Tου Φώτη Σιούμπουρα

Οι εποχές των παντοδύναμων μονοκομματικών κυβερνήσεων, αλλά και των χαρισματικών ηγετών, όπως..

όλα δείχνουν, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η κοινή γνώμη, το έδειξε στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά διαφαίνεται και στις δημοσκοπήσεις ,απαιτεί πλέον κυβερνήσεις συνεργασίας όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής.  Όποιος πολιτικός ηγέτης δείχνει να μην το αντιλαμβάνεται, εμμένει στο αίτημα της αυτοδυναμίας ή αποκλείει ντε φάκτο τη συνεργασία με άλλα κόμματα, είναι εκτός  πραγματικότητας και πηγαίνει σαφώς ενάντια στη θέληση των ψηφοφόρων. Ποια είναι όμως η θέληση , η επιλογή των ψηφοφόρων, όπως τουλάχιστον καταγράφεται τις μέρες αυτές στις δημοσκοπήσεις; Ποια κυβέρνηση επιθυμούν να αναδεχθεί, να σχηματισθεί για την επόμενη τετραετία;

Οι εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα δημοσκοπικές μετρήσεις, αλλά και με βάση την εικόνα που έχουν τα επιτελεία των κομμάτων, επιφυλάσσουν απώλειες για τουλάχιστον δύο κόμματα και κέρδη επίσης για τουλάχιστον δύο. Απώλειες, αναμενόμενες ως έναν βαθμό, έχουν τα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ που κυβέρνησαν στους επτά προηγούμενους μήνες , ενώ κέρδη εμφανίζουν τα κόμματα της προηγούμενης συγκυβέρνησης, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ οι απώλειες δεν είναι προς μια κατεύθυνση. Πιέζεται τόσο από δεξιά όσο και από αριστερά. Χάνει εμφανώς ψηφοφόρους προς τη Λαϊκή Ενότητα, το νέο υπό τον Παναγιώτη Λαφαζάνη κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, χάνει και προς τα δεξιά του, καθώς φαίνεται ότι κομμάτι των συντηρητικών ψηφοφόρων και του μεσαίου χώρου που τον είχε ψηφίσει στις 25 Ιανουαρίου, επιστρέφει στη Ν.Δ. Μια τρίτη πηγή απωλειών του ΣΥΡΙΖΑ είναι προς την αποχή και προς την κατηγορία «αναποφάσιστοι». Από την τελική συμπεριφορά αυτών των ψηφοφόρων ίσως κριθεί το τελικό αποτέλεσμα.

Οι απώλειες για το «μνημονιακό» πλέον κόμμα του κ. Καμμένου μπορούν να του στοιχίσουν, λόγω του μικρού μεγέθους του, την είσοδο στη Βουλή και να στερήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ τον μοναδικό σύμμαχο, που ο ίδιος επιθυμεί, σε μια νέα πιθανή κυβερνητική συνεργασία.

Ένα τρίτο κόμμα που μπορεί να έχει απώλειες, μικρές, μη αναμενόμενες πάντως, είναι το Ποτάμι, που κατά τους δημοσκόπους, δεν αναπτύσσει τη δυναμική που προσδοκούσε η ηγεσία του. Η εξήγηση, κατά τους πολιτικούς αναλυτές, βρίσκεται στη σύνθεση των ψηφοφόρων του. Μια μερίδα τους, ίσως η μεγαλύτερη, βρίσκεται στον φιλελεύθερο χώρο, γεγονός που τους κάνει να αισθάνονται συγγενείς και με το μεγάλο κόμμα του χώρου, τη Ν.Δ. Με δεδομένη δε την έντονη αντι-ΣΥΡΙΖΑ στάση αυτών των ψηφοφόρων, ο πειρασμός τους να μετακινηθούν στην κάλπη της Ν.Δ. θα είναι μεγάλος, με στόχο να μην κυβερνήσει ξανά ο κ. Τσίπρας. Το επιχείρημα αυτό προβάλλουν, άλλωστε, σε δήλωσή τους, ορισμένα στελέχη του Ποταμιού, που μετακινούνται.

