Mέρες του 1933 – 1938 θυμίζουν όλο και πιο επικίνδυνα αυτές που διανύουμε την περίοδο αυτή. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, ένας νέο-σουλτάνος, που έχει φυλακίσει και σκοτώσει κάθε αντίπαλη φωνή, εισβάλει σε ξένες χώρες, (Ιράκ, Συρία) κουρελιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο και απειλεί με εισβολή και πόλεμο τους γείτονές του αν δεν του δώσουν τα εδάφη και την κυριαρχία τους που απαιτεί!
Παραμονές των «Σεπτεμβριανών» (6 και 7 Σεπτεμβρίου 1955) , τότε που ο τουρκικός όχλος, υπό την καθοδήγηση της κυβέρνησης Μεντερές, εξαπέλυε το πογκρόμ εναντίον της πολυπληθούς (100.000) ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης, σκοτώνοντας, απειλώντας και πυρπολώντας σπίτια και καταστήματα,ο σύγχρονος σουλτάνοςμας απειλεί με «νέο ‘22».
Και προκαλεί ίσως με την επιλογή πρώτα να μιλήσουν τα κανόνια και μετά οι διπλωμάτες, αφούανακοίνωσε παράλληλα πωςτο  OrucReis  με την τρίτη NAVTEX,  που  …κατά σύμπτωση  αρχίζει αύριο, 13 Σεπτεμβρίου, επέτειοτης απελευθέρωσης του Καστελλόριζου, θα είναι πιο κοντά στο ακριτικό μας νησί. 
Προφανώς τεστάρει τις κόκκινες γραμμές της ελληνικής κυβέρνησης, γιατί αν το Oruc Reis πάει για να κάνει έρευνες στα 6 μίλια από Καστελλόριζο, δηλαδή παραβιάζοντας κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα, αυτό θα δημιουργήσει τεράστια πίεση στην ελληνική κυβέρνηση. την οποία ο Ερντογάν επιδιώκει  ασφαλώς, όπως και τον περασμένο Μάρτιο στον Έβρο, να αποσταθεροποιήσει, αλλά παράλληλα και να σπείρει την διχόνοια στο εσωτερικό της Ελλάδας. Στην προκειμένη περίπτωση η κυβέρνηση θα αισθανθεί πίεση από όλους, και από τα δεξιά και από αριστερά  και από το κέντρο.
Άλλοι θα φωνάζουν “βυθίστε το Oruc Reis”, και άλλοι οι πιο μετριοπαθείς θα απαιτούν να αναγκάσει η Ελλάδα το τουρκικό σκάφος να απομακρυνθεί και να πάμε σε διάλογο. Βέβαια ο Ερντογάν φαίνεται να θεωρεί ότι  συνομιλητής του (θα) είναι μόνο η … ιστορία. Αν ισχύει αυτό, (το υπαινίχθη εξ άλλου όταν, κάνοντας παραλληλισμούς, αναφέρθηκε στο «ραντεβού της ιστορίας» που είχε ο Μουσταφά Κεμάλ το 1922…) τότε θέλει να δείξει ότι διεξάγει ένα νέο πόλεμο ανεξαρτησίας της Τουρκίας 97 χρόνια μετά την Συνθήκη της Λωζάνης, την οποία και θέλει να ανατρέψει.
Δυστυχώς όλα όσα πράττει σήμερα ο Ερντογάν γίνονταιυπό την ανοχή και την εγκληματική βοήθεια μεγάλων δυνάμεων. Οι οποίες, όπως ακριβώς και τη δεκαετία του ΄30, άλλες μεν νόμιζαν ότι χαϊδεύοντας το τέρας θα ημέρευε, άλλες έβλεπαν το τέρας ως ευκαιρία και άλλες φοβούμενες το βοηθούσαν. Μπροστά σ αυτή την πραγματικότητα ένας είναι ο δρόμος που θα πρέπει σε αυτή τη φάση να ακολουθήσουμε ως έθνος. Εθνική ενότητα, χάραξη ενιαίας στρατηγικής, αποφασιστικότητα και ανάπτυξη επιχειρημάτων μας στη διεθνή κοινότητα.
Γιατί στην συγκεκριμένη περίπτωση για τους τούρκουςτο Καστελλόριζο είναι ο αδύναμος κρίκος των ελληνικών επιχειρημάτων. Η θέση της Άγκυρας είναι ότι το νησί δεν βρίσκεται στο Αιγαίο, αλλά στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, απέχει 580 χιλιόμετρα από την ελληνική ηπειρωτική χώρα, αλλά μόλις 1,5 χιλιόμετρα από την τουρκία. Άρα ,υποστηρίζει η τουρκία, δεν μπορεί αυτό το μικρό σύμπλεγμα νησιών να έχει επιρροή 100% σε υφαλοκρηπίδα και σε ΑΟΖ.
Η θέση βέβαια αυτή είναι ανιστόρητη και εκτός πραγματικότητας, όπως  και το ότι το Καστελλόριζο βρίσκεται στη «λάθος πλευρά της ιστορίας». Για να μη  βρεθεί όμως σήμερα κανείς έλληνας στη «λάθος πλευρά της ιστορίας» απαιτείται ενότητα περί των εθνικών μας δικαίων και υπεράσπιση της εθνικής μας ακεραιότητας. Απαιτείται να είμαστε όλοι Καστελλοριζιοί , μέρα που είναι σήμερα (επέτειος της ανεξαρτησίας του ακριτικού μας νησιού).

 

*Δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