Πρόταση για την ονοματοδοσία οδών της πόλης των Γρεβενών ως ένδειξη αναγνώρισης της  δράσης, των αξιών και σεβασμού, σε δυο εξέχουσες προσωπικότητες που προσπαθούσαν για έναν καλύτερο κόσμο,   του Αρχιμανδρίτη Γερβάσιου Ραπτόπουλου και του Στέργιου Σάκκου, κατέθεσε ο  επικεφαλής της δημοτικής παράταξης “Μαζί Συνεχίζουμε” κ. Δημοσθένης Κουπτσίδης σε προηγούμενη  συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου.

 

Αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Ραπτόπουλος

Ο Γερβάσιος (κατά κόσμον Γεώργιος) Ραπτόπουλος γεννήθηκε το 1931 στον Αιμιλιανό Γρεβενών.

Το 1950 πέρασε στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ. Εγινε κληρικός και στη συνέχεια χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης. Υπηρέτησε στις Μητροπόλεις Σιδηροκάστρου Σερρών, Θεσσαλονίκης, Σερρών & Νιγρίτης και Κασσανδρείας.

Το 1966 ίδρυσε την Αδελφότητα «Η Οσία Ξένη» και το 1978 συστάθηκε η «Διακονία Αποφυλακίσεως Απόρων Κρατουμένων και Φυγοποίνων». Εχει επισκεφτεί όλες τις ελληνικές φυλακές και τα σωφρονιστικά καταστήματα στην Αλβανία, στην Αίγυπτο, στο Ισραήλ, στην Κύπρο, στη Μαδαγασκάρη, στη Ρουμανία, στη Ρωσία, στην Αυστραλία κ.α.

Το ιστορικό της Διακονίας στις φυλακές

Ο Αρχιμανδρίτης π. Γερβάσιος Ιωάν. Ραπτόπουλος, όταν υπηρετούσε στην Ιερά Μητρόπολη Σερρών και Νιγρίτης, καθιέρωσε ανεπίσημα ως «ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ» την Κυριακή της Απόκρεω. Είναι η Κυριακή που διαβάζεται στη Θεία Λειτουργία η Ευαγγελική περικοπή της κρίσεως (Ματθ. 25, 31-46).

Μετέπειτα, καθιερώθηκε ως «Διακονία Αποφυλακίσεως Απόρων Κρατουμένων» και υπήχθη ως τομέας της στην Ορθόδοξη Χριστιανική Αδελφότητα «Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ», της οποίας ιδρυτής και πνευματικώς Προϊστάμενος είναι ο π. Γερβάσιος. Με το μήνυμα της ημέρας: «εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με» (στίχος 36), άρχισε τις ετήσιες εξορμήσεις αγάπης προς τους «εν φυλακή… ελαχίστους αδελφούς» του Χριστού (στίχος 40) την Κυριακή της Απόκρεω, 5 Μαρτίου 1978.

Στην πρόσκληση του π. Γερβασίου συμμετείχαν 800 Σερραίοι χριστιανοί, που μετακινήθηκαν με 15 Λεωφορεία και Ι.Χ. αυτοκίνητα. Μετέπειτα η Διακονία προς τους κρατουμένους πέρασε τα όρια της Μακεδονίας και οι εξορμήσεις πραγματοποιήθηκαν στο Αγροτικό Κατάστημα Ανηλίκων Κασσαβέτειας το 1989 με 3.000 χριστιανούς.

Στην Αγροτική Φυλακή Τίρυνθας το 1990 με 900 χριστιανούς. Στην Αγροτική Φυλακή Χανίων το 1991 με 300 χριστιανούς. Και ύστερα πιο μακριά.

Στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας το 1992 με ναυλωμένο αεροσκάφος των Κυπριακών Αερογραμμών με 99 χριστιανούς, όπου αυθημερόν, τη Δεύτερη ημέρα του Πάσχα του 1992, αποφυλακίστηκαν με δαπάνη της Διακονίας τέσσερις άποροι κρατούμενοι έναντι 750 κυπριακών λιρών, ήτοι 375.000 δραχμές, γεγονός το οποίο κάλυψε ο ημερήσιος κυπριακός τύπος με πρωτοσέλιδα.