Στον αντίποδα, κέρδη καταγράφουν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Για τη Ν.Δ., μάλιστα, καταγράφεται και υψηλή  δημοφιλία του κ. Μεϊμαράκη, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι διεκδικεί επί  ίσοις όροις την πρωτιά, κάτι που φαινόταν αδιανόητο μέχρι πριν από έναν μήνα. Ο  κ. Μεϊμαράκης πάντως επιβεβαίωσε τη δυνατότητά του να συσπειρώσει και να ενοποιήσει τη Νέα Δημοκρατία. Κάλυψε τη διαφορά, έφερε την εκλογική μάχη στα μέτρα του και απειλεί ευθέως να καταστήσει όντως παρένθεση την αριστερή διακυβέρνηση. Οι δημοσκοπήσεις φέρουν τον πρόεδρο της ΝΔ δημοφιλέστερο του κ. Τσίπρα, πολύ κοντά στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία και ικανό να κερδίσει τη μάχη. Επίσης φαίνεται να επιτυγχάνει τον επαναπατρισμό νεοδημοκρατών ψηφοφόρων ακόμη και από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ευνοημένο από τις εξελίξεις εμφανίζεται και το ΠΑΣΟΚ. Η υποτιμημένη από πολλούς Φώφη Γεννηματά καταφέρνει, όπως όλα δείχνουν, να ξαναφέρει ψηφοφόρους στο μισογκρεμισμένο σπίτι και να προκαλεί το ενδιαφέρον του κ. Τσίπρα για ενδεχόμενη μετεκλογική συνεργασία. Η απόφαση  από την άλλη πλευρά του Γιώργου Παπανδρέου να μη συμμετάσχει το κόμμα του, το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών, στις εκλογές φαίνεται ότι θα επαναφέρει στο «μητρικό» κόμμα ψηφοφόρους που το είχαν εγκαταλείψει τον περασμένο Ιανουάριο. Θετικά δείχνει να επιδρά και η συνεργασία με τη ΔΗΜΑΡ, αν και το μέγεθος του κόμματος αυτού είναι πλέον πολύ μικρό.

Το κόμμα του κ. Λαφαζάνη δεν φαίνεται να συγκινεί ιδιαιτέρως τα πλήθη, αλλά η είσοδός του στη Βουλή δεν αμφισβητείται από τους δημοσκόπους.

Από εκεί και πέρα τα πράγματα δεν δείχνουν να οδηγούν σε μεγάλες εκπλήξεις. Το ΚΚΕ παλεύει για μια καλύτερη θέση πάνω από το 6% , η Χρυσή Αυγή παλεύει να βγει από την απομόνωση και να κερδίσει την Τρίτη θέση και η Ένωση Κεντρώων του αειθαλούς Βασίλη Λεβέντη απειλεί να αντικαταστήσει τους ΑΝΕΛ, ποντάροντας, κατά πως λέγεται, και στην ψήφο εκείνων που θέλουν να κάνουν…πλάκα.

Tου Φώτη Σιούμπουρα

Οι εποχές των παντοδύναμων μονοκομματικών κυβερνήσεων, αλλά και των χαρισματικών ηγετών, όπως όλα δείχνουν, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η κοινή γνώμη, το έδειξε στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά διαφαίνεται και στις δημοσκοπήσεις ,απαιτεί πλέον κυβερνήσεις συνεργασίας όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής.  Όποιος πολιτικός ηγέτης δείχνει να μην το αντιλαμβάνεται, εμμένει στο αίτημα της αυτοδυναμίας ή αποκλείει ντε φάκτο τη συνεργασία με άλλα κόμματα, είναι εκτός  πραγματικότητας και πηγαίνει σαφώς ενάντια στη θέληση των ψηφοφόρων. Ποια είναι όμως η θέληση , η επιλογή των ψηφοφόρων, όπως τουλάχιστον καταγράφεται τις μέρες αυτές στις δημοσκοπήσεις; Ποια κυβέρνηση επιθυμούν να αναδεχθεί, να σχηματισθεί για την επόμενη τετραετία;

Οι εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα δημοσκοπικές μετρήσεις, αλλά και με βάση την εικόνα που έχουν τα επιτελεία των κομμάτων, επιφυλάσσουν απώλειες για τουλάχιστον δύο κόμματα και κέρδη επίσης για τουλάχιστον δύο. Απώλειες, αναμενόμενες ως έναν βαθμό, έχουν τα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ που κυβέρνησαν στους επτά προηγούμενους μήνες , ενώ κέρδη εμφανίζουν τα κόμματα της προηγούμενης συγκυβέρνησης, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ οι απώλειες δεν είναι προς μια κατεύθυνση. Πιέζεται τόσο από δεξιά όσο και από αριστερά. Χάνει εμφανώς ψηφοφόρους προς τη Λαϊκή Ενότητα, το νέο υπό τον Παναγιώτη Λαφαζάνη κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, χάνει και προς τα δεξιά του, καθώς φαίνεται ότι κομμάτι των συντηρητικών ψηφοφόρων και του μεσαίου χώρου που τον είχε ψηφίσει στις 25 Ιανουαρίου, επιστρέφει στη Ν.Δ. Μια τρίτη πηγή απωλειών του ΣΥΡΙΖΑ είναι προς την αποχή και προς την κατηγορία «αναποφάσιστοι». Από την τελική συμπεριφορά αυτών των ψηφοφόρων ίσως κριθεί το τελικό αποτέλεσμα.

