Η μαυροφορεμένη γυναίκα τράβηξε την κόρη της κοντά στην αγιογραφία της Μαυρίτσας. Κόλλησε το κερί στον τοίχο, έκανε τον σταυρό της και προσευχήθηκε:

-Μαυρίτσα κάνε το θαύμα σου…Κάνε και συ το σταυρό σου, προέτρεψε την πιτσιρίκα. Η μικρή κόλλησε πάνω στην φιγούρα της μάνας της και σταυροκοπήθηκε. Έπειτα η χαροκαμένη γυναίκα άναψε τα καντήλια με το λιγοστό λαδάκι που είχε φέρει μαζί της.
-Αϊ Ταξιάρχη δώσε μου δύναμη,ψιθύρισε μέσα από τα δόντια της.Σταυροκοπήθηκε και τράβηξε την κόρη της κοντά της. Βγήκε από το Μοναστήρι και έσφιξε την μπαρμπούλα της. Πρόσφατα είχε χάσει τον άνδρα της και φορούσε πλέον τα βαριά μαύρα ρούχα του πένθους.Είχε έρθει να ικετέψει για βοήθεια τον Αϊ Ταξιάρχη και επίσης η κόρη της είχε βγάλει μαύρα στίγματα στα χέρια της οπότε μόνο η Μαυρίτσα μπορούσε να βοηθήσει…
Τα χρόνια πέρασαν η μαυροντυμένη γυναίκα δεν έβγαλε ποτέ τα μαύρα της ρούχα, ούτε την μπαρμπούλα. Όσα ρούχα είχε άσπρα τα έβαψε και αυτά μαύρα. Τα μαύρα στίγματα της μικρής χάρη και στην συνδρομή της Μαυρίτσας χάθηκαν. Η Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ κινδυνεύει με κατάρρευση. Κάθε φορά που πάω στο χωριό και βλέπω το Μοναστήρι, φέρνω στη μνήμη μου τη μαυροφορεμένη φιγούρα της Μαυρίτσας (Αγίας Πελαγίας) και νομίζω ότι ακούω:…άσπρο πουκάμισο φορώ και μαύρο θα το βάψω…

ΕΝΑΡΞΗ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΤΩΡΑ!

Κλωνάρας Θεόδωρος