«Το παιδί μου είναι έτοιμο για το Δημοτικό!!» Πολλές φορές οι γονείς των παιδιών που βρίσκονται στην μετάβαση από το νηπιαγωγείο για το Δημοτικό, εκφράζουν την πίστη τους πώς   το παιδί τους είναι έτοιμο γι’ αυτήν την αλλαγή. Προσπαθούν να μάθουν στο παιδί τους να γράφει, να διαβάζει, να μετράει. Παίρνουν βιβλία μέσα στο καλοκαίρι ώστε να είναι ακόμα περισσότερο προετοιμασμένο.

 Όσο κατασκευασμένη και αν φαίνεται αυτή η συμπεριφορά , είναι πολύ συχνή. Γιατί; Γιατί ταυτίζουμε την ετοιμότητα του παιδιού μόνο με μαθησιακούς και γνωστικούς όρους. Η μετάβαση του παιδιού όμως στο δημοτικό δεν είναι καθόλου ζήτημα Αλφαβήτας ή Ανάγνωσης. Για την ακρίβεια, αυτά τα δύο είναι τα τελευταία που χρειάζεται να απασχολούν τους γονείς σε αυτή τη μεταβατική περίοδο.

Τι χρειάζεται να τους απασχολεί; Κυρίως η συναισθηματική τους ετοιμότητα και η ωριμότητα. Ο τρόπος που μπορεί να φροντίσει το παιδί τον εαυτό του. Η ικανότητα του να αυτοεξυπηρετηθεί. Η διαχείριση των συναισθημάτων του, το πόσο έχει μάθει να συνυπάρχει με άλλα παιδιά και να μοιράζεται, να συζητά, να επιλύει διαφωνίες.

Επομένως, θα βοηθούσε να αφήσουν γονείς και παιδιά στην άκρη τα βιβλία και την εξάσκηση σε γραφή και την ανάγνωση. Αυτή είναι η δουλεία των εκπαιδευτικών, που την ξέρουν αρκετά καλά. Χρειάζεται να επενδύσετε σε άλλα κομμάτια:

1.Επίσκεψη σε χώρους με πολλά παιδιά. Πώς νιώθει το παιδί; Αγχώνεται κατά την παραμονή του εκεί;

2.Κουβάλημα τσάντας. Μπορεί να χειριστεί ένα τέτοιο βάρος; Εξάσκηση με μικρότερα βάρη.

3.Εξυπηρέτηση αναγκών: μπορεί να αλλάξει μόνο του τα ρούχα όταν κατουρηθεί πάνω του; Όταν κάνει εμετό; Όταν βραχεί; Μπορεί να κουμπώσει το μπουφάν του; Να βάλει, να βγάλει, να δέσει τα κορδόνια  των παπουτσιών του; Να κουμπώσει το παγούρι του σωστά χωρίς να χυθούν νερά στην τσάντα; Το ταπεράκι του; Να σκουπίσει τα νερά που θα χυθούν; Το φαί που θα πέσει; Μπορεί να διαχειριστεί τη θλίψη του φαγητού που έπεσε; Μπορεί να ξεχωρίσει τα πράγματα του; Να μαζεύει την κασετίνα του; Να τακτοποιεί την τσάντα του και να ξεχωρίζει ποιο είναι  το δικό του μολύβι και ποιο είναι του διπλανού; (Κάντε εξάσκηση με πολλά μολύβια). Ξέρει να μαζέψει τα δικά του; Να ξεχωρίσει τα ρούχα του από των άλλων; Τα μπουφάν του;

4.Μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματα του;

5.Μπορεί να διαχειριστεί να περιμένει τη σειρά του;

6.Να κάνει συζήτηση; Να ζητήσει το λόγο; Να μιλήσει όταν κάποιο παιδί το χτυπήσει; Να πει τι το στεναχωρεί;

Όλα αυτά σας φαίνονται πολλά, αλλά είναι αυτά που θα σας απασχολήσουν περισσότερο και αυτά που απασχολούν και τους εκπαιδευτικούς περισσότερο τους πρώτους μήνες τις σχολικής χρονιάς. Η γραφή και η ανάγνωση θα έρθουν σιγά σιγά. Και θα έρθουν με επιτυχία κυρίως όταν το παιδί νιώσει ασφάλεια. Η ασφάλεια δεν είναι θέμα εξάσκησης και βοηθημάτων και φροντιστηρίου. Είναι  συναισθηματική . Αυτά είναι απαραίτητα να προετοιμάσετε με αγάπη και φροντίδα. Την ανεξαρτησία του παιδιού. Θα δείτε πώς θα λάμψει. Αφήστε λοιπόν την γραφή και εξασκηθείτε αλλιώς.   

Πετρέντζιου Ευφροσύνη

Ψυχολόγος με Εξειδ. σε Παιδοψυχολογία &

Γνωσιακή Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία.