Συν Έλληνες ψυχραιμία………«αγριεύουμε»
Πέτρος Λόλας
Τα αμφισβητούμε όλα και όλους. Την Κυβέρνηση, τη Δικαιοσύνη, τα Κόμματα, τη Βουλή, τους «Εθνοπατέρες», τους Θεσμούς όλους, την «κακιά μας τη Χώρα και όχι την κακιά μας την ώρα», τους Δημοσιογράφους (για αυτούς να πούμε την αλήθεια, κάποιους δικαιολογημένα αφού δίνουν οι ίδιοι την αφορμή).
Τα επικρίνουμε όλα και όλους.Τις Εφημερίδες, την Τηλεόραση, το Ραδιόφωνο.Εμπιστοσύνη σε κανένα. Δαιμονολογούμε για όλα.
Η Κυβέρνηση αμφισβητεί τα Κόμματα, τα Κόμματα την Κυβέρνηση. Καταλογισμός Τοξικότητας από τη μια πλευρά στην άλλη, τοξικότητα και αντίθετα. Χανόμαστε, τι να πιστέψει κάποιος.
Διαμαρτυρόμαστε-εξοργιζόμαστε για το παραμικρό που συμβαίνει όταν δεν είναι όπως νομίζουμε και θέλουμε εμείς.Υπάρχει πολύ θυμός και φορές γίνεται οργή.
Η Χώρα πάσχει, όχι τώρα, αλλά από πολλά χρόνια και σε πολλά επίπεδα. Όλα μας φταίνε, φταίνε οι άλλοι, όχι εμείς.
Παντού βλέπουμε «φαντάσματα», ανεπίτρεπτες παρεμβάσεις, λάθος αποφάσεις, προπαγάνδα, ξένο δάκτυλο, συγκάλυψη, κρυφή διπλωματία, αποφυγή ανάληψης ευθύνης, παράλειψη πολιτικών πράξεων, ζητάμετιμωρίες, παραιτήσεις.
Οι περισσότεροι Συν Έλληνες, πάνω από 70%λένε οι Δημοσκοπήσεις, δεν εμπιστεύονται την ελληνική Δικαιοσύνη.
Μήπως όλοι αυτοί πιστεύουν αυτό που είπε ο Καμύ «Ανάμεσα στη Δικαιοσύνη σας και τη μάνα μου, προτιμώ τη μάνα μου ! »
Οι περισσότεροι φωνάζουν «ένα Κράτος Δικαίου πρέπει όχι μόνο να φαίνεται, αλλά και να είναι».
Δεν παραδεχόμαστε τον καλύτερο, ικανότερο. Εμείς έχουμε το δίκιο, τη γνώση, κατέχουμε την αλήθεια, σκεφτόμαστε σωστά, είμαστε οι αμερόληπτοι, είμαστε στη σωστή πλευρά.
Έχουμε και το νόμο που ορισμένοι«ιθύνοντες»διορισμένοι να αποφανθούν σε γεγονότα με καθοριστικές συνέπειες για υπεύθυνους των γεγονότων έχουν το ακαταδίωκτο, έτσι προκαλείται το κοινό αίσθημα.
«Η Ελλάδα δεν είναι αυτή που θέλουμε». Ένα πρόβλημα είναι ότι «Η Ελλάδα που θέλουμε» διαφέρει από Συν Έλληνα σε Συν Έλληνα.
Μήπως κάποιος πρέπει να ζητήσει συγγνώμη γιατί «δεν έχουμε την Ελλάδα που θέλουμε!»
Πολλοί λένε ότι «Η Ελλάδα που έχουμε είναι αυτή που μας αξίζει κατά τα έργα μας»
Επαναλαμβάνουμε-πιστεύουμε το του Σεφέρη «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει»
Ο Ευριπίδης στην Εκάβη είπε «Εν τώδεκάμνουσιν αι πολλαί πόλεις, όταν τις εσθλός και πρόθυμος ων ανήρ, μηδέν φέρητα, των κακιόνων πλέον». Σε ελεύθερη μετάφραση «Σε τούτο πάσχουν πολλές Πόλεις (Κράτη), όταν δεν αξιοποιούν τους ικανούς και πρόθυμους»
Το θέμα είναι ότι δεν αναγνωρίζουμε άλλους πιο ικανούς και πρόθυμους από εμάς. Όμως και το «Κράτος» προτάσσει σε πολλές περιπτώσεις το «πρώτα η Παράταξη, το Κόμμα». Έτσι δεν φτιάχνεται «Η Ελλάδα που θέλουμε».
Φτιάχνεται με αυτό που έγραψε κάποιος «ΕΓΩ ΕΧΩ ΜΠΕΣΑ ΟΜΩΣ, ΑΚΟΜΑ»και αυτόοφείλουμε να το έχουμε όλοι μας, όλοι οι Συν Έλληνες, όσοι έχουν το ακαταδίωκτο και πρώτο από όλους το Κράτος.
Ίσως γι’ αυτό κάποιος έγραψε, πολλοί το ασπάζονται, «Δεν μας σέβεστε, δεν σας φοβόμαστε». Τώρα σίγουρα θα συμπλήρωνε «Κατεβαίνουμε στους δρόμους»
Σε έναΚράτος «Επιτελικό», «Επανιδρυμένο», «Αναγεννημένο» όπως το ίδιο το Κράτος διακηρύσσει, κατά καιρούς,το Κράτος πρώτο οφείλει να έχει Αυτοσεβασμό. Έτσι φτιάχνεται «Η Ελλάδα που θέλουμε».
Συν Έλληνες ψυχραιμία…..γιατί χανόμαστε στο δρόμο, μένουμε «στάσιμοι», ποτέ δεν μπορεί να είναι όλατέλεια, ή όπως τα θέλει ο καθένας.
Κάνει δηλώσεις και ανακοινώσεις το επίσημο Κράτος, οι μισοί χειροκροτούν, οι άλλοι μισοί αμφισβητούν, δυσπιστούν.
«Ρε που πάμε, που πάμε !!!» ατάκα του παλιού, αξέχαστου ελληνικού σινεμά.
«Πως καταντήσαμε σαν κοινωνία (Λοχία λέει το τραγούδι), ποιος είμαι εγώ, ποιος είσαι συ»
Οφείλουμε να ξέρουμε, να έχουμε επίγνωση του τι θέλουμε, τι είναι εφικτό και πριν και πάνω από όλα που ζούμε, σε ποια Χώρα.
Ίσως όλα θα ήταν αλλιώς αν είχαμε τη Δημοκρατία όπως την όρισε ο Καστοριάδης «Δημοκρατία σημαίνει αποφασίζω εγώ, όχι αποφασίζω ποιος θα αποφασίζει για μένα»
