Του Βαγγέλη Μπάκα

Μόλις ξύπνησα, το πρώτο μου μέλημα ήταν ο καιρός. Άνοιξα το παράθυρο και τι να δω! Χιόνιζε αδιάκοπα. Δραπέτευσα από την κλίνη αθόρυβα και κατέβηκα για να δω αν θα χρειαστεί να βάλω αλυσίδες

Έξι η ώρα, πρωινή, κι έξω ακόμα νύχτα! Η χιονόπτωση είχε κοπάσει αρκετά, κι όπως πάντα πήγα στην κουζίνα για το πρωινό μου. Την ίδια ώρα ανοίγω και την τηλεόραση για να δω και να ακούσω τι γίνεται στον κόσμο. Και φυσικά να πληροφορηθώ με λύπη μου τις βραδινές ληστείες.

Πιάνω ΕΡΤ-1 κι αντί να ακούσω καλημέρα, ακούω μόνο μέρα!… Το “καλή” το έφαγε για πρωινό Κοταρίδης! Τέτοια που ήταν!… Εάν δεν ξέρεις κοταριδικά δεν πρόκειται να καταλάβεις γρι από τα σανσκριτικά του. Κάποια μέρα έβαλα γινάτι, μέχρι να βρω τι εννοούσε με τη λέξη στολή! Μα δεν έδενε πουθενά με τα συμφραζόμενα! Τελικά την βρήκα. Αλλιώς θα έσκαζα. Στολή, κατά κοαταρίδιον λεξικόν, θα πει ευχαριστώ πολύ. Για λόγους οικονομίας όμως το κάνει ……..στω ..λυ!

Αλλάζω πάλι κανάλι και βγαίνει εκείνος ο μπάρμπας με το νταβατζήδικο μουστάκι να διαφημίζει το νερό. Προτιμώ να πιω από ποτάμι, παρά από το δικό του! Δεν έχει κάποια εγγονούλα για να κάνει τη διαφήμιση! Κι αν είναι σαν τα κρύα τα νερά, να την πιούμε και στο ποτήρι!… Εκτός κι αν μας τη προλάβει ο κύριος Πέτρος… που πάει παντού, και με όλες! Καταλάβατε ποιος! Σε πίδης τελειώνει. Μάλλον προέρχεται από το πηδώ! Ήσουν η ελπίδα μας, πήδα πήδα πήδα μας!

Έβαλα κάποιο άλλο κανάλι με σκέτη μουσική και ασχολήθηκα με το πρωινό μου.

Δίπλα και δεξιά από τον μπάγκο της κουζίνας υπάρχει ένα βορινό παράθυρο, από το οποίο θαυμάζω τα χιονισμένα δένδρα της αυλής. Ο φυσικός σοσιαλισμός είναι πάρα πολύ δίκαιος. Το γκαζόν και η κοπριά έχουν το ίδιο χρώμα. Το λευκό που ξεχωρίζει…

Να κι ο ακάλεστος επισκέπτης στο περβάζι του ίδιου παράθυρου της κουζίνας. Ένας θεονήστικος σπουργίτης. Η κουρτίνα κάνει και χρέη φιμέ τζαμιού, με αποτέλεσμα να τον βλέπω χωρίς να με βλέπει.

Άνοιξα το παράθυρο και του έριξα μερικά ψίχουλα. Τρόμαξε και πέταξε επάνω στο κοντινό δένδρο. Έκλεισα το παράθυρο, και σε λίγο βλέπω ένα σπουργίτη να τρώει με λαιμαργία τα ψίχουλα. Πρέπει να ήταν ο ίδιος.

Να κι η κουβέντα η οποία διεμείφθηκε μεταξύ μας. Μην περιμένετε έναρθρη, κι ούτε από κάποια μικροφωνική συσκευή. Νοερά επικοινωνήσαμε:

Σπουργίτης: Βλέπω ζεστό γαλατάκι, αυγουλάκι, τυράκι, ψωμάκι κλπ. Κι εγώ σκέτα ψίχουλα… έ! Άπονη ζωή! Άδικη κοινωνία! Άστοργε Θεέ!