Οι απώλειες για το «μνημονιακό» πλέον κόμμα του κ. Καμμένου μπορούν να του στοιχίσουν, λόγω του μικρού μεγέθους του, την είσοδο στη Βουλή και να στερήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ τον μοναδικό σύμμαχο, που ο ίδιος επιθυμεί, σε μια νέα πιθανή κυβερνητική συνεργασία.

Ένα τρίτο κόμμα που μπορεί να έχει απώλειες, μικρές, μη αναμενόμενες πάντως, είναι το Ποτάμι, που κατά τους δημοσκόπους, δεν αναπτύσσει τη δυναμική που προσδοκούσε η ηγεσία του. Η εξήγηση, κατά τους πολιτικούς αναλυτές, βρίσκεται στη σύνθεση των ψηφοφόρων του. Μια μερίδα τους, ίσως η μεγαλύτερη, βρίσκεται στον φιλελεύθερο χώρο, γεγονός που τους κάνει να αισθάνονται συγγενείς και με το μεγάλο κόμμα του χώρου, τη Ν.Δ. Με δεδομένη δε την έντονη αντι-ΣΥΡΙΖΑ στάση αυτών των ψηφοφόρων, ο πειρασμός τους να μετακινηθούν στην κάλπη της Ν.Δ. θα είναι μεγάλος, με στόχο να μην κυβερνήσει ξανά ο κ. Τσίπρας. Το επιχείρημα αυτό προβάλλουν, άλλωστε, σε δήλωσή τους, ορισμένα στελέχη του Ποταμιού, που μετακινούνται.

Στον αντίποδα, κέρδη καταγράφουν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Για τη Ν.Δ., μάλιστα, καταγράφεται και υψηλή  δημοφιλία του κ. Μεϊμαράκη, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι διεκδικεί επί  ίσοις όροις την πρωτιά, κάτι που φαινόταν αδιανόητο μέχρι πριν από έναν μήνα. Ο  κ. Μεϊμαράκης πάντως επιβεβαίωσε τη δυνατότητά του να συσπειρώσει και να ενοποιήσει τη Νέα Δημοκρατία. Κάλυψε τη διαφορά, έφερε την εκλογική μάχη στα μέτρα του και απειλεί ευθέως να καταστήσει όντως παρένθεση την αριστερή διακυβέρνηση. Οι δημοσκοπήσεις φέρουν τον πρόεδρο της ΝΔ δημοφιλέστερο του κ. Τσίπρα, πολύ κοντά στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία και ικανό να κερδίσει τη μάχη. Επίσης φαίνεται να επιτυγχάνει τον επαναπατρισμό νεοδημοκρατών ψηφοφόρων ακόμη και από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ευνοημένο από τις εξελίξεις εμφανίζεται και το ΠΑΣΟΚ. Η υποτιμημένη από πολλούς Φώφη Γεννηματά καταφέρνει, όπως όλα δείχνουν, να ξαναφέρει ψηφοφόρους στο μισογκρεμισμένο σπίτι και να προκαλεί το ενδιαφέρον του κ. Τσίπρα για ενδεχόμενη μετεκλογική συνεργασία. Η απόφαση  από την άλλη πλευρά του Γιώργου Παπανδρέου να μη συμμετάσχει το κόμμα του, το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών, στις εκλογές φαίνεται ότι θα επαναφέρει στο «μητρικό» κόμμα ψηφοφόρους που το είχαν εγκαταλείψει τον περασμένο Ιανουάριο. Θετικά δείχνει να επιδρά και η συνεργασία με τη ΔΗΜΑΡ, αν και το μέγεθος του κόμματος αυτού είναι πλέον πολύ μικρό.

Το κόμμα του κ. Λαφαζάνη δεν φαίνεται να συγκινεί ιδιαιτέρως τα πλήθη, αλλά η είσοδός του στη Βουλή δεν αμφισβητείται από τους δημοσκόπους.

Από εκεί και πέρα τα πράγματα δεν δείχνουν να οδηγούν σε μεγάλες εκπλήξεις. Το ΚΚΕ παλεύει για μια καλύτερη θέση πάνω από το 6% , η Χρυσή Αυγή παλεύει να βγει από την απομόνωση και να κερδίσει την Τρίτη θέση και η Ένωση Κεντρώων του αειθαλούς Βασίλη Λεβέντη απειλεί να αντικαταστήσει τους ΑΝΕΛ, ποντάροντας, κατά πως λέγεται, και στην ψήφο εκείνων που θέλουν να κάνουν…πλάκα.