Και η πορεία συνεχίζεται

Η αγάπη, η χριστιανική αγάπη, δεν έχει όρια. Αγκαλιάζει όλο τον κόσμο ανεξάρτητα από φυλή και θρησκεία. Πρώτη εξόρμηση, έξω από την Ελλάδα, πραγματοποιείται στο Ισραήλ, όπου κρατούνται Έλληνες, και συμμετέχουν 100 χριστιανοί.

Δεύτερη στην Αιγυπτιακή Φυλακή Ελ-Κανάτερ, το 1998 και το 1999, με αντιπροσωπευτικό αριθμό χριστιανών λόγω των κανονισμών της Αιγύπτου, όπου κρατούνταν οι τρεις ισοβίτες ναύτες του Μότορσιπ «ΘΑΝΑΣΗΣ».

Και στη συνέχεια, το 1999 η Διακονία έκανε το μεγάλο άλμα στο νότιο ημισφαίριο, στις Κεντρικές Φυλακές της Μαδαγασκάρης, με 2.500 κρατουμένους, στους οποίους το Πάσχα εκείνο, ύστερα από την ομιλία του π. Γερβασίου, παρατέθηκε παραδοσιακό ελληνικό πλούσιο πασχαλινό γεύμα.

Oι πορείες συνεχίζονται και πραγματοποιούνται δύο φορές το χρόνο (Πάσχα, Χριστούγεννα σε όλες τις Ελληνικές Φυλακές και Φυλακές άλλων χωρών).

Πέρα από την ηθική και πνευματική συνδρομή στους κρατουμένους, για τους οποίους μάλιστα έχουν εκδοθεί από την Αδελφότητα «ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ» δεκαέξι βιβλία με σχετικό περιεχόμενο που βρίσκονται στις βιβλιοθήκες των ελληνικών Φυλακών, και με συγγραφέα τον π. Γερβάσιο, είναι και η αποφυλάκιση απόρων κρατουμένων με την πληρωμή δικαστικών εξόδων και μέρους της ποινής τους, με ανώτατο όριο προσφοράς 300,00 ευρώ για τον καθένα.

Επιπλέον η Διακονία εξοφλεί και ποινές απόρων φυγοποίνων με το ίδιο χρηματικό ποσό. Κριτήρια αποφυλακίσεως είναι οι αξιολογήσεις των Κοινωνικών Υπηρεσιών και των Δ/ντών της Φυλακής και των οικείων Αστυνομικών Τμημάτων ή Τμημάτων Ασφαλείας. Σε κάθε αποφυλακιζόμενο στέλνεται ειδική προσωπική επιστολή της Διακονίας.

Ήδη μέχρι σήμερα έχει δοθεί η ελευθερία σε 14.000 περίπου απόρους κρατουμένους και φυγοποίνους, οι οποίοι προέρχονται, εκτός από την Ελλάδα, από 80 άλλες χώρες του κόσμου. Το ποσό που καταβλήθηκε συνολικά από το 1978 μέχρι σήμερα είναι περίπου 4.000.000,00 ευρώ.

Επιπλέον η Διακονία αυτή της αγάπης συντρέχει οικονομικά απόρους κρατουμένους σε Φυλακές Εξωτερικού: Γερμανίας. Γαλλίας. Ιταλίας. Αιγύπτου. Αλβανίας. Η.Π.Α. Κογκό. Λιβύης. Μαδαγασκάρης. Νέου Μεξικού. Ταϋλάνδης. Τυνησίας. Βουλγαρίας. Ρωσίας. Ρουμανίας. Ισραήλ. Κύπρου. Ουκρανίας.

Και παρέχει επιδόματα 300,00 ευρώ κάθε μήνα σε παιδιά απόρων κρατουμένων, που κρατούνται σε Φυλακές άλλων χωρών.

Πόροι οικονομικοί της «Διακονίας Αποφυλακίσεως Απόρων Κρατουμένων» είναι αποκλειστικά οι συνδρομές Ελλήνων Χριστιανών. Με τη συνδρομή αυτών η Διακονία συνεχίζει απρόσκοπτα το έργο της από το 1978 μέχρι σήμερα. 33 ολόκληρα χρόνια.

Ας σημειωθεί ότι η Διακονία έχει τιμηθεί, στο πρόσωπο του π. Γερβασίου:

1) Δύο φορές από την Ακαδημία Αθηνών (1996 με Έπαινο. 2001 με Χαλκό μετάλλιο).

