γράφει ο Βαγγέλης Μπάκας

Εκλογίκευση είναι η πράξη κατά την οποία καθιστά κάποιος κάτι ορθολογικό και κατανοητό. Κι όμως, στην πράξη, ακόμα κι ο πιο παράλογος θεωρεί τις θέσεις του αδιαμφισβήτητες. Όλοι κάνουν για όλα. Να γιατί περισσεύει το θράσος ορισμένων. Αν και έχουν πάρει το ενδεικτικό με πέντε και με μέσον διεκδικούν αξιώματα! Έλεος.

Οργώνουν και πάλι οι υποψήφιοι δήμαρχοι και σύμβουλοι τα χωριά. Εκείνο όμως το οποίο με ανησυχεί πάρα πολύ είναι η σπορά του σπόρου! Τι σπέρνουν στα χωριά που πηγαίνουν κάθε μέρα; Την διχόνοια φυσικά! Βάζουν ανδρόγυνα να κοιμούνται πλάτη με πλάτη, αν όχι και σε διαφορετικό κρεβάτι! Και αδέρφια να σκοτώνονται για να του ψύλλου πήδημα! Καμιά σχέση με το πήδημα του Μίλτου Τεντόγλου!

Τέσσερα μέλη μιας οικογένειας, οι γονείς με τα παιδιά, είναι υποψήφια σε τέσσερις διαφορετικούς συνδυασμούς. Αυτό θα πει ταιριαστό ζευγάρι… Αυτό θα πει σύμπνοια αδερφών!… Οπότε ένα από αυτά, ή και ένας από τους γονείς, θα είναι με τον νικητή. Είναι σαν να παίρνει κάποιος λαϊκά λαχεία, από το μηδέν μέχρι και το εννιά. Υπάρχει περίπτωση να μην πιάσει τον λήγοντα! Κι όμως ο Νιάκος, ο σιούρδος Κοζανίτης, δεν τον τσάκουσειν, κι τσακώθκειν με τον λαχειοπώλη! Κι αυτό, γιατί το λαχείο έσκασειν σι δεκατρία! Έτσι του είπε! Να πως έγινε: Επειδή είχειν πάρει για πρώτη φορά λαϊκό λαχείο, νόμιζειν πως οι λήγοντες είναι τα δυο τελευταία ψηφία. Όπως στο κρατικό!

Τα παιδιά καλοπιάνουν την γιαγιά να ψηφίσει το κόμμα της αρεσκείας του καθένα.

Στις προηγούμενες δημοτικέ εκλογές η γιαγιά η Τασιούλου δεν είχε χαλάσει κανενός από τα δυο εγγονάκια της το χατίρι. Είχε ρίξει στην κάλπη και τα δυο ψηφοδέλτια. «Δικαιοσύνη παντού» Το είχε πει κι ο Τσίπρας!

Ο υποψήφιος δήμαρχος που θα εκλεγεί θα έχει το μαχαίρι και το καρπούζι. Δυστυχώς όμως για το λαό, την ημέρα της εκλογής του, τα καρπούζια θα είναι ελάχιστα. Οπότε, δεν θα δώσει ούτε από ένα φελί στους συμβούλους. Στο μάγουλο όμως, πάρα πολλά φιλιά, και με άπειρη ευγνωμοσύνη για τον κερδοφόρο αγώνα!

Αχ αυτή η κάλπη! Με πόση αγωνία περιμένει το γκάστρωμα! Σαν διψασμένο αιδοίο! Κάποτε οι πολιτικάντηδες έταζαν θάλασσες στα ορεινά χωριά, και παιδία… στους άτεκνους ψηφοφόρους, αλλά, άλλαι εκείναι αι εποχαί!

Παροιμιώδης ήταν η γκρίνια ενός κτηνοτροφικού ζευγαριού σε κάποιες παλαιότερες δημοτικές εκλογές. Ο Τάσος θα ψήφιζε τον Περικλή, και η Παγώνα την Μαρία. Όχι την κουτσή φυσικά! Άντρας με άντρα. Και γυναίκα με γυναίκα. Τι πιο προοδευτικό! Σιγά μην περιμένανε τα σημερινά σύμφωνα συμβίωσης, όπου μπορεί να παντρευτεί ο Περικλής τον Ιορδάνη!

