Του Φώτη Σιούμπουρα
Σαλεύει ο νους του κάθε Έλληνα πολίτη για το αδυσώπητο πρόσωπο ενίων ευρωπαίων εταίρων μας, που με τη στάση τους στο μέγα θέμα του προσφυγικού τείνουν να μετατρέψουν τη χώρα μας σε κόλαση πέρα και έξω από κάθε έννοια ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου.
Διαταράσσεται η λογική του ανθρώπου για την επιδιωκόμενη από εταίρους μας προσπάθεια κατάλυσης κάθε έννοιας κοινωνικού δικαιώματος, αξίες που ανέδειξαν την Ευρώπη ως κοιτίδα πολιτισμού με πρωταγωνιστή αξιών και Δημοκρατίας την Ελλάδα.
Εντυπωσιάζει το γεγονός ότι χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν εφαρμόζουν αποφάσεις που απορρέουν από τη συμμετοχή τους στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Προκαλεί θλίψη το ότι την ώρα που η χώρα κινδυνεύει να μετατραπεί σε μια πραγματική αποθήκη ψυχών, με την Ευρώπη διχασμένη και παράλυτη, με την αντιπολίτευση στο σύνολο της σχεδόν να προσφέρει στήριξη και να ζητά κοινές εθνικές πρωτοβουλίες, η κυβέρνηση να υιοθετεί τη συνεννόηση και συμπόρευση εν μέσω κραυγών, απειλών, λαϊκίστικων επιθέσεων και στοχοποίηση πολιτικών αντιπάλων και μέσων ενημέρωσης.
Το προσφυγικό πρόβλημα δυστυχώς και παρά τις αισιόδοξες (αρχικώς) εκτιμήσεις της κυβέρνησης εξελίσσεται σε ωρολογιακή βόμβα για την Ελλάδα. Για την ρημαγμένη Ελλάδα και τον γονατισμένο από την σκληρή και ανελέητη λιτότητα λαό της, που δίνει καθημερινά μαθήματα ανθρωπιάς. Από τη μια μεριά έχουμε την Τουρκία να εμπαίζει όχι απλά την Ελλάδα, αλλά το σύνολο των ηγεσιών της Ευρώπης, αρνούμενη να γίνει καταγραφή στο έδαφός της και στέλνοντας στη χώρα μας καθημερινά χιλιάδες πρόσφυγες και από την άλλη γείτονές μας Βαλκάνιοι συναποφασίζουν με την Αυστρία για τα σύνορά μας, ερήμην μας. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του υπουργού Γιάννη Μουζάλα, η Ελλάδα με τις πλάτες μιας σκοπίμως υπνώττουσας ΕΕ, κινδυνεύει, για μακρό χρονικό διάστημα να καταντήσει το πολυπληθέστερο γκέτο προσφύγων και λαθρομεταναστών του κόσμου. Και αυτό, με ανυπολόγιστες συνέπειες, όχι μόνον, για την ήδη ψυχορραγούσα εθνική οικονομία μας, αλλά και για την ίδια τη γαλήνη και την κοινωνική συνοχή. Και το χειρότερο: η Ελλάδα ήδη έχει αρχίσει να εξομοιώνεται προς τον πιο ταπεινωμένο παρία της Ευρώπης, ή προς ένα επιπλέον πρόσφυγα, στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και η κυβέρνηση δυστυχώς έχει εγκλωβιστεί μέσα σ αυτό το σκηνικό αδιεξόδου, που και η ίδια συνέβαλε στο στήσιμό του. Τώρα επί του ελληνικού εδάφους υπάρχει κίνδυνος να εγκλωβιστούν εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και η χώρα να μετατραπεί σε ένα ατέλειωτο hotspot. Η κατάσταση περιγράφεται χαοτική και δεν είναι λίγοι εκείνοι που προβλέπουν επεισόδια και γεγονότα ανεξέλεγκτα το επόμενο διάστημα. Παντού πλέον στην Αθήνα, στη Λαμία, στη Λάρισα, στη Θεσσαλονίκη ,σε όλη την διαδρομή προς τα σύνορα αναζητούνται δημόσιοι χώροι προκειμένου να διευκολύνουν την παραμονή των προσφύγων κάτω από έστω υποφερτές συνθήκες. Και κάτοικοι των νησιών, στα οποία φτάνουν κατά χιλιάδες οι πρόσφυγες, κατά το μεγαλύτερο μέρος και λιγότερο οι μετανάστες, υπερβαίνουν κάθε ανθρώπινη δυνατότητα και αντοχή, επιστρατεύοντας την ευαισθησία τους και την πίστη τους, στην αξία της ανθρώπινης ζωής. Εμφανώς η κυβέρνηση δεν μπορεί πια να ελέγξει την κατάσταση, συμμάχους δεν έχει στην υπόθεση αυτή( ακόμη και ο Βούλγαρος πρωθυπουργός δήλωσε υποτιμητικά και προκλητικά ότι το ελληνικό κράτος δεν λειτουργεί)και το πιθανότερο είναι να βρεθεί σύντομα αντιμέτωπη με κρίση εθνικών διαστάσεων. Δεν μένει πολύς χρόνος στη διάθεση των κυβερνώντων προκειμένου να χτίσουν έστω και τώρα υποτυπώδη εθνική πολιτική απέναντι στην μείζονα προσφυγική κρίση. Καιρός να σταματήσουν οι «κοκορομαχίες» και οι «ιστορίες αποπροσανατολισμού». «Ιστορίες» που βλάπτουν συθέμελα την οικονομία, τη χώρα.
Το δυστύχημα είναι ότι η επαπειλούμενη προσφυγική κρίση βρίσκει την Ελλάδα διχασμένη. Το εσωτερικό μέτωπο παραμένει πολεμικό. Ο διάλογος με τους αγρότες και τους «γραβατωμένους» δεν είχε ευτυχή κατάληξη, η πρώτη αξιολόγηση δεν βρίσκει το δρόμο της και η κυβέρνηση εμφανίζεται αδύναμη να επιλέξει και να αποφασίσει την οδό που θα βαδίσει. Συνεχώς καθυστερεί και αναβάλλει την όποια λύση. Η παράταση της αβεβαιότητας στο εσωτερικό προφανώς εμποδίζει, ακινητοποιεί και εξασθενίζει τη διαπραγματευτική θέση της χώρας. Δεν είναι καιρός για καθυστερήσεις και άλλες αναβολές.
Κάθε καθυστέρηση πλέον κοστίζει ακριβά στη χώρα και στο λαό της. Η χώρα βουλιάζει από πρόσφυγες και μετανάστες, τα σύνορα κλείνουν και ταυτόχρονα όλα τα μέτωπα είναι ανοικτά. Μια επικίνδυνη στασιμότητα πλανάται πάνω από τη χώρα και συμφωνίες που θα άρουν τα αδιέξοδα στην οικονομία δεν κλείνουν. Μόνο μια ευρύτερη πολιτική και κοινωνική συναίνεση θα άρει τα αδιέξοδα και θα προλάβει τα χειρότερα. Αν δεν αναζητήσουν οι κυβερνώντες στήριξη και βοήθειες, αν δεν συμφιλιωθούν έγκαιρα με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, θα χαθούν και μαζί τους δυστυχώς η χώρα ολάκερη.