2) Δύο φορές από την Ι. Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος (1992 Έπαινος 4300/1737/22-12-1992, 2001 Παράσημο του Απ. Παύλου Χρυσούς Σταυρός μετά Αστέρος).

3) Από το Υπουργείο Δικαιοσύνης (28-9-06). 4) Από το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας-Ελληνική Ραδιοφωνία (Ε.Ρ.Α.) (5-12-2001 Βραβείο).

5) Από το Κέντρο Στήριξης Οικογένειας Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών (2001 Έπαινος Εθελοντικής Προσφοράς).

6) Από την Ι. Μητρόπολη Δημητριάδος (2002 Ανώτατο Παράσημο Χρυσούς Σταυρός μετά τιμητικού Διπλώματος της Τοπικής Εκκλησίας).

7) Τιμητική πλακέτα από το Δήμο Μίκρας, 2002.

8) Από το Σωματείο Άγιος Γεώργιος Περιστερεώτα Νάουσας, 2001.

9) Από τον Σύλλογο Ποντίων Λακκώματος Χαλκιδικής, 2002 κ.λ.π.

Από τον Δήμο Πολίχνης (4-6-06). Από τον Δήμο Κορυδαλλού (26-6-06). Από τη Δικαστική Φυλακή Λαρίσης (30-12-06). Από την Κλειστή Φυλακή Πατρών (11-4-07). Από τις λοιπές Φυλακές.

Επίσης από διάφορα Πατριαρχεία (Πολωνίας. Σερβίας. Ρωσίας.) κ.λ.π.

Τέλος, ήταν συγγραφέας 55 βιβλίων και εκδότης πέντε χριστιανικών εντύπων από το 1964. Εξέδιδε και το πολυσέλιδο τριμηνιαίο Περιοδικό «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΙ ΠΑΛΜΟΙ», με το οποίο ενημερώνονται οι συνδρομητές της Διακονίας σχετικά με την όλη δραστηριότητα και τον αριθμό αποφυλακιζομένων απόρων κρατουμένων.

Το προσωπικό του σύνθημα ήταν: «Η ζωή μας είναι σύντομη. Ας βιασθούμε να κάνουμε το καλό στον κόσμο».

Και η προσευχή του: «Κύριε, Μάθε μας ν’ αγαπήσουμε αυτούς που δεν αγαπήθηκαν. Κάνε μας να υποφέρουμε με τον πόνο των άλλων. Μην επιτρέψεις πια να ευτυχούμε μόνοι μας… Δος μας την αγωνία της παγκόσμιας δυστυχίας και φύλαξέ μας από τη λησμονιά των άλλων».

Τα βιβλία με θέμα τους κρατουμένους είναι τα εξής

1) Ωραίες πορείες με το λαό του Θεού.

2) Ένας βασιλιάς στη Φυλακή.

3) Δέκα αδέλφια στη Φυλακή.

4) Ένας ληστής γίνεται άγιος.

5) Σε αναζήτηση του ληστή.

6) Ο Φυλακισμένος Χριστός.

7) Άγιοι μπροστά σε ληστές.

8) Το τραγικό τέλος ενός βασιλιά και του λαού του.

9) 37 χρόνια στις Φυλακές της Βαβυλώνας.

10) Καλημέρα, κρατούμενοι.

11) Από τον Άμβωνα των κρατουμένων.

12) Τελευταία ομιλία του Χριστού.

13) Ιερά Μονή Ληστών.

14) Άγιοι Βάρβαροι.

15) Γιατί πήγα στον Πάσσαρη.

16) Ληστές του Παραδείσου.

 

πηγη:.romfea.g

Στέργιος Σάκκος (1930-2012)

Σχεδίασμα ζωής

Στο ορεινό Πολυνέρι των Γρεβενών το βράδυ της 12ης προς 13η Νοεμβρίου 1930 γεννήθηκε ο Στέργιος, το τέταρτο και τελευταίο παιδί του Νικολάου και της Γιαννούλας Σάκκου.