Η αντίδραση του δεξιού Τάσου, και η διαφωνία με τη σύζυγό του, ήταν αναμενόμενη. Να και ο λόγος:

«Μα αφού η Μαρία είναι κομουνίστρια βρε γυναίκα!… Δεν το ξέρεις;».

«Ας! Κι ο δικός σου ο Περικλής είναι φασίστας! Τι περιμένεις από δεξιό δήμαρχο;».

«Να μειωθούν οι ζωοτροφές, και να γίνει πιο ακριβό το γάλα! Εσύ τι περιμένεις από την αριστερή Μαρία;».

«Να είναι όλα δωρεάν για τον λαό! Το είχε πει η Παπαρήγα παλιά, κι ο Κουτσούμπας πρόσφατα!».

«Ζήσε Μάη…».

«Μόνο το Μάη να ζήσω… και μετά να πεθάνω;… Πας καλά Τάσο!».

Καθώς πλησιάζανε οι εκλογές αυξάνονταν και η αντιπαράθεση ανάμεσα στο ζευγάρι.

Δεν τα βρήκαν τελικά, κι ο σύζυγος αναχώρησε για την βοσκή του κοπαδιού πρωί και θυμωμένος. Μάλιστα, δε δέχθηκε να πάρει ψωμί κι ούτε νερό μαζί του. Κι όπως ήταν φυσικό, το μεσημέρι η διαμαρτυρία ακουγόταν από τα έγκατα των εντέρων του σαν δεκαοχτούρα! Γουού… γουού… γουου… Καμιά σχέση με τους απεργούς πείνας οι οποίοι τρων κρυφά. Κάτι τσάπουρνα που βρήκε και τα έφαγε, τον ξελίγωσαν ακόμα πιο πολύ. Σαν να είχε πιεί σόδα!

Κόντεψε να βασιλέψει ο ήλιος. Κι όταν επέστρεψε με το καλό και θεονήστικος στο σπίτι τον τρόμαξε τη συνάντηση με την συμβία. Πώς να της έλεγε πως πεινούσε σαν λύκος! Τελικά της είπε ξέπνοα ένα θλιβερό πει-να-ω!… Άλλωστε είχε προβλέψει την απάντησή της, και ταυτόχρονα κάποιον εκβιασμό:

«Καλά να πάθεις Τάσο μου! Εάν όμως ψηφίσεις την Μαρία θα σου κάνω μια φοβερή έκπληξη!».

Δεν ζήτησε να του στρώσει και το τραπέζι! Άλλαξε κουβέντα! Και για να παραστήσει τον αδιάφορο στο φαγητό, και κυρίως στον εκβιασμό, της είπε παραπονεμένα:

«Άλλο γυναίκα; Τι είπαν σήμερα οι χωριανοί;».

«Σαν τι να πουν! Δεν σε καταλαβαίνω!… Φώναξε λιγάκι!…».

«Να!… Που εγώ ζήλευα τα πρόβατα που έτρωγαν τα χορτάρια με λαιμαργία».

«Ούτε που σε χαμπάρισαν βρε καψερέ!… Σιγά που θα στενοχωριούνταν οι χωριανοί που εσύ δεν πήρες φαγητό μαζί σου! Εάν όμως δεν θέλεις να τρως κουτόχορτο έλα με την αριστερά και δεν θα το μετανιώσεις!».

«Με εκβιάζεις δηλαδή γυναίκα; Αυτή είναι η έκπληξη;».

«Άμα ορκιστείς πως θα ψηφίσεις την Μαρία, θα σε φιλέψω στο πιο ακριβό τραπέζι!».

Ορκίστηκε ο καημένος, αφού πεινούσε σαν λύκος, κι όταν πέρασε στην κουζίνα τι να δει: Φακές! Νερόβραστες φακές!

