Γράφει η Νούλα Χρυσοχοϊδου

Αξίες πέρα για πέρα δημοκρατικές, ελευθερία γνώμης-έκφρασης και σκέψης και η συνείδηση του Έλληνα πολίτη-πολιτικού-οικονομολόγου και αναλυτή ταυτόχρονα έχει αλλάξει χέρια και χειραψίες. Πού είσαι πατέρα της οικονομικής επιστήμης να δεις τα αποτελέσματα της σημερινής οικονομίας που το σύστημα αγοράς έχει αλλάξει πρόσωπο και χαμογελάει σαν την Τζοκόντα με βλέμμα πλάνο…

Νόμοι, ΦΕΚ και ΠΟΛ αλλάζουν καθημερινά χέρια…πάντα με αναδρομική ισχύ και γίνεσαι από την μία μέρα Οικονομολόγος, Νομικός και “ο Θεός βοηθός” αναφωνείς μέσα στην τρέλα και τον παραλογισμό του Δημόσιου Τομέα. Ζεϊμπέκικα και γυροβολιές κατακρίνονται…λες κι εσύ Έλληνα που κατακρίνεις του “θριαμβευτές” σημερινούς πολιτικούς, δεν είσαι κάθε μέρα για καφέ και ουζάκι και εκφράζεις την δυσαρέσκεια σου δεξιά και αριστερά για το άδικο πολιτικό σύστημα της χώρας σου!!! Σκοπό δεν έχεις να σηκωθείς από την γεμάτη πούπουλα καρέκλα σου και να εφαρμόσεις την άδικη θηλιά στον λαιμό του κατακτητή σου σκουπίζοντας την σκονισμένη συνείδηση σου…και αντ’ αυτού κοιτάς να δαγκώσεις την μπουκιά του διπλανού σου.

Έχουμε φτάσει πιο χαμηλά και από το χαμηλότερα…και το βαρέλι δεν έχει πάτο σκέφτεσαι, μήπως και γυρίσει η ρότα και άντε πάλι από την αρχή. Εκπαιδεύεσαι από μικρός να μάθεις να ζεις ανεκτικά, λες και είσαι ον δίχως βούληση. Αξίες και θεσμοί παραβιάζονται καθημερινά και εσύ πιστεύεις στην ψευδεπιγραφή της Δημοκρατίας. Της ποιας;;;;;Της οικονομικοκοινωνικής και τρομοκρατικής ΔΗΜΟ-κρατίας. Και βιώνεις την απόλυτη πολιτική ηδονή, ζητάς κι άλλο, κι άλλο…λίγο ακόμα, μα γκρινιάζεις γιατί δεν σου φτάνει. Ο απόλυτος εξευτελισμός της κοινωνίας.

Η ελληνική κοινωνία ακολουθεί πιστά, αρρωσταίνει, πεθαίνει και αποτεφρώνεται καθημερινά, πότε θα αναγεννηθεί όμως; Όλοι βιώνουμε ξεχωριστά με τον δικό μας τρόπο την οικονομική κρίση, μόνο που δεν κατανοούμε ότι την κρίση την έχουμε γεννήσει μέσα στην χώρα μας, την μεγαλώνουμε στα χέρια μας δίνοντας να βυζάξει από τη Μάνα-Δημοκρατία και αυτή σιγά σιγά βγάζει τα πλοκάμια της και πνίγει τα παιδιά της. Για ποια ιδανικά μας μιλούσαν στο σχολείο για ποιο φρόνιμα εθνικής υπεροχής; Κρυφτήκαμε πίσω από την ποδιά της “μάνας”, φοβούμενοι να μη μας μαλώσει ο βίαιος πατέρας. Και φαντάζει τόσο περίεργο να μυξοκλαίς από πίσω και είσαι πεπεισμένος ότι η χώρα έχει μεγάλα χρέη και ελλείμματα,αδιαμφισβήτητα, αλλά να! – για κοίτα από πίσω από τον βρώμικο καθρέφτη. Τα φώτα σε θαμπώνουν, οι πρωταγωνιστές πολλοί και το μακιγιάζ όλο και περισσότερο σε δείχνει σαν κλόουν….

Εχθροί της ίδιας μας της χώρας……Ιστορία ερχόμαστε…στάσου!