Λαχτάρα για συνάντηση…

Όταν έπαιρνα τον δρόμο για τα Γρεβενά, στις 1/11/2014, δεν μπορούσα να φανταστώ την δύναμη της αποκάλυψης του Θεού, παρά την παρουσία Του σε όλη την διάρκεια της έως τώρα ζωής μου. Δείγμα ολιγοπιστίας…

Τελικός προορισμός του ταξιδιού μου ήταν το (ταπεινό) Πανόραμα, ένα χωριουδάκι απειροελάχιστων μόνιμων κατοίκων, χαμένο στον ορεινό όγκο της Πίνδου, Κουπατσαροχώρι, τόπος καταγωγής της μάνας μου και ηρεμίας της ψυχής μου! Προηγουμένως και μετά την μάζωξη της παρέας στα Πριόνια, καλεσμένοι του πολύ δυνατού φίλου και ανθρώπου Γιάννη, θα διανυκτέρευα στην πόλη των Γρεβενών. Μετά από κάποιες μικρές διαδρομές στην “πόλη των μανιταριών”, λίγο πριν την αναχώρηση, βρέθηκα στην κεντρική πλατεία, την Κυριακή 02 Νοεμβρίου και έπεσα πάνω στην ενθρόνιση του καινούργιου Μητροπολίτη. “Άξιος”, φώναζε το πλήθος κι εγώ ανέβηκα σε ένα…δέντρο, κοντά στην εξέδρα, να τραβήξω λίγες φωτογραφίες και να δω τον “κοντό”! ” Ε, Δαυίδ τον λένε, δεν μπορεί να έχει μεγάλο ύψος”, σκέφτηκα, φέρνοντας στο νου μου τα της Παλαιάς Διαθήκης.

Την Δευτέρα, 03 Νοέμβρη ήμουν “περικυκλωμένος” από αντάρα, καθώς και απ’ το Κοζήλιο, τον Όρλιγκα και την Βασιλίτσα, στα 1100 μέτρα υψόμετρο, όταν χτύπησε το τηλέφωνό μου. Με την Γιάννα μας ένωνε μακρόχρονη φιλία και η είδηση ότι θα έρχονταν για να βρεθούμε, να φάμε, να πιούμε έναν καφέ, να τα πούμε, με έκανε και ένοιωσα μεγάλη χαρά. Καθόμουν στην άκρη του χωριού, στις “Γκορτοπούλες”, κρατώντας μια κλούτσα (όπως λέμε την γκλίτσα, στα μέρη αυτά) και την περίμενα, υπομονετικά, να έρθει απ’ τις Αμυγδαλιές. Την είδα να στρίβει προς το Πολυνέρι, όταν έφτασε στην Αγιά-Παρασκευή! Πήρα τηλέφωνο…
” Πού πας; Γύρνα πίσω!”

Πέρασαν οι μήνες και εκεί, γύρω στις αρχές καλοκαιριού, ο Σεβασμιότατος τίμησε με την παρουσία του το χωριό. Γεγονός πρωτάκουστο για μας και οι ετοιμασίες πολλές μα σαν έφτασε στην Αγία Παρασκευή, στην ράχη στο Πολυνέρι, έστριψε τον…κατήφορο! Με τα πολλά, βρήκε τον (σωστό) δρόμο, και γύρισε πίσω, ήρθε στο Πανόραμα, έκανε Αρτοκλασία! Τελειώνοντας, με αφορμή την…λοξοδρόμηση είπε:
” Χαθήκαμε, αλλά από δω και μπρος δεν θα ξαναχαθούμε ποτέ! “

Τήρησε τον λόγο του, ξαναεπισκέφτηκε τον τόπο και (μεταξύ άλλων) χοροστάτησε στην Θεία Λειτουργία της 23 Αυγούστου.
Μετά το πέρας αυτής, μπήκε στο παλιό Σχολείο να τον φιλέψουμε και σαν δάσκαλος, δίδαξε στους μαθητές ταπεινότητα, κάθισε σε…θρανίο!
( Ο Μητροπολίτης Γρεβενών στο Πανόραμα!! | http://www.panorama-grevena.gr )

“Θυμήθηκε ο Θεός”!

