Γράφει ο Βαγγέλης Μπάκας

 

            Για να πάρεις ένα επίδομα πρέπει να το δικαιούσαι. Και για να το δικαιούσαι πρέπει η εργασία σου να έχει κάποια ιδιαιτερότητα. Να είναι σκληρή, ανθυγιεινή κι

επικίνδυνη. Όμως υπάρχουν κι αδικίες. Κάποιοι παίρνουν το επίδομα δικαιολογημένα πλέον, αφού εμπίπτουν στις παραπάνω κατηγορίες. Και κάποιοι άλλοι αδικαιολόγητα.

            Ένας από αυτούς ήταν κι ο εναερίτης τεχνίτης της ΔΕΗ Γιάννης Τζάλιας. Να λοιπόν τι είχε κάνει για να παραπλανήσει τους προϊσταμένους του. Ανέβηκε μια μέρα  μέχρι τα μισά ενός στύλου της ΔΕΗ, για να κρεμάσει το πανό το οποίο θα διαφήμιζε τον ερχομό του ΚΘΒΕ! (Θεάτρου) Και για τον κόπο του πήρε δυο προσκλήσεις.

            Το άκρως ωφέλιμο, φυσικά, θα συνοδεύονταν από δόλο! Ζήτησε από κάποιον συνάδελφο να τον φωτογραφήσει αγκαλιά με τον στύλο της ΔΕΗ! Να λοιπόν και το φοβερό ντοκουμέντο! Τολμούσε πλέον να του πει κανείς πως δεν είχε ανεβεί ποτέ του σε στύλο της ΔΕΗ! Κι αν ναι, του πάσαρε στη μούρη την φωτογραφία του επάνω στο στύλο, σαν να ήταν μαϊμού!

            Η άρνησή του να ανεβαίνει στο στύλο ήτανε γνωστή στον προϊστάμενό του. Επειδή όμως έκανε πάρα πολύ καλή δουλειά στη βάση, τοποθετώντας το μετρητή και καρφώνοντας το καλώδιο στον τοίχο, τον κάλυπτε παίρνοντας πλέον το επίδομα του εναερίτη! Αυτή ήταν δήθεν η αιτία. Η αλήθεια όμως ήταν άλλη. Κυκλοφορούσε, από στόμα σε αυτί, κι ένα μυστικό το οποίο είχε να κάνει με κάποια ερωτική σχέση! Μην περιμένετε περισσότερα, γιατί υπάρχει και δικαστική οδός περί συκοφαντίας κλπ.

            Όταν είχε έρθει ο κ. Διοικητής της ΔΕΗ στην Κοζάνη κάλεσε όλο το τεχνικό προσωπικό και προέβη σε μια πονηρή ερώτηση με ενδεχόμενο δόλο!

            «Μήπως υπάρχει κάποιος τεχνίτης ο οποίος λαμβάνει το επίδομα του εναερίτη χωρίς να ανεβαίνει στο στύλο;…».

            Ο κ. προϊστάμενος υποψιάστηκε καρφωτή! Οπότε παραδέχτηκε την ύπαρξη  λέγοντας:

            «Είναι ο Γιάννης Τζάλιας, αλλά αυτός κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά κάτω!»         «Παρακαλώ να προσέλθει αμέσως ο τεχνίτης» είπε ο κ. Διοικητής.

            Βγήκανε όλοι έξω λες και περιμένανε τον Γκοντό! Κοντός ήτανε κι ο Γιάννης,  αλλά αυτόν τον περιμένανε να τον σταυρώσουν! Κι αφού η συγκεκριμένη κατασκευή του στύλου μέσης τάσης, η οποία βρισκότανε δίπλα τους, δεν διέφερε καθόλου από τον Σταυρό του Ιησού Χριστού, ήταν όλα πανέτοιμα για την πρακτική εξάσκηση! Πέδιλα, ζώνη και κράνος, αλλά Τζάλιας πουθενά! Προφανώς κάτι είχε υποψιαστεί!

