Ένα υπέροχο καλοκαιρινό βράδυ λίγες μέρες μετά τη σύνοδο κορυφής της 12ης Ιουλίου πέτυχα στο κανάλι της Βουλής μια ιστορική παράσταση. 

 

” Προμηθέας Δεσμώτης ” σε μουσική Μ.Θεοδωράκη και ενορχήστρωση Λ.Καρυτινού  με πρωταγωνιστή το Ν.Τσακίρογλου . Είχα τη τύχη να είμαι ένας από τους 2000 Γρεβενιώτες που την παρακολούθησαν ζωντανά στο θέατρο Καστράκι πριν περίπου 2 δεκαετίες . Οι συνειρμοί που έκανα βλέποντας την ξανά ήταν αναπόφευκτοι .

Το ελληνικό αρχαίο δράμα πραγματεύεται κυρίως τη σχέση του παλιού με το νέο και τις αλλεπάλληλες συγκρούσεις εξουσίας . 

Στη θέση του Προμηθέα έβαλα τον Έλληνα πρωθυπουργό και σ’αυτή του μαντατοφόρου Θεού Ερμή τον Ν.Τούσκ . 

 ” Κανείς ελεύθερος πλην του Διός ” μεταφέρει ο Ερμής στον Προμηθέα λίγο πριν το τέλος , προτρέποντας τον να σκύψει το κεφάλι στην Εξουσία του Δία . Φυσικά αυτός δεν υποκύπτει κι έρχεται τελικά όπως πάντα η κάθαρση . Ο Προμηθέας όμως είχε προλάβει να κλέψει απ’τους Θεούς τη φωτιά και να τη δώσει στους ανθρώπους ώστε να πετύχουν πρόοδο και ευημερία . Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν είχε προλάβει να βοηθήσει όσο θα ήθελε τους συνανθρώπους του και δεν είχε ούτε καν μαζί τριγύρω του τις Ωκεανίδες . 

Καμιά φορά τα πράγματα είναι τόσο απλά και αναλύοντας τα με σύνθετους όρους χάνουμε την ουσία τους . Αυτό που ζήσαμε τους τελευταίους μήνες είναι το εξής απλό :

Κάποια στιγμή ( πολύ αργά ) οι Έλληνες αποφάσισαν να σηκώσουν κεφάλι στη τυραννία της κεντρικής εξουσίας , αλλά αυτή ήτανε από καιρό έτοιμη . Είχε στήσει ξόβεργες και περίμενε . Το Ευρωπαικό Λαικό ( δεξιό ) κόμμα , αφού είχε ξεμπερδέψει από χρόνια τώρα με τους Σοσιαλδημοκράτες , δε θα άφηνε έτσι εύκολα μια αριστερή κυβέρνηση να πετύχει , μεταδίδοντας έτσι την

« αρρώστια » και στα υπόλοιπα κράτη – μέλη . Έστησε την παγίδα , σε συνεργασία όπως πάντα με τους εσωτερικούς ρουφιάνους και εμείς πήγαμε και πέσαμε μέσα . Και η ιστορία επαναλαμβάνεται . Χτυπήσαμε τη γροθιά στο μαχαίρι και για άλλη μια φορά πληγωθήκαμε . Μόνο που αυτή η πληγή είναι πολύ βαθιά γιατί μοιάζει αμετάκλητη . Είναι σαν να χάθηκε κάθε ελπίδα πραγματικής αλλαγής και τότε είναι που πεθαίνεις πραγματικά . Όταν δεν έχεις να περιμένεις πια τίποτα . Το διακύβευμα λοιπόν της κάλπης της 20ής Σεπτεμβρίου δεν είναι οι πολιτικές που θα εφαρμοστούν , γιατί αυτές είναι ήδη συμφωνημένες και υπογεγραμμένες . Το θέμα είναι ποιός θα τις διαχειριστεί καλύτερα , όχι ποιός θα τις αλλάξει . Κι εδώ είναι που πραγματικά ηττηθήκαμε ως κοινωνία . Ισοπεδώθηκε το πολιτικό μας σύστημα . Και τώρα τι ψηφίζουμε ? 

Σίγουρα ΟΧΙ αυτούς που εδώ και χρόνια συμμαχούν με τις ξένες δυνάμεις και κατακλέβουν το τόπο μας .

Σίγουρα ΟΧΙ αυτούς που επί δεκαετίες δημιούργησαν συστηματικά τα τεράστια κρατικά ελλείμματα και τώρα κόπτονται για το λογαριασμό που άφησε η τελευταία κυβέρνηση . 

Σίγουρα ΟΧΙ αυτούς που βάζουν πάνω απ’τους ανθρώπους τους αριθμούς .

Και σίγουρα ΟΧΙ την ελίτ της Νέας Δημοκρατίας που από ένα νεοφιλελεύθερο κόμμα , μετατράπηκε σε τροφό του ναζιστικού φιδιού . 

Ψήφος δια της επαγωγής όμως δε γίνεται . Η ψήφος πρέπει να είναι θέση . Και η θέση μου είναι ότι όλη αυτή τη δύσκολη κατάσταση μπορεί να τη διαχειριστεί καλύτερα μόνο αυτός που μέσα σε αποπνιχτική πίεση από παντού , ψήφισε  δομικές αλλαγές , όπως το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια που έδωσε λύση στο πρόβλημα χιλιάδων παιδιών στη χώρα μας . Αυτός που έδωσε ανάσα σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους με τις 100 δόσεις . Που άδειασε τις φυλακές που γέμισαν οι προηγούμενοι με οφειλέτες των 5.000 ευρώ . Αυτή την ανθρωπιστική κρίση που ζούμε μπορεί να τη διαχειριστεί μόνο η αριστερά  της τόλμης και όχι η γραφική αριστερά της καταγγελίας . Και φυσικά αυτή τη κρίση ΣΙΓΟΥΡΑ δε μπορεί να την αντιμετωπίσει αυτός που την προκάλεσε : H νεοφασιστική Νέα Δημοκρατία του 2000 και το νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ του ’90 . 

 

Υ.Γ. 1 . Το ευρωκοινοβούλιο ψήφισε ΝΑΙ σε όλα τα δίκαια αιτήματα της χώρας μας τους τελευταίους μήνες . Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των ευρωπαικών χωρών όμως δεν έχουν καμία αρμοδιότητα απόφασης . Το όργανο που αποφασίζει για τα πάντα στη σύγχρονη αντιδημοκρατική , καπιταλιστική Ευρώπη , είναι το eurogroup , που απαρτίζεται από υπουργούς οικονομικών που συνήθως δεν είναι εκλεγμένοι απ’τους λαούς . Σ΄αυτή την Ευρώπη απαιτεί να μείνουμε το 80% των Ελλήνων . ‘Η θα την αλλάξουμε λοιπόν , ή θα πεθάνουμε .

 

Υ.Γ. 2 . Έχουμε να δούμε αρχαίο δράμα στα Γρεβενά , από τότε που έφυγε για την Αθήνα ο αύμνιστος και Ύψιστος Λιοσάτος . Και Έλληνας που χάνει την επαφή του με την αρχαία δραματουργία , είναι μισός Έλληνας . Και μπορεί εύκολα να καταντήσει Μισάνθρωπος …

 

Λιοσάτος Δ. Θωμάς 

Έφορος του βόλλευ του Αστέρα Γρεβενών  

Εθελοντής του δήμου Περάματος

 

Μάγειρας