Όταν πλησιάζει η ώρα του Γάμου δύο ανθρώπων, είθισται να παρασύρονται απ’ τις “πέριξ αυτού” έγνοιες, κουφέτα, μπομπονιέρες, προσκλητήρια, φωτογράφους, κέντρα, γλέντια και εγώ δεν αποτέλεσα εξαίρεση στον κανόνα. Υπάρχει, όμως, μια εσωτερική φωνή στον καθένα και την καθεμιά μας και αυτή μου ψιθύρισε την περασμένη Παρασκευή… ” Πού πας; Έλα πίσω!”

Οδηγώντας, πάρκαρα βιαστικά στο προαύλιο του Αγίου Παντελεήμονα, στην Πολίχνη. Μπήκα βιαστικά, μια ευγενική κοπέλα μου πρόσφερε την σειρά της, πέρασα μέσα, είδα τον παπα-Δημήτρη, μιλήσαμε, γαλήνεψα!
Το πρωί του περασμένου Σαββάτου, 14 Νοεμβρίου 2015, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Γρεβενών τιμούσε με την παρουσία του την μνήμη ενός πολύ καλού του φίλου και εξαίρετου εκπαιδευτικού της περιοχής των Συκεών Θεσ/νίκης, του κυρίου Βασίλη Χατζησάββα και το απόγευμα τελέστηκε το Μυστήριο του Γάμου μεταξύ εμού και της Ιωάννας. Όταν είδα τον Σεβασμιότατο Δαυίδ να βγαίνει απ’ το Ιερό και να συλλειτουργεί με τον παπα-Κώστα και τον πνευματικό μου, πατέρα-Δημήτριο, μου φάνηκε… ψηλότερος και θυμήθηκα το ανέβασμα στο δέντρο της πλατείας Γρεβενών, τον Νοέμβρη του 2014.

Είμαι απειροελάχιστος για να συγκριθώ με τον Ζακχαίο του Ευαγγελίου. Ο αρχιτελώνης είχε λαχτάρα για τον Χριστό, είχε βαθιά πίστη. Αν κάτι μας ενώνει είναι ένα “βαρύ παρελθόν”, ένας αμαρτωλός τρόπος ζωής. Σίγουρα, οι φίλοι, οι καλεσμένοι, η γυναίκα μου (πλέον) η ίδια γνωρίζουν πτυχές του. Αν τους μπήκε ο λογισμός “Τι δουλειά έχει ο Μητροπολίτης και τόσοι παπάδες στον γάμο του;” τους ζητώ συγνώμη. Ήταν μια απ’ τις πολλές στιγμές της παρουσίας Του, από αυτές που δεν είναι στο χέρι σου να ορίσεις, που μέσω της ταπεινότητας των Ιερέων, των όμορφων ευχών, της προσευχής όλων των ανθρώπων (μας), της συγκίνησης και των δακρύων (μακάρι να) έγινε “Καινή Διαθήκη” για την ζωή μας !

*Ζακχαίος, δηλαδή Ζαχαρίας, στα εβραϊκά σημαίνει…”θυμήθηκε ο Θεός”!

*Μεγάλη ευλογία και δώρο Θεού για τους κατοίκους των Γρεβενών η παρουσία του κ.κ. Δαυίδ και για της Πολίχνης του πατέρα Δημητρίου.
Τους ευχαριστούμε, από καρδιάς!

Με τιμή, ευγνωμοσύνη και συγκίνηση…. Θωμάς – Ιωάννα

Καλή αντάμωση!

Μεγάλος είναι ο κόσμος, μεγάλος και ο Θεός!