Εγώ κι ο βασιλιάς!
(γράφει ο Βαγγέλης Μπάκας)
Σοβαρά κι ευτράπελα!
Σήμερα, 6-5-23, ο Κάρολος με την Καμήλα θα στεφθούν βασιλείς στο ανάκτορο του Μπάκιγχαμ.
Σε τοπικό επίπεδο, να τι θα συμβεί την ίδια μέρα! Ο κύριος Τσίπρας θα επισκεφτεί τα Γρεβενά. Μια υπερπροσπάθεια να στεφθεί πρωθυπουργός! Ένα γεγονός το οποίο ίσως επισκιάσει ακόμα και τη βασιλική στέψη. Οι μονοεδρικές άλλωστε έχουν βαρύνουσα σημασία. Είναι τρίποντο, σαν κι αυτό του Σλούκα, με το οποίο κέρδισε ο ολυμπιακός την Φενέρ Μπαχτσέ στο τελευταίο δευτερόλεπτο και μέσα στην Πόλη!
Κι αφού η στέψη πάει με τα Λυκούλια… γεύματα, όπως το μέλι με το βούτυρο, είναι δυνατόν να μην θυμηθώ το δικό μου βασιλικό γεύμα! Το ταπεινό της φασολάδας, μετά ελαίων καλαμών, και συνδαιτυμόνα τον άνακτα Κωνσταντίνο Β’, και να μην ένιωθα σαν βασιλιάς Α! Φασολάδα, ελιά, και Kώτσο βασιλιά!
Είμαι σίγουρος πως σας μπέρδεψα λιγάκι! Τι λιγάκι! Χειρότερο και από μπερδεμένο κουβάρι! Να γιατί θα προσπαθήσω όμως να σας ξεμπερδέψω δίνοντάς σας τον μίτο της Αριάδνης, ξεκινώντας από τον τίτλο:
Σιγά μην έβαζα τον βασιλιά μπροστά από μένα, επειδή λένε μερικοί πως πρέπει να βάζουμε το εμείς μπροστά από το εγώ! Γίνεται να έλεγα: Εμείς κι ο βασιλιάς! Σοβαρά μιλάω! Πού θα την έβρισκα τέτοια ευκαιρία! Να επιτρέψω στον άνακτα ναπάρει μια ελιά από το πιάτο μου!…
Κάποτε, να τι μου είχε πει κάποιος χωριανός μου: Αν μπορώ να βρίσω δημόσια το βασιλιά! Τον έβρισα, με κάρφωσε, και κόντεψε να βρω το μπελά μου. Τώρα όμως δεν κινδυνεύω, αφού ο βασιλιάς δεν είναι γυμνός, αλλά ντυμένος και υπό κάτω της γης!
Προφανώς σας παραμύθιασα! Έτσι δεν είναι; Υπομονή!
Εάν επρόκειτο για παραμύθι, ή έστω και μυθοπλασία, θα ξεκινούσα με τον γνωστό κλασικό τρόπο: Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς!
Κι από την άλλη, θα αναρωτηθήκατε σίγουρα: Τι δουλειά είχα εγώ δίπλα σε έναν άνακτα! Ποιος είμαι εγώ! Μήπως κάποιος μακρινός συγγενής του παλατιού!…
Αφού πρόκειται για ένα τόσο τεράστιο κι απίστευτο γεγονός, και είστε περίεργοι να μάθετε όλη την αλήθεια, και μόνο την αλήθεια, δώστε σας παρακαλώ και τη δέουσα προσοχή.
12-12-67. Ήμουνα στρατιώτης, κι εκπαιδευόμενος στα σήματα μορς στη σχολή, η οποία βρισκότανε στον ίδιο χώρο με αυτόν του ΚΕΜΚ (Κέντρο Εκπαιδεύσεως Δυνάμεων Καταδρομών) στο Μεγάλο Πεύκο.
Η επίδοσή μου ήταν κάτι ανάλογο με αυτή του Μίλτου Τεντόγλου. Κι ενώ το ρεκόρ της επίδοσης, (λήψης σημάτων μορς), ήταν 84 γράμματα, εγώ έπιασα 110! Όσα και ένας επαγγελματίας Μαρκόνι. Κι ενώ περίμενα νε μεγάλη χαρά την 15μερη τιμητική άδεια, και την μετάθεσή μου σε μονάδα επιλογής μου, μου ρίξανε είκοσι μέρες φυλακή. Δήθεν ήμουνα Μαρκόνι στα καράβια και το έπαιξα μάγκας. Όταν όμως πείστηκε ο κύριος διοικητής, πως δεν είχα δει θάλασσα μέχρι τότε, μου έδωσε την τιμητική άδεια και πήρα μετάθεση για την 2α Μοίρα αλεξιπτωτιστών. Μάλιστα μου είπε πως το αυτί μου ήταν εφάμιλλο ενός Μπετόβεν, και με συνέστησε να ασχοληθώ με την μουσική. Σιγά μην γνώριζα τι ήταν ο Μπετόβεν, για να τον ζηλέψω! Μόνο από μπετόν είχα γνώση, αφού είχα εργασθεί στις οικοδομές.