            Από αυτό που φοβότανε όμως δεν γλίτωσε τελικά. Κι ας είχε παραμείνει τάχα στο τεχνικό γραφείο ως βάρδια. Πήγε κάποιος και τον φώναξε να προσέλθει αμέσως.

            Να κι ο Νιάκος Τζάλιας! Έτσι τον προσφωνούσαν όλοι οι συνάδελφοί του. Και μόλις πλησίασε τον στύλο, όπου βρισκόταν όλοι, να τι είπε αντί για καλημέρα:

            «Τι φκιάντι ιδώ ρα…».

            «Τι είπε τώρα κ. Διευθυντά;» είπε ο κ. Διοικητής.

            «Μας χαιρέτησε στα Κοζανίτικα!» είπε ο Πελοποννήσιος Διευθυντής.

            «Εσείς είστε ο κύριος Νιάκος Τζάλιας!» ρώτηε ο κ. Διοικητής.

            «Έ ρα…!».

            «Τι είπε τώρα κ. Διευθυντά; Αέρα!…».

            «Πρόκειται για μια κατάφαση Κοζανίτικου ιδιωματισμού. Θα σας εξηγήσω αργότερα κ. Διοικητά!».

            «Κύριε Νιάκο!… Αναρριχηθείτε σας παρακαλώ εις τον στύλον, αυθωρεί και παρά χρήμα!…» είπε ο κ. Διοικητής.

            «Αφού θα πάρου χρήμα γιατί να μη σέβου!» είπε ο Τζάλιας.

            «Δεν άκουσες καλά Τζάλια! Ο κ. Διοικητής είπειν να ανεβείς στο στύλο! Σιγά μη σε πληρώσουν κι από πάνω!» είπε ο κ. τεχνικός προϊστάμενος.

            «Τι είπειν αρά!…».

            «Να ανεβείτε πάραυτα εις τον στύλον! Ελληνικά μιλάω εδώ χάμω!…» είπε ο κ. Διοικητής εκνευρισμένος.

            «Ποια ρα να πάρου;».

            «Πάραυτα, Νιάκου, θα πει αμέσως!» του είπε ο τεχνικός προϊστάμενος.

            «Έτσ’ πες ντε Χρυσόστουμι! Τώρα που μι’λσις ιλλινικά τα κατάλαβα! Δε μι είπειν όμους, πόσου ψ’λά να σέβου!…»

            «Τι είπε τώρα κ. Διευθυντά; Μήπως είναι αλβανός;» είπε ο κ. Διοικητής.

            «Δικός μας είναι! Βέρος Κοζανίτης! Η απάντησή του όμως να τι θα πει: Πόσο ψηλά να ανεβεί κύριε Διοικητά;».

            «Μέχρι την κορυφή!… Πού αλλού θα ανεβεί με τα πέδιλα και την ζώνη!».

            «Μ’ αν είμι μάϊμου ρα!…» είπε ο Τζάλιας.

            «Τώρα τι είπε ακριβώς κ. Διευθυντά; Απαιτώ κατά λέξιν μετάφραση!».

            «Μήπους είμι μαϊμού ρα…». Αυτό ακριβώς είπε.

            «Το ρα… θα πει κύριε… στα κοζανίτικα; Αν κατάλαβα καλά!…».

            «Καλά καταλάβατε!…Τέλος πάντων!…».

            «Να του κοπεί το επίδομα εναερίτη πάραυτα!» είπε ο κ. Διοικητής.

            «Άϊντι πάλι! Ποια ρα να πάρου; Τι είπειν τώρα κ. Διευθυντά;».

            Ο κ. Διευθυντής έκανε τώρα τον διερμηνέα και για τον εναερίτη λέγοντας:

            «Πάραυτα, Τζάλια, θα πει αμέσως! Στο είπα ξανά! Ντιπ Νιάκους είσι!».

            Ο Τζάλιας, για να μη χάσει το επίδομα του εναερίτη, δήλωσε πως στο εξής θα ανέβαινε στο στύλο. Κι αφού η δήλωση αυτή ήταν βαρυσήμαντη το διαλύσανε.

