Γράφει ο Βαγγέλης Μπάκας

Η Ασφάλεια είναι μια λέξη η οποία αρχίζει από άλφα κεφαλαίο, τελειώνει με άλφα μικρό, και έχει τις πιο διφορούμενες έννοιες. Καλές και κακές. Παραδείγματος χάρη: Κάποιοι οι οποίοι είναι ασφαλισμένοι υγειονομικά και συνταξιοδοτικά νιώθουν την Ασφάλεια ως φύλακα άγγελο. Κάποιοι άλλοι, οι οποίοι είναι σφαλισμένοι σε ένα κελί, νιώθουν τόση Ασφάλεια… που θέλουν να σκοτώσουν το φύλακα δεσμώτη!

Να και κάποιες από τις πολλές ασφάλειες:

Η ασφάλεια ζωής.

Η Ασφάλεια της αστυνομίας.

Η ασφάλεια του αυτοκινήτου».

Η ασφάλεια του ηλεκτρικού πίνακα.

Η πόρτα ασφαλείας.

Η ασφάλεια του μάνταλου και προπομπού της ασφάλειας του παραδοσιακού  σπιτιού.

Και τέλος, η ασφάλεια του λαού μας με την οποία θα ασχοληθώ εκτενώς.

 

Όλοι σχεδόν οι επώνυμοι, οι πλούσιοι, οι πολιτικοί κλπ, έχουν για ασφάλειά τους την προσωπική φρουρά, τους σωματοφύλακες, τη σεκιούριτι, τους συναγερμούς, τις πόρτες ασφαλείας, τις κάμερες κλπ! Η δική μας ασφάλεια, αγαπητοί συμπολίτες, η ασφάλεια του λαού, είναι τα ίδια τα παιδιά μας. Οι αστυνομικοί μας. Τα παιδιά, τα οποία προτίμησαν αυτό το σώμα και για ένα ταπεινό μεροκάματο! Και δεν είναι λίγες οι φορές κατά τις οποίες αφήνουν την τελευταία τους πνοή αγωνιζόμενα για την δική μας προστασία και ασφάλεια. Είναι οι φύλακες της τιμής, της αυθυπαρξίας και της περιουσίας μας. Ακούσατε ποτέ να σκοτώθηκε κατά την ώρα του καθήκοντος ένας διοικητικός υπάλληλος! Πλην εξαιρέσεως φυσικά! Εκείνου του υπαλλήλου ο οποίος έχει πέσει, εν υπηρεσία, στην κυριολεξία! Τον είχε πάρει ο ύπνος, ακουμπώντας τα δυο του πόδια του επάνω στο τραπέζι και πέφτοντας πίσω χτύπησε στο κεφάλι και πάει καλιά του! Ήτανε πολύ άτυχος. Ενώ εάν έπεφτε μπροστά… ίσως να δικαιούνταν και κάποια σύνταξη πρόσω… αφού το συγκεκριμένο περιστατικό συνέβη την εποχή των ζυμώσεων για τη χορήγηση της εθνικής αντίστασης!

Η λέξη «ασφάλεια» εμπεριέχει τόσο αντιφατικά συναισθήματα τα οποία θα μπορούσαμε να τα παρομοιάσουμε με τη μέρα με τη νύχτα! Φυσικά η ερμηνεία της είναι συγκυριακή. Εάν πούμε για παράδειγμα σε κάποιον. Σε ζητάει η ασφάλεια, και έχει χεσμένη την φωλιά του, διακατέχεται άρδην από ένα φοβερό αίσθημα τρόμου! Αν όμως κάποιος ακούσει από την τηλεόραση πως η ασφάλεια εξάρθρωσε ακόμα μια σπείρα κακοποιών, (βιαστών, κλεφτών, ληστών, εμπόρων ναρκωτικών κλπ) θα νιώσει ικανοποίηση. Θα ανακαλέσει τις βρισιές τις οποίες είχε σύρει στους αστυνομικούς, αποκαλώντας τους μπάτσους, και θα τους επαινέσει.