Η σίτιση γινότανε σε ένα ωραιότατο εστιατόριο της μονάδας, και τη μέρα αυτή έμελλε να είμαι συνδαιτυμόνας με τον βασιλιά Κωνσταντίνο τον Β!
Σαν να βιάζομαι λιγάκι. Λες κι ο βασιλιάς ήταν συνάδελφος στρατιώτης!
Μόλις είχε αρχίσει το σερβίρισμα, η έκτακτη είσοδος ενός υψηλόβαθμου στρατιωτικού δημιούργησε μια άκρως απρόσμενη αναστάτωση! Μάλλον θα ήταν κάποιου στρατηγού, ίσως και του ίδιου διοικητή των Δυνάμεων Καταδρομών. Ποιος να ήταν αυτός ο κάποιος, ο οποίος δε σεβάστηκε την ιερή ώρα του φαγητού, και μας σήκωσε όλους όρθιους! Κι αφού δεν είχα ορατότητα, απευθύνθηκα στον διπλανό μου ο οποίος είχε πατήσει επάνω στην καρέκλα του για να δει τον νεοφερμένο και επίσημο από περιέργεια. Κάτι παρόμοιο με τον Ζακχαίο, ο οποίος είχε ανεβεί επάνω στη συκιά για να δει τον Ιησού. Οπότε του λέω:
«Στέλιο! Τι συμβαίνει; Ποιος ήρθε;» ρώτησα κι εγώ από περιέργεια!
«Μάλλον ο βασιλιάς Κωνσταντίνος είναι! Δεν νομίζω να κάνω λάθος!».
Ο Στέλιος είναι ο γνωστός ρεμπέτης τραγουδοποιός και γιος του Μάρκου Βαμβακάρη!
Ο κύριος διοικητής οδήγησε τον βασιλιά ανάμεσά μας. Προφανώς του είχε πει πως επρόκειτο για τον γιο του Μάρκου. Μήπως υπήρχε κάποιος άλλος πιο αναγνωρίσιμος; Να πως πήρα κι εγώ αξία!…
Δεξιά μου ο Στέλιος κι αριστερά μου ο βασιλιάς. Πού να το φανταζόμουν
πως θα συνέτρωγα με έναν άνακτα! (Στην ουσία μια ελίτσα ζήτησε και πήρε ο άνθρωπος, με την άδειά μου φυσικά, αφού το φαγητό αφορούσε την τιμημένη φασολάδα! Δεν γινότανε να του δώσω και το κουτάλι!…)
Αφού είπαν κάποιες καλλιτεχνικές κουβέντες με το Στέλιο, απευθύνθηκε σε μένα και με ρώτησε εάν είμαι ευχαριστημένος από το φαγητό. Κι εγώ του απάντησα πως μου περισσεύει, και πως το περίσσευμα το δίνω στον ψηλό! Έτσι ονόμασα το Στέλιο.
Δεν του κάναμε χάρη να καθίσει ανάμεσά μας! Άλλωστε το σώμα των καταδρομών τού ανήκε δικαιωματικά! Όπως και η βασιλική αεροπορία με το βασιλικό ναυτικό και την βασιλική χωροφυλακή. Άπαντες είχαμε στις επωμίδες το κεφαλαίο Κάπα, με την κορώνα στην κεφαλή αυτού του γράμματος.
Μετά το γεύμα συγκεντρωθήκαμε στο χώρο έξω από τη σχολή, από όπου ο διοικητής κ. Αβραμέας θα εκφωνούσε τον πανηγυρικό της ημέρας. Κι όταν ολοκλήρωσε έκλεισε με τα γνωστά ζήτω, αρχής γενομένης από τον Βασιλιά Κωνσταντίνο: Ζήτω ο Βασιλεύς! Το ζήτω αυτό ακούστηκε από εμάς παρατεταμένα: Ζήτωωωωωω! Ακολούθησε το Έθνος, και η αφέλειά μου ήθελε να είχε γίνει κάποιο μπέρδεμα. Στρέφω το κεφάλι και λέω στο Στέλιο συνωμοτικά: Καλά, γιατί δεν είπαν πρώτα το γνωστό: Ζήτω η 21η Απριλίου; Ένα ζήτω, ψωμοτύρι, το οποίο μονοπωλούσε κάθε εκδήλωση!
