Όταν αμφισβητείς σε δημόσιο χώρο έστω και γκετοποιημένο, ναι γκετοποιημένο και πολύ χειραγωγημένο, την ύπαρξη συνανθρώπων μας και δη παιδιών που δεν έχουν την δυνατότητα οι οικογένειες τους να τους παρέχουν τα προς το ζην (πρωινό και σίτιση) και δεν έχεις την παραμικρή, έστω και για το θεαθήναι, αντίδραση, τότε ένα είναι σίγουρο, ότι αυτός ο τόπος δεν έχει καμία προοπτική, δεν έχει μέλλον αν παραμείνει εγκλωβισμένος σε αυτό το περιβάλλον.
Αν τα ωδικά πτηνά (βλέπε καναρίνια) είναι προτεραιότητα για όλους αυτούς που η αγανάκτηση, η οργή και ο θυμός των πολιτών για το προηγούμενο καθεστώς τους ανέδειξε σε θέσεις διαχείρισης, ακόμη μεγαλύτερη είναι η ανάγκη να αντιμετωπισθεί το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα των συνανθρώπων μας που καθημερινά αυξάνεται.
Μια ενημέρωση για τον αριθμό των κοινωνικών συσσιτίων θα τους βοηθήσει και ίσως να συνέλθουν. Ακόμη μια «βραδινή βόλτα» στις περιοχές που είναι εγκατεστημένοι οι κάδοι απορριμμάτων θα τους βοηθήσει να δουν από κοντά αν έχουμε συνανθρώπους μας που «πεινάνε». Θα δουν συσκευασίες που είναι δεμένες στους κάδους και με την ένδειξη «καθαρό φαγητό». Αν πάλι δεν το κάνουν αυτό γιατί ίσως και να «φοβούνται», ας μπούνε στον κόπο να ρωτήσουν τους Δ/ντες των σχολείων και τους αρμόδιους αντιπεριφερειάρχες για να μάθουν για τις ενέργειες που έχουν γίνει από φορείς της Κοζάνης για (48) παιδιά Σχολείων του Καλλικρατικού Δήμου Κοζάνης που έχουν τεράστιο πρόβλημα. Ένα είναι σίγουρο, ότι είναι γνώστες του προβλήματος.

Δυστυχώς ο κοινωνικός και πολιτικός μας κατήφορος συνεχίζεται.

Σημείωση: Επειδή ορισμένα φερέφωνα και παπαγαλάκια του νέου καθεστώτος φλυαρούν πολύ και βγάζουν και πολύ φασισμό με απειλές, ένα έχω να τους δηλώσω:

Αν δεν γονατίσεις, ούτε νεκρό δεν μπορούν να σε γονατίσουν.
Και εμείς δεν θα γονατίσουμε.