Να γιατί όταν ακούω κάποιους να προσφωνούν τους αστυνομικούς μπάτσους, συλλήβδην, απρόκλητα, νομίζω πους τους χρειάζονται μπάτσες! Φυσικά δεν είναι και όλοι τους νερό για λειτουργιά, όπως λέει κι ο λαός μας! Αυτό συμβαίνει σε όλους τους τομείς της κοινωνίας. Απλώς, η ανάρμοστη συμπεριφορά ενός αστυνομικού  προσβάλλει ενίοτε και την ίδια τη χώρα.

Τους κακούς αυτούς αστυνομικούς οφείλουμε να τους εντοπίσουμε, να τους καταγγείλουμε, να περάσουν από κάποια ΕΔΕ, και εφόσον κριθούν ακατάλληλοι για το σώμα της αστυνομίας να αποταχθούν πλέον από το σώμα. Τους αποκαλεί η Ανίτα Μπάνια… μπάτσους, επειδή η ίδια έχει προσωπική ασφάλεια. Τους αποκαλούμε κι εμείς! Αίλαιως!…

Στο δια ταύτα λοιπόν! Τι πρέπει να γίνει!

Όλα εξαρτώνται από την επιλογή αγαπητοί μου φίλοι. Ο υποψήφιος μάχιμος  αστυνομικός, αντί για άριστα στα μαθηματικά και στην έκθεση, είναι προτιμότερο να έχει άριστη ανθρωπιά, ευγένεια, εντιμότητα, εκπαίδευση, και συνείδηση καθήκοντος. Και φυσικά κάποια ικανή σωματική διάπλαση, με βαρύτητα στις πολεμικές τέχνες για να αντιμετωπίσει τους θηριώδεις κακοποιούς. Πώς θα μπορέσει ένα παιδάκι, το οποίο πέρασε στη σχολή κλέβοντας το ύψος που απαιτούνταν, να συλλάβει έναν κακοποιό!

Εάν ένας πολίτης σπρώξει κάποιον συνάνθρωπό του, εντελώς απρόκλητα, κι εκείνος καλέσει την αστυνομία, θα τον συλλάβει, θα του περάσει χειροπέδες, και θα περάσει αυτόφωρο. Όταν πριν από μερικές μέρες κάποιοι καταληψίες κουκουλοφόροι πετούσαν κομμάτια από μάρμαρο, και πέτρες στα κεφάλια των αστυνομικών, γιατί δεν συνελήφθη κανείς; Μήπως τα λευκά μάρμαρα ήταν κουφέτα γάμου, και οι πέτρες ρύζι Αγκρίλο!

Βλέπουμε συχνά κάποιες φωτογραφίες βιαστών! Πότε θα δούμε φωτογραφίες ληστών! Εκτός κι αν η ληστεία είναι πταίσμα και δεν το γνωρίζω.

Τους αστυνομικούς τους λένε μπάτσους αβασάνιστα, κι εντελώς απρόκλητα! Γιατί δεν λένε και την αστυνομικίνα μπάτσα! Άλλος ρατσισμός κι αυτός. Μήπως δεν βγαίνει σε θηλυκό;

Αρκετοί αστυνομικοί πέφτουν κάθε χρόνο κατά την ώρα του καθήκοντος για να νιώθουμε εμείς ασφαλείς. Κάποιους τους γαζώσανε στη σκοπιά. Ποια η διαφορά από τους στρατιώτες οι οποίοι είχαν πέσει κάποτε σε κάποια μάχη εν καιρώ πολέμου! Καμία! Να γιατί επιμένω πως δίπλα στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη πρέπει να  γίνει και ένα μνημείο αφιερωμένο στον άγνωστο αστυνομικό ως εξής:

«Τω Αγνώστω Αστυνομικώ Ασφαλείας». Τρία άλφα! Τυχαίο!

Υ.Γ. Αν θέλετε, επ’ ευκαιρία, να πληροφορηθείτε ποιος ήταν ο πιο φίνος αστυνομικός  του κόσμου, λεγόταν Μπασκίν Φίνο! Και μπασκήνας και φίνος λοιπόν!