οι υποψήφιοι δήμαρχοι για να συνδράμουν το έργο του δήμου, τότε ο κύριος Κατέλης (Λουλουβίκος) είναι ικανός και για πλανητάρχης!
Δεν φταίνε όμως οι υποψήφιοι δήμαρχοι. Αφού αυτοί οι οποίοι είναι ικανοί, έχουν γνώσεις και όραμα, αποφεύγουν να κατεβούν στο στίβο της πολιτικής σκηνής, δεν είναι αναμενόμενο να επιλέξουν τους συμβούλους τους από τον σωρό!…
Όλα βιαστικά λοιπόν, μην τυχόν και δεν προλαβαίνανε να συμπληρώσουν τον αριθμό που απαιτείται για την έγκαιρη συμμετοχή στις εκλογές. Να γιατί άρπαξαν με το ζόρι και κάποιες νοικοκυρές, οι οποίες είχαν ξεχάσει να βγάλουν την ποδιά της κουζίνας! Να, λοιπόν, γιατί το μαγείρεμα των υποψηφίων συμβούλων καθυστέρησε τόσο πολύ!
Να τι μου θύμισε αυτή η βιασύνη. Κάποιο επιμορφωτικό σεμινάριο της ΔΕΗ κάπου στην Αθήνα, όπου είχα λάβει μέρος, για να πάρουμε στοιχειώδεις λογιστικές γνώσεις. Κι αφού δεν συμπληρώθηκε ο απαραίτητος αριθμός, κάλεσαν και μερικούς τεχνίτες.
Οι συνάδελφοι αυτοί ακούγανε τις οικονομικές ορολογίες σαν να ήταν κινέζικα. Κι όταν διαμαρτυρήθηκαν έντονα, πήραν την απάντηση από την διεύθυνση ψιθυριστά:
«Για να πάρουμε τα λεφτά που χορηγεί η Ε. Ε! Ντιπ δεν σας κόφτει!».
«Μα δεν καταλάβαμε τίποτα! Δεν πιστεύω να με σηκώσετε να πω το μάθημα και να γίνω ρεζίλι; Όπως όταν είχα γράψει, στο σχολείο, την Ελλλάδα με τρία λάμδα!…».
«Τι γραμματικές γνώσεις έχετε κύριε Λεοντίδη;».
«Πτυχιούχος του δημοτικού σχολείου του χωριού μου με βαθμό πέντε και με μέσον».
«Τότε θα σου κάνω μια ερώτηση καθιστό! Πότε έχουμε πληθωρισμό;».
«Όταν έχουν και οι φτωχοί παράδες…».
«Μπράβο! Πάρα πολύ έξυπνη απάντηση! Με αυτή θα ξεκινώ τα επόμενα σεμινάρια. Όταν έχουν οι φτωχοί παράδες δεν έχουν καμιά αξία! Είναι σαν τα Ραλικά…».
Προχθές πήρα με το αμάξι τη Βασίλω, μια πρώην γειτόνισσα, για τα Γρεβενά. Στην ηλικία μου περίπου. Όμως, θα ήταν μεγάλη αγένεια εάν την ρωτούσα τι θα ψήφιζε! Κι όμως, με είχε προκάνει αυτή! Να λοιπόν η απρόβλεπτη ερώτηση και η οποία θα γινότανε απαρχή ενός πρωτόγνωρου επιθεωρησιακού διαλόγου:
«Δε σι ρώτ’σα ρα Βάγγη. Τι θα ψηφίσεις;».
«Εγώ; Κανέναν!…». Δεν ήθελα να μάθει την προτίμησή μου.
«Άρα τουν Ουδυσσέα! Αυτόν ήλιγαν Κανκάνα! Του διάβασα στου παραμύθι τ’ς αγγονής μ’».
«Εσύ τι θα ψηφίσεις κυρά Βασίλω;».
«Του βασ’λιά!… Αφού μι λιεν Βασίλου! Είνι φυσικό κι ιπόμινου!».
«Μα αφού η βασιλεία έχει καταργηθεί! Για ποιον λόγο θα τον ψηφίσεις;».
«Εμ ντε! Είνι ένα πρέπους κι αυτός… Κι η βασίλ’σσα, ίδιο καρπουστάλι!».
«Εκείνον τουν στούραβο με την Γκαμήλα θα ψηφίσεις! Πας καλά ωρέ Βασίλω; Να βγάλεις αμέσως τους βασιλιάδες από την κορνίζα και να βάλεις την φωτογραφία των εγγονιών σου!».
«Κι του βασ’λιά με τ’ βασίλ’τσα τι θα τ’ς κάμου;».
«Προσάναμμα! Αρκετά μας έκαψαν αυτοί, κάψε τους κι εσύ μια φορά».