17 Ιουλίου 1945: Ακούει το πρώτο κήρυγμα από τον τότε ιεροκήρυκα Γρεβενών και κατόπιν μητροπολίτη Φλωρίνης, τον μακαριστό π. Αυγουστίνο Καντιώτη. Ο ζωηρός έφηβος με το σπινθηροβόλο πνεύμα και την ιδιαίτερη κλίση στα Μαθηματικά αιχμαλωτίζεται από τον μεγάλο ιερα­πό­στολο· και παρά τις προτροπές των καθηγητών και αυτού του π. Αυγουστίνου, να υπηρετήσει την επιστήμη των Μαθηματικών, αποφασίζει να αφοσιωθεί στη Θεολογία.

1949: Εισάγεται μεταξύ των πρώτων στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ.

1953: Λαμβάνει το πτυχίο με πλή­ρες «άριστα 10».

1954-56: Υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία. Ως έφεδρος ανθυπολοχαγός της Θρησκευτικής Υπηρεσίας του Γ.Ε.Σ. επισκέπτεται όλα τα Κέντρα Στρατού, καθώς και τα φυλάκια της παραμεθορίου, όπου εκφωνεῖ χριστιανι­κές ομιλίες. Κατά την αποστράτευσή του λαμβάνει «εύφημον μνείαν» του Γ.Ε.Σ.

1957: Μετά από διαγωνισμό, στον ο­ποίο αριστεύει, προσλαμβάνεται βοηθός στην έδρα της Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης στην Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ.

1958ε.: Συνεργάζεται με τον πατρολόγο Π. Χρήστου για την έκδοση των έργων του Νικήτα Στηθάτου και του αγίου Γρηγορίου Παλαμά.

1958-1967: Ιδρύει και διευθύνει ιδιωτικό εξατάξιο Γυμνάσιο στον Άγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης· παράλληλα λειτουργεί εκεί υπό την επίβλεψή του και μαθητικό οικοτροφείο. Χάρη σε εκείνη την προσπάθεια εκατοντάδες αγροτόπαιδα αναδείχθηκαν σπουδαίοι επιστήμονες και σημαντικές προσωπικότητες στην κοινωνία.

1965: Αναγορεύεται διδάκτωρ της Θεολογίας. Η διδακτορική διατριβή του με θέμα «Περί Αναστασίων Σιναϊτών» απέσπασε ιδιαίτερα ευμενείς κρίσεις όχι μόνον από Έλληνες αλλά και από ξένους κορυφαίους ερευνητές.

1966-1968: Μεταβαίνει στη Γερμανία για μεταδιδακτορικές σπουδές.

1970-1975: Εκλέγεται και υπηρετεί ως έκτακτος καθηγητής της Εισαγωγής και Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

1971ε.: Ιδρύει και διευθύνει στη Θεσσαλονίκη Αντιαιρετική Σχολή, όπου καταρτίζονται στελέχη για την αντιμετώπιση διαφόρων αιρέσεων.

1972ε.: Σε συνεργασία με τον μα­καριστό καθηγητή Π. Χρήστου φιλοπονεί εκδόσεις πατερικών κειμένων και μεταφράσεις αυτών, στη σειρά Ε.Π.Ε.

1983-1998: Υπηρετεί ως τακτικός καθηγητής στο Τμήμα Ποιμαντικής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

1987-1989: Διατελεί πρόεδρος του Τμήματος Ποιμαντικής.

          1987-2007: Συνεργάζεται με τον π. Ιωάννη Διώτη για την επανέκδοση της μεγάλης Πατρολογίας του Migne και καταρτίζει τους πίνακες χωρίων της Α­γίας Γραφής.

1991-1994: Διδάσκει στην Ανωτέ­ρα Εκκλησιαστική Σχολή της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.

Κατά τη διάρκεια της πανεπιστημι­ακής του θητείας και μετά την αφυ­πηρέτησή του έδινε διαλέξεις στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Συμμετείχε μάλιστα ως εισηγητής σε πολλά Θεολογικά Συνέδρια στην πατρίδα μας και στο Εξωτερικό (Κύπρο, Βουλγαρία, Ρουμανία).

Το πλούσιο συγγραφικό έργο του υπερβαίνει τα 80 συγγράμματα με χιλιάδες σελίδες, ενώ άφησε και δεκάδες ανέκδοτα έργα. Τα συγγράμματά του καλύπτουν όλους τους τομείς της Θεολογίας: Ερμηνευτική, δογματική, αγιολογία, απολογητική, κατηχητική. Δια­κρίνονται για την πρωτοτυπία, τη σαφήνεια, τις ορθόδοξες και πατερικές θέσεις. Έλληνες και ξένοι θεολόγοι αναφέρονται σε αυτά με θαυμασμό.