Όταν ο Τζάλιας μπήκε βάρδια, κι ένα απόγευμα έγινε μια μεμονωμένη βλάβη σε ένα σπίτι κάποιου χωριού, πήγε να την αποκαταστήσει μόνος του.

            Το πρόβλημα τελικά ήταν ψηλά στο στύλο. Ανέβηκε και αποκατέστησε την βλάβη. Το ανυπέρβλητο πρόβλημα ήταν πλέον η κατάβαση. Φοβότανε να κατεβεί! Ευτυχώς, για καλή του τύχη, στην κορυφή του στύλου υπήρχε ένα ικρίωμα. Δηλαδή κάποια σιδερένια φωλιά για πελαργούς! Κι αφού ήτανε κοντός, βολεύτηκε μέσα στην ανάποδη γάστρα! Και έτσι την λέγανε οι τεχνικοί την φωλιά αυτή! Ίδιος καθιστός Βούδας. Και για να τον ακούσει ο ιδιοκτήτης του σπιτιού έπιασε το τραγούδι: Πότε Βούδας πότε Κούδας πότε Ιησούς κι Ιούδας!

Μόλις τον άκουσε ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, του είπε να τηλεφωνήσει στη ΔΕΗ και να πει στο συνάδελφό του να έρθει με το καλαθοφόρο για να τον κατεβάσει. Και για να κάνουν γρήγορα, να τους πει πως είχε πάθει και ηλεκτροπληξία!…

Εκεί χρειαζότανε κάποια φωτογραφία, κι όχι στο στύλο της ΔΕΗ με το πανό! Να κάθεται στην σιδερένια φωλιά, σαν το εξώφυλλο του Λούσια, του Ν. Χουλιαρά.

Η επιχείρηση απομάκρυνσης του τεχνίτη εκ του στύλου είχε αίσιο τέλος.

Υπάρχει και συνέχεια. Μια άλλη περιπέτεια θα απασχολήσει την υπηρεσία. Δικαστική και γραφειοκρατική αυτήν την φορά. Ο κ. Διευθυντής θα του κόψει το επίδομα αναρρίχησης, κι ο Γιάννης Τζάλιας θα προσφύγει στον Άρειο Πάγο!

Να και ένα απόσπασμα από την απολογία του Γιάννη Τζάλια:

            «Του δικιούμι κι νόμιμα του ιπίδομα αναρρίχησης, κύριι πρόιδρι. Είνι μεγάλη αδικία να μι του ’κόψουν. Ανέφ’κα στου στύλου, αλλά δεν κατέφ’κα. Κι ύστερα ιγώ δεν απιτώ του ιπίδομα καταερίτη, αλλά του εναερίτη! Να κι η απόδειξ’». Έβγαλε από την τσέπη του την φωτογραφία με φόντο το πανό του Κρατικού Θεάτρου, και τον ίδιο  πάνω στο στύλο, σαν την μαϊμού σε τσίρκο, να το κρεμάει.

            Να και η ερώτηση από τον κύριο πρόεδρο της έδρας!

            «Από τον στύλο πως κατεβήκατε τελικά κύριε Τζάλια! Βάλατε σκάλα;».

            «Δεν κατέβαινε ποτέ κύριε πρόεδρε. Όταν ήθελε να κατεβεί καλούσε πάντα το καλαθοφόρο! Να γιατί δεν πληρωνότανε για το κατέβασμα!» είπε ο κ. Διευθυντής.

            Οι δικαστικοί της έδρας συνεννοήθηκαν πίσω από κάτι τεράστιους φακέλους και αποφάνθηκαν ομόφωνα υπέρ του ενάγοντος. Ενώ η δικαίωση θα γίνει βάιραλ στα χρονικά της ΔΕΗ, αφού πλέον θα θεσπιστεί και ιμιτασιόν σιουρδοεπίδομα! Και όσοι το λαμβάνανε, καλοτυχίζανε πλέον τον κ. Νιάκο Τζάλια που νίκησε τον Άρειο Πάγο!

Να και το Κοζανίτικο απόφθεγμα: Τα χαζά τα πλιά, τα φκιάν ου θιός φουλιά!