«Έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών την Κυριακή 3/11/24, ο σημαντικός γρεβενιώτης αγιογράφος Γρηγόρης Μπαλογιάννης.
Η κηδεία του την Τετάρτη 6/11, στις 11.00 π.μ. στο κοιμητήριο του Παπάγου.

Ο αγιογράφος Γρηγόρης Μπαλογιάννης γεννήθηκε το 1938 στην Τρικοκκιά Γρεβενών. Ο μεγάλος πόλεμος θα του στερήσει για πάντα και τους δύο γονείς του που θα πεθάνουν στα δύσκολα εκείνα χρόνια. Η οικογένεια διαλύεται και τα έξι αδέλφια του θα καταφύγουν σε συγγενείς και γνωστούς σε διάφορα χωριά της ευρύτερης περιοχής των Γρεβενών.

Ο Γρηγόρης, που ήταν τότε ένα δεκάχρονο παιδί ανατράφηκε στο ορφανοτροφείο Γρεβενών και στη συνέχεια στο Παπάφειο Ορφανοτροφείο Θεσσαλονίκης. Το Παπάφειο θα του προσφέρει αρκετά και θα σπουδάσει εκεί ηλεκτρολόγος στην τεχνική σχολή «Ευκλείδης», όμως η αγάπη του για τη ζωγραφική θα τον κάνει να δοθεί ψυχή τε και σώματι στην Αγιογραφία.
Το 1963 θα εισαχθεί στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Οι καθηγητές θα εκτιμήσουν πολύ την καλλιτεχνική του δημιουργία και την υψηλή ποιότητα των έργων του. Θα λάβει το πτυχίο του με βραβείο νωπογραφίας και τεχνικής φορητών εικόνων και υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία.

 Έχοντας μελετήσει σε βάθος το σύνολο της βυζαντινής και μεταβυζαντινής ζωγραφικής επέλεξε στο έργο του ένα ύφος που ακολουθεί το πρότυπο της «πλατιάς τεχνοτροπίας» της Μακεδονικής Σχολής με λαμπερά, έντονα χρώματα. Παράλληλα επιχείρησε να ανανεώσει τη βυζαντινή εικονογραφία εμπλουτίζοντάς την με νέους εικονογραφικούς τύπους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι τύποι της Παναγίας της Στοργής, και του Ιησού Χριστού Δημιουργού του Σύμπαντος.

Συνεργάστηκε με τον Φώτη Κόντογλου στην αγιογράφηση του Ναού του Αγίου Νικολάου Πατησίων μεταξύ 1963-1965 και με τον Κώστα Γεωργακόπουλο στον Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στη Βούλα Αττικής κ.α. Ιστόρησε πλήθος ενοριακών ναών σε όλη την Ελλάδα, φιλοτέχνησε τέμπλα και φορητές εικόνες.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα του ύφους του αποτελούν οι ναοί Αγίας Σοφίας Ψυχικού (1973), Παναγίας Μαρμαριώτισσας (1976) και Αγίου Ελευθερίου (1998-2001) στο Χαλάνδρι, Αγίου Σπυρίδωνα στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς (1968), Τιμίου Σταυρού Χολαργού (1973-1974), Αγίου Θεράποντα Θεσσαλονίκης (1979-1982) κ.ά.