Παράλληλα με την επιστημονική του δραστηριότητα ο σοφός και χαρισματικός καθηγητής ανέπτυξε πλούσια εκκλησιαστική, κηρυκτική και κατηχητική δράση. Τα Χριστούγεννα του 1949 ως πρωτοετής φοιτητής πραγματοποίησε το πρώτο του κήρυγμα στον μητροπολιτικό ναό των Γρεβενών και 18 Μαρτίου 2012 το τελευταίο στον ι. ναό Αναλήψεως του Κυρίου της «Χριστιανικής Ελπίδος». Ανάμεσα στα δύο οριακά κηρύγματα εκτείνεται η κηρυκτική διακονία του, που αναμφι­σβήτητα υπήρξε η πρώτη του προτεραιότητα και ο ασίγαστος πόθος της καρδιάς του. Πραγματοποίησε χιλιάδες ομιλίες και διαλέξεις σε πολλές πόλεις της Ελλάδος, καθώς και στους ομογενείς του εξωτερικού, στη Γερμανία (1966-1968, 1987, 1988-1989), Αγγλία (1982-1983) και Αυστραλία (1985). Ως συνεργάτης ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών επί σειρά ετών παρουσίασε θέματα εκλαϊκευμένης θεολογίας.

Υπήρξε ο πνευματικός ηγέτης και δι­δάσκαλος των χριστιανικών Αδελφοτήτων της Θεσσαλονίκης «ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ», «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΛΠΙΣ», «ΘΕΟΤΟΚΟΣ» και του συνδέσμου χριστιανών νέων «ΛΥΧΝΟΣ», καθώς και της Αδελφότητος «Η ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑ­ΡΑ» στα Γρεβενά.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 και εξής είχε την ευθύνη και την καθοδήγηση των κύκλων μελέτης της Αγίας Γραφής που λειτουργεί η Αδελφότητα «ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ» στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες περιοχές με την ευλογία των οικείων Μητροπολιτών. Έχει καταρτίσει βοηθήματα για τους κυκλάρχες, όπου ερμηνεύει ολόκληρα βιβλία της Καινής Διαθήκης και εκλεκτές περικοπές της Παλαιάς. Εκατοντάδες είναι επίσης οι εισηγήσεις του σε Ιερατικά Συνέδρια διαφόρων Μητροπόλεων.

Ως φοιτητής ακόμη διηύθυνε χριστιανική κατασκήνωση μαθητών στο Πήλιο. Στη συνέχεια, επί σαράντα και πλέον έτη διατέλεσε αρχηγός χριστιανικών κατασκηνώσεων, όπου έδωσε ολόψυχα τον εαυτό του κατηχώντας και νουθετώντας νυχθημερόν παιδιά, νέους αλλά και οικογενειάρχες.

Στην κοινωνική και φιλανθρωπική δράση υπήρξε επίσης αξιοθαύμαστος. Συμμετέχοντας στα προβλήματα των χειμαζομένων ορθοδόξων αδελφών πραγματοποίησε επισκέψεις στην περιοχή της Αλβανίας και της Βοσνίας.

Και ποιος δεν έχει να καταθέσει για τον κόπο του, τη θυσία του, το στοργικό του ενδιαφέρον, την πατρική του καρδιά! Χωρίς ποτέ να υπολογίσει τον εαυτό του, ο ίδιος πολλές φορές άγρυπνος, κατάκοπος, εμπερίστατος, έσπευδε, διανύοντας ακόμη και πολλά χιλιόμετρα, να βρεθεί κοντά σε όσους είχαν ανάγκη, να γίνει πράγματι Κυρηναίος τους. Έτρεχε να επισκεφθεί αρρώστους, να συνδράμει ενδεείς, να αποφυλακίσει φυλακισμένους μεταγγίζοντάς τους την ελπίδα που πηγάζει από τη μετάνοια· μεριμνούσε να παρηγορήσει πενθούντες και θλιμμένους, να στηρίξει κλονιζομένους, να μονοιάσει οικογένειες, να χειραγωγήσει στην πίστη νέους, να επαναφέρει πλανεμένους στην Εκκλησία. Αλλά και πλήθος μαθητών του θα έχουν να θυμούνται με ευγνωμοσύνη την ανθοδέσμη των θείων μηνυμάτων που τους προσέφερε στο μυστή­ριο των γάμων τους, καθώς και στις βαπτίσεις των παιδιών τους.