Η απάντηση από το Στέλιο ήταν ποδοσφαιρική. Κι όταν προσπάθησα να ανταποδώσω, μου κάνει ένα σουτ, (όχι σε κλοτσιά), αλλά να βγάλω το σκασμό και πως θα μου εξηγούσε μετά τι θα ακολουθούσε. Αυτός ήξερε! Ήταν τα γνωστά τραγικά γεγονότα των Δεκεμβριανών, για την ανατροπή της δικτατορίας από τον βασιλιά.
Μετά τη λήξη, ο καθένας τράβηξε για τα καθήκοντά του. Ενώ ο βασιλιάς έφυγε πετώντας με ελικόπτερο, αφήνοντάς μας τη σκόνη για να θολώσει την κατεύθυνση, σαν το μελάνη της σουπιάς!
Ο τέως άνακτας έχει αποβιώσει. Όπως κι ο τέως συνάδελφός μου Στέλιος Βαμβακάρης. Ενώ εγώ ζω και βασιλεύω, χωρίς να είμαι βασιλιάς!
Το ευτράπελο Α:
(Την προσφώνηση «ζήτω ο βασιλιάς» έχω να την ακούσω από το 1971. Χρονιά κατά την οποία υδροδοτήθηκε το χωριό Μυρσίνα Γρεβενών.
Πρόεδρος της κοινότητας ήταν κάποιος Παπαδόπουλος, συνεπίθετος… του δικτάτορα Παπαδόπουλου, και το έφερε με πολύ καμάρι!
Μόλις τελείωσαν τα τελετουργικά, να και ο κύριος Παπαδόπουλος με μια κόλλα χαρτί, μπροστά στην μικροφωνική συσκευή, για να εκφωνήσει τις ευχαριστίες της εθνοσωτήριας κυβέρνησης! Αν γνώριζε ανάγνωση, αφού
κανένας δεν κατάλαβε τι έλεγε. Ακόμα και τα ζήτω μπέρδεψαν το λαό:
«Ζήτω το εικοσιένα Απρίλιο!…». Ζήτωωωωω… ο λαός.
«Ζήτω το έθνος!…». Ζήτωωωωω… ο λαός.
«Ζήτω το ΕΛΛΑΣ» Μούγκα!… και παγωμάρα…
Ποιος να του το έγραψε! Μέγα σκάνδαλο, κι αλίμονο στον δράστη!
Δυο αστυνομικοί, στηρίζοντας το πιστόλι με το δεξί χέρι δεξιά της μέσης, έσπευσαν να τον βουτήξουν!… Πρόλαβε όμως και τους ακινητοποίησε ο κύριος πρόεδρος λέγοντας με έμφαση:
Ζήτω το Εθνική Κυβέρνηση!). Όλα τα άρθρα ήταν ουδέτερα!
Πού είχαμε μείνει; Α! Στο Μεγάλο Πεύκο!
Την επομένη το πρωί λάβαμε διαταγές να ανοίξουμε χαρακώματα. Παρά τα όσα μου είχε πει ο Στέλιος, για κάποιο κίνημα του βασιλιά, δεν είχα καταλάβει τίποτα! Άλλωστε το κίνημα δεν κολλούσε με το βασιλιά. Θα κινούσε… και πού θα πήγαινε; Οπότε, παριστάνοντας τον αφελή, ζήτησα από τον λοχαγό, κύριο Γαλάνη, κάποιες διευκρινήσεις λέγοντας:
«Αφού δεν είναι άσκηση, κύριε λοχαγέ, ποιος είναι ο εχθρός;».
«Τα κωλόπαιδα του Παπαδόπουλου απέναντι!… Εσύ Μπάκα θα παίρνεις εντολές μόνο από μένα. Κατάλαβες;».
«Όχι! Και θα σκοτώσω το πατριωτάκι μου; Τον Θύμιο Σαράφα από την Σαρακίνα! Αυτόν που με εκπαίδευσε απέναντι στο ΚΕΜΚ νωρίτερα!».
«Κι αυτόν τον πούστη, αφού είναι με τον Παπαδόπουλο!».
«Κι εμείς με ποιον είμαστε;».
«Με το βασιλιά. Δίπλα σου κάθισε! Δεν τον είδες! Τόσο βλάκας είσαι;».
«Άαααα!… Τώρα κατάλαβα!…».
Τίποτα δεν είχα καταλάβει!
