Στον πολιτικό κόσμο επικρατεί μια μη πολιτική γραμμικότητα με μεγάλες μεταβολές και μέχρι στιγμής μεγάλες συνέπειες. Ως μέτρο της μη αυτής πολιτικής γραμμικότητας, είναι ο χρόνος, όπου οι προβλέψεις αποβαίνουν ανώφελες.

Όμως, τα γεγονότα που συνέβησαν από την αρχή της οικονομικής κρίσης δεν επηρέασαν όπως θα έπρεπε το εκλογικό Σώμα. Υπάρχει μια ευαίσθητη εξάρτηση από τα μεταπολιτευτικά δόγματα.

Μια εξάρτηση, με σπασμένη πολιτική συμμετρία…

μεταξύ των αρχικών θεμελιωδών απόψεων των μεταπολιτευτικών δογμάτων και της πολιτικής μετάλλαξης αυτών. Το πολιτικό Σύστημα έχει καταντήσει πολιτικά χειρομορφικό. Οι μεθαυριανές εκλογές, θα μας δείξουν, αν και το εκλογικό Σώμα έχει καταντήσει και αυτό χειρομορφικό. 

Κάποιες πολιτικές παρατάξεις, δια μέσω της πολιτικής χρονικής συμμετρίας στο μυαλό των οπαδών τους, έχουν παραμείνει αμετάβλητα στις πολιτικές εναλλαγές του παρελθόντος και υπακούν στον νόμο της διατήρησης τόσο του δόγματος, όσο και του αρχηγού του κόμματος. Για παράδειγμα, ο έως σήμερα πρωθυπουργός, παρόλο που απαρνήθηκε  την παράταξή του για δημιουργία μιας εναλλακτικής πολιτικής λύσης, ενέδωσε στην πρόσκληση για εξουσία όταν πλέον δεν έπειθε ούτε ο ίδιος τον εαυτό του.

Γιατί σήμερα, πείθει;

Αλήθεια, μήπως μπορεί να κατανοήσει τις θεμελιώδης δυνάμεις μιας κρίσιμης πολιτικής κατάστασης;

Οι πολιτικές καταστάσεις περνούν μέσα από το βασικό στοιχείο μιας πολιτικής  συμμετρικής βαθμίδας. Επέλεξε (ο πρωθυπουργός)  την καταπάτηση της βαθμίδας αυτής και την καταστροφή της χώρας μέσω υπογραφών, συνεχίζοντας έτσι τις δόλιες πράξεις των προκατόχων του.

Οι πολιτικοί οπαδοί των κομμάτων της συγκυβέρνησης και των μορφωμάτων που έχουν προκύψει τον τελευταίο καιρό για να χτυπήσουν τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης, είναι σαν μια κοινή πολιτική κυματοσυνάρτηση. Κολυμπούν εις γνώσιν τους σε ταραχώδη ύδατα, πότε καταφέρνουν να κολυμπούν και πότε να βουλιάζουν. Παίζουν με κύματα πιθανότητας, όπου οι κορυφές των κυμάτων δείχνουν ένα μέλλον απίθανο το οποίο μεταβάλλει ακαριαία την θετική επιβίωση όλων αλλά και της Χώρας.

Έχουν καταφέρει να επιβάλλουν στους Έλληνες μια ασθενής πολιτική ανθρωπική Αρχή για το πώς πρέπει να είναι διαμορφωμένο η πολιτική σκέψη για την δήθεν σωτηρία της Χώρας. Αποτρέπουν τους πολίτες να έχουν μια ισχυρή πολιτική  ανθρωπική Αρχή, διότι αυτό επιφέρει πλήγμα στην διατήρηση των κομμάτων τους.

Οι υποψήφιοι των μνημονίων, θωρούν πως είναι σαν την θεωρία των Πάντων, που μια μέρα θα καταφέρουν να συνοψίσουν τις ιδιότητες όλων των κομμάτων σε ένα απλό σύνολο πολιτικών εξισώσεων. Σε ένα και μοναδικό εγχώριο πολιτικό δόγμα που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα μιας Παγκόσμια Διακυβέρνησης, μιας Παγκόσμιας Οικονομικής Διακυβέρνησης, την οποία θέλουν άμεσα, τώρα.

Σαν τις Τεκτονικές πλάκες, σταδιακά, θα διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό μέσω της συνείδησης των ανθρώπων λόγω μη ύπαρξης σκέψης αντικειμενικής πολιτικής δομής. Ένα πολιτικός Δυϊσμός επικρατεί με την στήριξη άλλων κομμάτων που απειλούνται με πολιτικό βραχυκύκλωμα, σε μια μικρή Χώρα, με κανονικό πολιτικό δίκτυο αλλά με τυχαία λειτουργία και τάσεις πολιτικής επιδημιολογίας.

Ότι συμβαίνει στα δρώμενα της Χώρας, θεωρούνται πληροφορίες, τις οποίες προσπαθεί ο πολίτης πρώτα να επεξεργαστεί και έπειτα να τις κατανοήσει στον βαθμό της αλήθειας μιας πληροφορίας και στον βαθμό των πολιτικών του δυνατοτήτων.

Οδεύουμε ήδη προς ένα μεγάλο πολιτικό διαχωρισμό, μια πολιτική σύνθλιψη διότι όλο το πολιτικό Σύστημα καταρρέει μέσα από την «σκοτεινή» πολιτική που εφαρμόζουν. Ήδη ζούμε εφιαλτικά σενάρια καταστροφής και κινδυνολογίας από όλα τα κόμματα. Πιο όμως αληθεύει περισσότερο; Αυτό που ήδη εφαρμόζεται από την κυβέρνηση ή αυτό που οι κυβερνητικοί λένε πως θα εφαρμόσει η αντιπολίτευση; Αποπροσανατολίζουν τον λαό από τον στόχο της Χώρας και την ουσία ώστε να μην παρατηρεί , διότι κυβερνητικός καλλιεργείται –όπως και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη- η αναβίωση της ακροδεξιάς πολιτικής μέσω του συναισθήματος αγάπης προς την πατρίδα.

Οπότε, τι ζητάμε όλοι μας την επομένη των εκλογών; Αλλά, πρώτα, τι ζητάμε πριν πάμε στην κάλπη;

Να συνεχίσει η κυβέρνηση το καταστροφικό της έργο με δήθεν πρόσχημα την σωτηρία του έθνους ή μια κυβέρνηση που θα ακολουθήσει την σωτηρία του Έθνους αποδεικνύοντας πως η τακτική των μνημονίων ήταν μια δόλια πράξη; Μια εσχάτη προδοσία κατά της Ελλάδας και των πολιτών της και να καταστεί όχι μόνο το χρέος αλλά και τα μνημόνια μέσω δικαστηρίων, εγχώριων, ευρωπαϊκών και διεθνών, άκυρα και δίχως καμία ισχύ;

Φυσικά το τελευταίο.

Ζω γι αυτήν την στιγμή, που θα αποδεικνύει τον δόλο που σκλάβωσε την χώρα μας, απελευθερώνοντάς την και απαλλάσσοντάς την από τα μνημόνια και βλέποντας τους ιθύνοντες να οδεύουν προς την φυλακή, δις ισόβια με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας (αν και η ποινή γι αυτό, είναι διαφορετική).        

 

 

 

                                                                         Μανώλης Πετρόπουλος

                                                                        Υπ. Βουλευτής Γρεβενών

                                                                        Ανεξαρτήτων Ελλήνων