«Θα είσι κουμουνιστής Βάγγη ως φαίνητι, α! Πάλι καλά που δεν είπις να βάλω τ’ν Κατρίγγου τ’ Σακιλαρουπούλου! Μια π’θαμή άθρουπους… Δε θα κατάλαβις καλά. Ποιον Στούραβο κι ποια Γκαμήλα! Μήπους ιννουείς τουν Κάρουλου; Αυτόν που τον απαράτσι η Νταϊλιάνα κι πήγει μι τον Αράπ! Τα ξέρου όλα ιγώ αυτά τα ανάμια!».
«Προφανώς θα εννοείς τους παπαράτσι που την κυνηγούσαν!»
«Α έτ’ς πε να ζήεις! Τουν Απαράτσι πήρι! Ιγώ όμους ιννουώ τουν Κουστάκη μι τ’ν Άννα Μαρία! Κι όσου για τουν προυφανό, θα στα πω άλλη βουλά… Είνι φυσικό κι ιπόμινου!».
«Μα ο βασιλιάς Κωνσταντίνος πέθανε φέτος!».
«Αμ τι δεν ξέρου! Του Γινάρ! Αφού πήγα κι στ’ν κηδεία! Ζούμι όμους ιμείς! Η αδιρφή μ’ πήρι του όνομα τ’ς Μαρίας. Κι η αδιρφός μ’ η Κουστάκ’ς τ’ βασ’λιά! Δεν είνι φυσικόκι ιπόμινου; Άντρας μι άντρα! Κι γυναίκα μι γυναίκα! Τι είνι δε μι λιές;».
«Όχι! Ούτε φυσικό είναι. Κι ούτε επόμενο κυρά Βασίλω. Πού θες θα σε κατεβάσω;».
«Ιδώια, κι θα του μάσου μι τα πουδάρια! Ακούς ικεί δεν είνι φυσικό κι ιπόμινου!»
Αφού κάποια από τα στελέχη των κομμάτων, φίλες και φίλοι, κατάντησαν κοτσάνια, δεν είναι αναμενόμενο να λένε κοτσάνες, κι ο λαός να καταντήσει άγανο! Να τι έχει το κεφάλι του μέσου ψηφοφόρου! Από πλημμελή, έως παντελή άγνοια πολιτικής στη χώρα αυτή. Άλλο να ξέρεις να κάνεις καλή πίτα, και να μαστορεύεις σωστά, κι άλλο να μπορείς επιλέγεις τους άριστους υποψήφιους με βάση τα προσόντα τους!
Κατά τα άλλα κάποιοι ψηφοφόροι γνωρίζουν τα πάντα! Όταν όμως πρέπει να πάρουν θέση για κάτι το οποίο αντίκειται στο συμφέρον τους, τότε επικαλούνται την ταπεινή καταγωγή τους λέγοντας:
«Α! Εγώ δεν τα ξέρω αυτά! Είμαι από χωριό!». Γνωρίζει όμως όλα τα υπόλοιπα…
Να γιατί, φίλες και φίλοι, με τρομάζει ο μέσος όρος των ψηφοφόρων. Είναι δυνατόν να εκλέξει αυτός τους άριστους!… Τους άρρωστους μάλιστα! Ούτε η κυρία Βασίλω θα ψηφίσει το βασιλιά. Θα ρίξει το ψηφοδέλτιο που θα της βάλει ο γιος ή ο εγγονός στην τσέπη. Να γιατί τα γκάλοπ πέφτουν έξω, και οι γκαλπογιάννηδες από τα σύννεφα!…
Μόνο η τεχνολογία με την επιστήμη θα δώσουν τη λύση στην αντιπροσωπευτική επιλογή των εκλεκτόρων! Χωρίς κάλπες, ψηφοδέλτια, και παρατράγουδα…
Ο ψηφοφόρος θα προσέρχεται ενώπιον της επιτροπής των εκλογών. Κι αφού θέσει τον δείκτη επί της ειδικής συσκευής, αυτόματα θα περάσει το βιογραφικό του στην αόρατη οργανική κάλπη. Από το IQ, ως τις γραμματικές γνώσεις, τις σπουδές κλ
«Καληνύχτα Κεμάλ!Αυτός ο κόσμος δεν πρόκειται να αλλάξει» Μάνος Χατζηδάκης.
Και επί το λαϊκότερον: Το γουρνοτόμαρο δεν γίνεται κρασοδέρματο!».
Υ.Γ. Ας βάλει ο Θεός το χέρι του να εκλεγούν οι καλύτεροι. Τηρουμένων φυσικά των αναλογιών! Και γιατί το χέρι κι όχι τα χέρια Του; Μήπως είναι κουλοχέρης ο Θεός; Ποιος θα μου δώσει κάποια τεκμηριωμένη απάντηση;