Ακόμα και ψητό κατσικάκι είχε περάσει από τον νου του, μαζί με διάφορα ορεκτικά, κι ακριβό κρασί, για να ψηφίσει την Μαρία, αλλά φακές με τίποτα. Και το πιο ακραίο από όλα ήταν που δεν είχε φάει ούτε στο στρατό φακές! Του θύμιζαν τα σκάγια… Αυτά τα οποία τον είχαν τραυματίσει σε κάποιο κυνήγι και έκτοτε ούτε να τις δει!…

Φυσικά το γνώριζε αυτό η σύζυγός του, γι αυτό και του έκανε αυτό το φαγητό. Για να δει εάν άντεχε κι άλλο την πείνα! Κι αν όχι, τότε θα ψήφιζε αναγκαστικά τη Μαρία.

Τι να έκανε τώρα ο Περικλής; Ως δεξιός και θρήσκος δεν έπρεπε να αθετήσει τον όρκο. Οπότε ζήτησε μια εξήγηση. Γιατί να του πει πως θα του έκανε το πιο ακριβό τραπέζι, αφού αυτό το φαγητό ήταν νερόβραστες φακές! Και περίμενε απάντηση με αγωνία.

Η Παγώνα δεν του απάντησε. Άρχισε να κατεβάζει τα πράγματα από το τραπέζι σαν μουγκή, αρχής γενομένης από το εμαγιέ πιάτο με τις φακές, τα μαχαιροπήρουνα, και τα υπόλοιπα, όπως: Ψωμί, σαλάτα, μπίρα, τυρί κλπ. Λες κι ετοίμαζε κάποιο φακιρικό κόλπο, σαν κι αυτό του Ξανθού Μάγου.

«Τι κάνεις τώρα Παγώνα; Είσαι καλά;» της λέει ο Τάσος με απορία.

Η Παγώνα δεν απάντησε και πάλι. Ήξερε καλά τι έκανε. Και μόλις ήταν όλα έτοιμα για την έκπληξη του λέει: Αντρούλη μου! Κλείσε για λίγο τα μάτια!

Μόλις τα έκλεισε, τράβηξε απότομα το τραπεζομάντιλο και του λέει: Άνοιξέ τα τώρα. Τα ανοίγει και τι να δει: Ένα πολυτελέστατο και πανάκριβο άδειο τραπέζι!…

«Αυτή είναι η έκπληξη ψεύτρα γυναίκα; Εγώ θα προτιμούσα ένα πάμφθηνο τραπέζι, αλλά πανάκριβο φαγητό! Τέλος πάντος!…».

Να και η απάντηση της Παγώνας:

«Εγώ είμαι ψεύτρα ή εσύ δεν ακούς από την πείνα! Δε σου είπα πως θα σε φιλέψω το πιο ακριβό φαγητό, αλλά στο πιο ακριβό τραπέζι… Κατάλαβες; Πού να καταλάβεις με τόση ξελιγωμάρα…».

«Άαααα!…».

«Δεν είναι όμορφο; Το ξέρεις πόσο νόστιμες είναι οι φακές επάνω σε ακριβό τραπέζι; Βοήθησέ με τώρα να βάλουμε όλα τα πράγματα επάνω για να φάμε».

«Και δε μου λες γυναίκα, πόσες μέρες πρέπει να τρώμε φακές για να αποπληρώσουμε αυτό το ακριβό τραπέζι;».

«Τουλάχιστον κανένα μήνα μετά τις εκλογές!…».

«Τότε ψήφισε κι εσύ δεξιά παράταξη! Κι αν εκλεγεί ο δικός μου δήμαρχος, τότε θα πουλήσουμε το κοπάδι και θα σε βάλω να δουλέψεις στην καθαριότητα! Θα σου πάει γάντι η στολή! Από τώρα σε φαντάζομαι να κρεμιέσαι πίσω από το απορριματοφόρο! Θα χορτάσεις καβάλα Παγώνα μου!».

«Κι εσύ θα τρως στο ΠΙΚΠΑ Τάσο μου!… Εκτός από φακές…».