Καλοκαίρι 2011: Υφίσταται σοβαρό κλονισμό η υγεία του. Υπέμεινε καρτερικά τη δοκιμασία, δίνοντας μάθημα για το πώς αντιμετωπίζει τον σταυρό της αρρώστιας ο άνθρωπος του Θεού. Μέχρι και την τελευταία στιγμή δεν έπαυσε να κηρύττει, να γράφει, να υπαγορεύει, να διορθώνει, να κατευθύνει, να επικοινωνεί και να ενδιαφέρεται για τις ανάγκες εν­δεών αδελφών.

Στο διάστημα αυτό συμπληρώνει το συγγραφικό του έργο με τρία νέα βιβλία: «Ο ἀντίχριστος και το 666» (αρχές καλοκαιριού 2011), «Η Αποκάλυψις του Ιωάννου, τόμος Α΄ , εισαγωγικά και ερμηνεία κεφ. 13» (Νοέμβριος 2011), «Αυγή μυστικής ημέρας» (Μάρτιος 2012). Παράλληλα συγκέντρωνε την ύλη του τρίτου βιβλίου της σειράς για το πρόσωπο της Παναγίας και παρέδιδε για εκτύπωση τον τρίτο τόμο της «Ερμηνείας στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο».

25 Μαρτίου: Παρακολουθεί το θεατρικό «Κατσαντώνης» που ανέβασαν οι νέοι του συνδέσμου «ΛΥΧΝΟΣ» στην αίθουσα της Αδελφότητος «Απολύτρωσις».

31 Μαρτίου: Παρότι οι σωματικές του δυνάμεις είχαν αρχίσει να τον εγκαταλείπουν, καλεί τα στελέχη και τακτοποιεί εκκρεμότητες σχετικά με δραστηριότητες του πνευματικού του έργου.

Ξημέρωμα της Κυριακής του Πάσχα (15-4-2012): Μέσα στην αναστάσιμη χαρά ο αναστημένος Κύριος καλεί τον διαπρύσιο κήρυκα της Αναστάσεως κοντά του, για να γιορτάσει «εκτυπώτερον» το Πάσχα μαζί του.

           Λίγα λόγια για την εργογραφία του

Εξέδωσε τή ΛΘ΄ εορταστική Ειστολή του Μ. Αθανασίου, η οποία επενδυμένη με το κύρος της Α΄ Οικουμενικῆς Συνόδου παραδίδει αυθεντικά τα βιβλία της Αγίας Γραφής. Εξέδωσε επίσης τον Κατάλογο του Muratori, ο οποῖος είναι ο αρχαιότερος σωζόμενος κατάλογος των βιβλίων της Καινής Διαθήκης (Β΄ Γ΄ αἰ.).

Ιδιαιτέρως σημαντικό είναι το βιβλίο του «Εισαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην», με το οποίο μας εισάγει στη μελέτη και στις βασικές αρχές κατανόησης του ιερού κειμένου. Με μοναδική ακρίβεια κατέδειξε την αξιοπιστία του εκκλησιαστικοῦ κειμένου αλλά και της πατερικῆς ερμηνείας των χωρίων Ιω 8,25 και Ιω 10,29. Αποκλείοντας τη συνδρομή των αποκρύφων και των ποικίλων αυθαίρετων ερμηνειών εξηγεί έγκυρα ποιοι είναι «Οι ανώνυμοι αδελφοί» στα Β΄ Κο 8,18-24· 9,3.5· 12,18 και ποιοι οι «Ιαννής και Ιαμβρής» του Β΄ Τι 3,8. Παρουσιάζει τι ακριβῶς ήταν «Οι τελώναι» στα χρόνια της Καινής Διαθήκης στο ομώνυμο βιβλίο του.

Σε δύο τόμους εκθέτει τα συμπεράσματά του σχετικά με το περιμάχητο χωρίο «Ο πατήρ μου μείζων μού εστιν» (Ιω 14,28) και επισημαίνει την ερμηνευτική αρχή της «υπονοίας των ακουόντων», που πρώτος εισηγήθηκε ο ι. Χρυσόστομος.

