Οι άνδρες εβάδιζον κατά των Γρεβενών ελπίζοντας ότι εκει τουλάχιστον θα προλάβουσι τους φεύγοντας εχθρούς, ότι θα ανοίξουν τουφέκι επιτέλους.

Καθ’οδόν πληροφορούνται ότι τα Γρεβενά εγκαταλήφθησαν υπό του πανικόβλητου φεύγοντος εχθρού.

   Περί την 4 μ.μ της 14 Οκτωβρίου έφθασαν προ της πόλεως.

   Άνδρες συν γυναιξί και τοις τέκνοις αυτών εκ τε της πόλεως και των περιχώρων ανέμενον με δάκρυα εις τους οφθαλμούς τους ελευθερωτάς.

   Άμα τη εμφανίσει αυτών τον μεν αέρα ουρανομήκεις ζητωκραυγαί εδόνησαν το δ’έδαφος τα αποσκορακισθέντα  φεσάκια εκάλυψαν.

    Η ανθρωποπλημμύρα εκείνη ώρμησε κατ’ επάνω και ήρπασεν ατούς διά των χειρών τους ενηγκαλίζετο, τους εφίλει, έκλαιεν εκ χαράς, βλέπουσα την πρωτοπορείαν ταύτην του στρατού καταλαμβάνουσα την πόλιν.

    Καταφθάνει ο Σεβας. Μητροπολίτης Αιμιλιανός μετά του κλήρου όστις συγκακινημένος και με διακοπτόμενην την φωνήν ευλογεί τους άνδρας και τα όπλα αυτών οίτινες ασπάζονται την δεξιάν του.Καταφθάνει ο Μουφτής, ο Δήμαρχός , οι Βέηδες και ολόκληρος ο Μουσουλμανικός κλήρος προς υποδοχήν.

    Κατά την στιγμήν  εκείνην του συναγερμού και της εθνικής μέθης φθάνει σώμα ένοπλον εξ 20 ανδρών υπόπτου προελεύσεως.

    Σπευδουσι οι Αρχηγοί και τους ερωτώσι ποίοι είναι, πόθεν έρχονται,δηλώσαντες συγχρόνως ότι δεν επιτρέπεται να περιφέρονται εν τη πόλει ένοπλοι και ότι πρέπει να παραδόσωσι τον οπλισμόν των.

    Ούτι όμως ηρνήθησαν. Συγχρόνως πλησιάσας χωρικός καθιστά γνωστόν ότι σώμα ήτο η συμμορία του Τσακμά

    Ήρχετο δε εις  Γρεβενά προς ενίσχυσιν  Τουρκικού στρατού ούτινος την αναχώρησιν ηγνόει.

     Κατόπιν συνθυματικού συρίγματος του Αρχηγού τα παιδιά σπεύσαντα με τας λόγχας εκύκλωσαν και αφόπλισαν  τους αθιστάμενους συμμορίτας.Ο εν λόγω Τσακμάς ήτο εκ Κρανιάς αργυρώνητος της Ρουμανικής προπαγάνδας αμοιβόμενος γενναίως  ως διδάσκσλος δήθεν ανυπάρκου Ρπυμουνικού σχολείου, διδάσκων τα τέκνα του και τα του αδελφού του,συνεργός του Μπεκήρ εφένδη κατά την δολοφονίαν του Αγίου Γρεβενών, επικεκυρηγμένος δ’υπο της Ελληνικής Κυβερνήσεως.Τοιούτος εν ολίγοις ο συλληφθείς εξωμότης, θα ετιμωρείτο αναλόγως των πραξεών του αλλά καμφθέντες οι άνδρες προ των παρακλήσεων του Σεβας. Μητροπολίτου και των διαβεβαιώσεων αυτού ότι αποβάλλει τον παλαιόν άνθρωπον  εχάρισαν εις αυτόν την ζωήν θέσαντες  πάντας υπό αστυνομικήν επιτήρησιν.

    Άμα τη καθόδω των αρχών παρέδωσαν αυτόν, εκ δε του κρατητηρίου εδραπετεύσεν.Θα ίδωμεν το τέλος του.

     Μετά το επεισόδιο τούτο οι ελευθερωταί ηγουμένου του Μητροπολίτου  πορεύονται εις την πλατείαν.Ενταύθα εσήμως καταλαμβάνουσιν την πόλιν εν ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων. Κηρύτουσι στρατιωτικόν νόμον και απαγορεύουσι εις τους πολίτας να περφέρονται ένοπλοι.

   

Από το βιβλίο του ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΕΛΑΙΔΗ ‘’ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ ΚΡΗΤΩΝ  ΕΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ’’

Έκδοσις 1913