Να λοιπόν τι συμβαίνει στα κινήματα, και πως μπορεί να βρεθείς σαν το σκυλί στο αμπέλι χωρίς να το καταλάβεις! Ενώ το χαράκωμα, το οποίο είχα σκάψει ο ίδιος, ίσως γινόταν ο ατομικός μου τάφος! Δικαιωματικά!..
(Αυτός είναι και ο λόγος για να σας ταλαιπωρήσω με τη φλυαρία μου)
Ευτράπελο Β:
Γιατί όλος αυτός ο κουραστικός πρόλογος και η παραπομπή στο βασιλιά; Τι σχέση έχει με το τώρα; Εξηγούμαι: Όπως ο βασιλιάς επισκέφτηκε τότε το Μεγάλο Πεύκο, επειδή έτριζε η βασιλική καρέκλα, έτσι και ο κύριος Αλέξης Τσίπρας θα επισκεφτεί σήμερα τα Γρεβενά, για να διεκδικήσει την πρωθυπουργική χεζ λόγκ!
Ο οδοντότυπος του τέως, και εκλιπόντος βασιλιά, είναι ίδιος ακριβώς με αυτήν του κυρίου Τσίπρα. Λέτε και έχει βγει από το ίδιο καλούπι!…
Θέλετε να ακούσετε και για τη διαφορά:
Ο βασιλιάς έβγαζε την γραβάτα μόνο στον ύπνο του.
Ο Τσίπρας δεν την φόρεσε ποτέ. Ούτε ντυμένος καρναβάλι. Γιατί; Ποιος θα μου δώσει μια απάντηση! Μήπως για να αποστασιοποιηθεί; Να γιατί κυκλοφορεί μόνιμα με άσπρο πουκάμισο, λες και είναι μαθητής ο οποίος μόλις σχόλασε από μαθητική παρέλαση!
Να και η τελευταία του γκάφα:
«Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις…».
Μάλλον ο κύριος Αλέξις έχει λαλήσει. Το τρις δεν το είπε ο αλέκτωρ… αλλά ο Χριστός. Ότι ο Πέτρος θα απαρνιόταν τον Κύριό του τρεις φορές!
Πάντως, ό, τι και να πω, είναι αδύνατον να αποδείξω κάποια συγγένεια εξ αίματος! Άλλωστε το αίμα του Τσίπρα είναι κόκκινο! Κομουνιστικό! Ενώ του εκλιπόντα βασιλιά γαλάζιο! Σαν τα χρώματα της Μπαρτσελώνα!
Να μην σας παραπέμψω και σε ένα από τα αυθεντικά παραμύθια:
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς! Πόσο μακάβριος ακούγεται αυτός ο παρατατικός! Ήταν!…
Ευτυχώς βασίλεψε πίσω από την Πίνδο! Λέτε να τον δούμε να ανατέλλει ξαφνικά από το Μπούρινο!… Το μαγικό βουνό του Τόμας Μαν!
Όσες πιθανότητες έχει ο βασιλιάς Κωνσταντίνος να αναστηθεί, τόσες και ο Σύριζα να αναδειχθεί πρώτο κόμμα στις επερχόμενες εκλογές! Γνώμη μου!
Σύρι… ζα! Κατά Μπαμπινιώτικη μετάφραση: Σύρε στα ζώα!
Όταν μαζεύεις ό, τι πετάει ο άλλος, μπορείς να κάνεις προκοπή! Εκτός κι αν σε λένε Προκόπη.
Όλοι οι παρακατιανοί, του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, πήγαν στο Σύριζα. Ενώ οι παραϊκανοί, όπως: O Χρυσοχοϊδης, Θεοδωρικάκος, Γεραπετρίτης Μενδώνη, κλπ, πήγαν στην Ν.Δ. Έξυπνος τελικά ο Κούλης. Διάλεξε και πήρε!…
Να τι λέει ο σοφός λαός:
Είδες χωριό να χαλάει, φύγε πρώτος.
Είδες χωριό να γίνεται, τρέξε πρώτος.
Να γιατί, ακόμα κι αν ο σοφός διαβαστεί ανάποδα, πάλι ςόφοσ μένει!
Να τι άλλο είπε ο κ. πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, οπισθοδρομική κομπανία:
Δικαιοσύνη παντού!
Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί ουδέποτε ντερλικωθήσονται! Ε.Μ.
Y.Γ. Η Βασίλισσα Ελισάβετ είναι κατά πολύ νεώτερη από την Καμήλα στη φωτογραφία. Ενώ η Νταϊάνα, μοιάζει εγγονή της Καμήλας.