Εγώ: Όλα αυτά που βλέπεις, και τα άλλα που δεν βλέπεις, τα αγόρασα φίλε. Και για να μπορώ να τα αγοράσω, εργάστηκα σκληρά. Ενώ εσύ το τρως τζάμπα!… Μη μιλάς!

Σπουργίτης: Βλέπω φοράς ζεστά ρούχα και έχεις και καλοριφέρ! Ενώ εγώ, αυτά τα λίγα μαλλάκια τα οποία έχω στο κορμί μου είναι εσώρουχα, πιτζάμες, και καθημερινά ρούχα ταυτόχρονα…

Εγώ: Εγώ φταίω εάν ο Θεός σε έκανε πουλί! Εσύ όμως έχεις άλλα προνόμια. Για να κατέβεις στην πόλη δεν χρειάζεσαι βενζίνη κι ούτε αλυσίδες. Κι ούτε βρίσκεις κάποιο δρόμο κλειστό! Κατάλαβες; Εμένα με έγραψε ο τροχονόμος γιατί δεν φορούσα ζώνη. Εσένα σε έγραψε ποτέ ο αγροφύλακας γιατί έκλεψες σταφύλια!… Κι όσο για την επιβίωση δεν χρειάστηκε ποτέ να δουλέψεις!

Σπουργίτης: Ας μην δούλευες κι εσύ. Σ’ αφήνει όμως η απληστία! Να τι λέει το Άγιο ευαγγέλιο: “Επιβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού ότι, ού σπείρουσιν, ου θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας!” Κι όμως ντερλικωθήσονται, άπληστε και χορτάτε φίλε…

Εγώ: Αφού ντερλικωθήσονται… γιατί ζητιανεύουν; Γιατί ήρθες πάλι στο παράθυρο;

Σπουργίτης: Για τράβα λιγάκι την κουρτίνα; Έτσι μπράβο! Τι βλέπω εκεί πάνω; Το ράφι είναι γεμάτο μπουκάλια με κρασί!

Εγώ φταίω που τράβηξα την κουρτίνα! Μη αλλάζεις όμως κουβέντα, γιατί θα τα ακούσεις! Για να φας εσύ αυτά τα ψίχουλα, εγώ όργωσα, έσπειρα, θέρισα και αλώνισα. Για να πιω εγώ αυτό το κρασί, έσκαψα, κλάδεψα, βλαστολόγησα, τρύγησα και πάτησα τα σταφύλια! Εσύ, δε μου λες, πότε έσκαψες; Πότε κλάδεψες; Πότε κορφολόγησες κλπ. Μόνο τρυγάς! Τσίρι τίρι τσίρι τρό, τσιρι τρι τσιρι τρο, έπεσαν οκτώ σπουργίτες… κλπ. Άντε μη τα πάρω τώρα! Δεν πιστεύω να θέλεις και τίποτα σταφύλια χειμωνιάτικα!

Σπουργίτης: Όχι ευχαριστώ! Δεν είμαι αχάριστος! Είμαι τόσο λιτοδίαιτος που τη βγάζω ακόμα και με ψίχουλα.

Εγώ: Έλα πιάσε! Αφού έφαγες καλά, πάρε και μερικούς απαγορευμένους σπόρους για να μου πεις και κανένα τραγουδάκι! Τσιμουδιά όμως έ!… είναι χασισάκι… Έτσι και με πάρουν χαμπάρι, εσύ στο χώμα κι εγώ στη φυλακή!

Σαν να του είπα να βάλει μπρος τα αλαμπουρνέζικα!* Με έχει ξεκουφάνει!

*Μπούρνα, είναι κάποια φυλή του Σουδάν. Εξ ού και αλα-μπουρνέζικα!