Με το βιβλίο του «Ο Πέτρος και η Ρώμη» αποδεικνύει ότι αντίθετα με όσα υποστηρίζουν οι παπικοί ο απόστολος Πέτρος ουδέποτε επισκέφθηκε τη Ρώμη. Στο ίδιο πλαίσιο «Η Βαβυλών του αποστόλου Πέτρου» (Α΄ Πέ 5,13) προσανατολίζει με ακρίβεια τα βήματά μας στο σημερινό Κάιρο.

Αξιοποιώντας τους πατέρες της Εκκλησίας και ιδιαιτέρως τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο μας καλεί να απολαύσουμε την «Ερμηνεία εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον» σέ δύο τόμους, την «Ερμηνεία στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο» σέ τρεῖς τόμους το «Υπόμνημα εις την Επιστολήν του Ιούδα», την «Ερμηνείαν εις την Επιστολήν του Ιακώβου», την «Ερμηνεία αποστολικών περικοπών» και την «Ερμηνεία ευαγγελικών περικοπών».

Πολύ σημαντικά είναι και τά βιβλία του «Περί της μεταφράσεως της Καινής Διαθήκης» και «Η έρευνα της Γραφής».

Την ερμηνευτική παραγωγή του Στεργίου Σάκκου σφράγισε το βιβλίο του «Η Αποκάλυψις του Ιωάννου».

Αλλά και στον χώρο της Παλαιάς Διαθήκης υπήρξε πλούσια η παραγωγή του: Σημαντικά τα βιβλία του «Υπόμνημα στον προφήτη Αγγαίο», «Ερμηνευτικές σημειώσεις στους προφήτες Ιωνά και Σοφονία», «Ερμηνευτικές Σημειώσεις στους Ψαλμούς, τ. Α΄» «Ερμηνεία Ψαλμών, τ. Β΄» και «Εκλεκτές περικοπές της Παλαιάς Διαθήκης».

Στον τομέα της Απολογητικής κατατάσσονται τα βιβλία του «Οι απολογηταί και το απολογητικόν στοιχείον εν τη αρχαία χριστιανική γραμματεία» και «Η αίρεση των μαρτύρων του Ιεχωβά».

Εκπόνησε μετάφραση και σχολιασμό κἀποιων εκκλησιαστικών πατέρων Πλήθος είναι και τα ανάτυπα από τα πρακτικά συνεδρίων, στα οποία συμμετείχε.

Και τα εποικοδομητικά βιβλία του όμως είναι πολλά· «Ο Θεός στη γη μας», «Ο σταυρός στην Παλαιά Διαθήκη», «Ο ληστής θεολόγος και διδάσκαλος», «Αληθώς ανέστη ο Κύριος», «Η Ανάληψη του Κυρίου», «Οι νεκροί μας δεν χάθηκαν», «Παράδεισος και κόλαση», «Ο αντίχριστος καί το 666», «Η αγάπη τοῦ Θεοῦ», «Ο μεγάλος επισκέπτης», «Το αληθινό πρόσωπο της γυναίκας».

Παράλληλα συνέγραψε βιβλία για τους αγίους: «Ο κατηχητής της Θεσσαλονίκης», «Οι άγιοι τεσσαράκοντα Μάρτυρες», «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο απόστολος του σκλαβωμένου Γένους», «Ω πανύμνητε Μήτερ!» και «Αυγή μυστικής ημέρας».

Εξέδωσε επίσης πολλά τευχίδια για επίκαιρα θέματα. Επιπλέον, την ισόβια ευγνωμοσύνη του προς τον πνευματικό του πατέρα εκφράζει στο βιβλίο του «Αναφορά ευγνωμοσύνης», στο οποίο καταγράφει τη δράση του π. Αυγουστίνου Καντιώτη στα Γρεβενά κατά τα έτη 1945-1947.

Αυτός ο φλογερός θεολόγος, με το πλούσιο συγγραφικό έργο, κοντά στα άλλα υπήρξε αθεράπευτος Γρεβενιώτης, τίμησε, όπου κι αν βρέθηκε, τα Γρεβενά! Μνησθείη Κύριος του κόπου της αγάπης του και των ποικίλων θυσιών για την οικοδομή και τον καταρτισμό του λαού του Θεού!

 

πηγη: apolytrosis.gr