Η εξαφάνιση
Πώς μπορείς να μιλήσεις για εξαφανίσεις δυο προσώπων, όταν εξαφανίστηκαν από τον χάρτη πόλεις και χωριά! Κι όμως θα το κάνω.
Μέχρι πρότινος να τι έλεγε ο κύριος Τσίπρας. Πως ο κύριος Μητσοτάκης κρύβεται.
Σήμερα να τι λέει ο κύριος Μητσοτάκης. Πως ο κύριος Τσίπρας είναι εξαφανισμένος.
Μήπως τον πρώτο θα πρέπει να τον αναζητήσει η εκπομπή Silber alert. Και τον δεύτερο η κυρία Νικολούλη; Κι αν τον βρει, να τι θα πει ο λαός: Βρήκε η νύφη το υνί πίσω από τη θύρα! (πρόκειται για μια παλιά λαϊκή παροιμία η οποία λεγότανε όταν η νύφη έβρισκε κάτι ολοφάνερο μέσα στο σπίτι…)
Κι αφού ο κύριος Μητσοτάκης βρισκόταν στις πλημμυρισμένες περιοχές, πώς να τον ανακάλυπτε! Κι αν τον ανακάλυπτε σε κάποιο πλημμυρισμένο χωριό, πώς να ζητούσε και εύρετρα η κυρία Νικολούλη! Να ακόμα μια επιβεβαίωση της λαϊκής παροιμίας!
Για τον κύριο Τσίπρα όμως, ο οποίος είναι πραγματικά εξαφανισμένος τις δύσκολες αυτές μέρες και ώρες που περνάει η χώρα μας, μια είναι η απάντηση. Μήπως δεν έχει ξεπεράσει ακόμα την οδυνηρή ήττα! Ξεχνιέται το δικό του μεγάλο κακό!
Κι αφού εξαφανίστηκε ολόκληρη πόλη, με δεκάδες χωριά, δεν είναι αστείο να μιλάμε για τις πολιτικές κοκορομαχίες του παρελθόντος! Το αφήνω λοιπόν…
Πολιτικοί και λαός πρέπει να συμφιλιωθούν για να αντιμετωπισθεί μια πρωτοφανής θεομηνία. Κι αφού η χώρα μας περνάει πάρα πολύ δύσκολα μερόνυχτα… άρα είναι επιβεβλημένη η συμφιλίωση. Εχθρός δεν είναι πλέον ο πολιτικός αντίπαλος, αλλά τα δυσθεώρατα προβλήματα του λαού μας! Και πώς να τα δεις, αφού βρίσκονται μέσα σε θολό νερό! Οι λίγοι κάμποι της χώρας μετατράπηκαν σε απέραντε λίμνες. Ενώ τα χιλιάδες σπίτια διακρίνονται μόνο από τις σκεπές! Κι όχι όλες και ολόκληρες!
Ο ηρωικός λαός μας, ο οποίος αντιμετώπισε πολύ χειρότερα προβλήματα στα χρόνια της πολύχρονης σκλαβιάς και των πολέμων, τα είχε καταφέρει και επέζησε. Το ίδιο θα κάνει και πάλι. Η φιλανθρωπική ανταπόκριση, από άκρου εις άκρον της χώρας, συγκινεί και ενθαρρύνει τους πληγέντες. Ο λαός μας δίνει μαθήματα αλτρουϊσμού με κάθε τρόπο. Βοηθάει ακόμα κι ο φτωχός από το υστέρημά του. Ενώ τα μικρά παιδιά σπάνε τους κουμπαράδες τους και στέλνουν παιχνίδια στα παιδάκια των πληγέντων περιοχών. Αυτή δεν ήταν μια συνηθισμένη νεροποντή. Ήταν τρύπημα του ουρανού! Ήταν ο δεύτερος κατακλυσμός του Νώε. Κι άντε τώρα να βρεις χιλιάδες βάρκες για να σώσεις τους ανθρώπους από τη θάλασσα της ξηράς!
«Όλοι μαζί μπορούμε». Πάντα διαφωνούσα με το αυτονόητο αυτής της φράσης. Είναι δυνατόν να μπορούσαμε ο καθένας χωριστά! Πρόκειται για πλεονασμό. Κι αν δεχθώ πάλι, πως όλοι μαζί μπορούμε, τότε πρέπει να αποδεχθώ πως αυτή η φράση δεν είναι τωρινή, αλλά η ίδια απευθυνότανε και στα χρόνια της οικονομικής κρίσης! Άρα είναι μπαγιάτικη!
Βεβαίως και μπορούσαμε όλοι μαζί να αντιμετωπίσουμε την κρίση! ΟΗΕ κι αλίμονο!
Τα είχανε φάει ένας ένας και δε θα μπορούσαμε να τα πληρώσουμε όλοι μαζί; Έλεος!
Το σημερινό όμως «όλοι μαζί μπορούμε» δεν έχει καμιά σχέση με το παλιό. Βεβαίως και μπορούμε ως άτομα, οικογένειες, φιλανθρωπικοί και διάφοροι άλλοι σύλλογοι, να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας για να πατήσουν και πάλι στη γη τους! Για να κυκλοφορούν με τα πόδια και τα οχήματα, κι όχι να πηγαίνουν κολυμπώντας μέχρι το σπίτι του γείτονα ή με βάρκες!
Με αισθήματα πόνου ψυχής για τους νεκρούς και τραυματίες. Κουράγιο και δύναμη για τους υπόλοιπους, ώστε να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που τους επιφύλαξε η θεομηνία! Και, αυτό κυρίως, με αγάπη και ομόνοια, θα τα καταφέρουμε και πάλι. Η χώρα αυτή: «μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά».
Βαγγέλης και Αθηνά Μπάκα
