Τα τελευταία χρόνια γίνεται θόρυβος για το κόψιμο των επιχορηγήσεων στις ομοσπονδίες και για ποιο λόγο γίνεται αυτό. Ποιοι ; Αυτοί που τόσα χρόνια έδιναν και δίνουν δηλαδή το κράτος. Ο κόσμος σιγά μην ακούει και αν ακούει δεν του καίγεται καρφί, γιατί πολύ απλά , όπως και στην πολιτική και στον συνδικαλισμό , αυτοί που κάνανε κουμάντο στον αθλητισμό βάλανε τα χέρια τους στο μέλι αλλά …

και βγάλανε οι ίδιοι τα μάτια τους. Αλλά μέχρι να φτάσουμε εκεί δεν κακοπέρασαν. Το αντίθετο μάλιστα. Φάγανε με χρυσά κουτάλια. Κανείς δεν ξέρει αν έκλεψαν, το σίγουρο είναι σαβούρωσαν για τα καλά χρήμα και δόξα και προβολή στα σίγουρα.

Ναι, αλλά μας προσέφεραν και επιτυχίες θα μπορούσε να πει κάποιος. Δεν έγινε και κάτι σπουδαίο, γιατί με τόσο χρήμα έβρεχε και έρεε άφθονα μέχρι και αθλητές θα αγοράζαμε, όπως έκανε στο παρελθόν αλλά και στο παρόν η Τουρκία, η Αγγλία. Σιγά μην κάναμε εμείς σαν χώρα τέτοια πράγματα και φέρναμε τα μετάλλια. Να είμαστε όλοι βολεμένοι. Εμείς, οι πολιτικοί, τα ΜΜΕ, οι λεζάντες, οι αθλητές (όχι όλοι) και κάτι μυστήριες εταιρίες για κοινωφελείς σκοπούς που έπαιρναν χρήμα με το φτυάρι. Και αν έσκαγε στην πορεία ένα κρούσμα ντόπινγκ κάναμε τους έκπληκτους και τους ανήξερους.

Υπήρχαν και σοβαροί άνθρωποι στον χώρο του αθλητισμού που γούσταραν πραγματικά να υπηρετούν με συνέπεια και υπευθυνότητα .Αν έχουν απομείνει στο παιχνίδι δυστυχώς τους παίρνει και αυτούς η μπάλα. Αλλά κανείς δεν κλαίει για κανέναν, γιατί πολύ απλά, κύριε καρεκλοκένταυρε πρόεδρε που έχεις σφηνωθεί πολλά χρόνια στην ίδια θέση, καμία 30αριά χρόνια, τώρα ποιος θα σε υπερασπιστεί ;

Ελέγχανε τα πρωτογενή κύτταρα των σωματείων με επιχορηγήσεις απλά για ψήφους , αλλά τώρα τέλος. Αλλά και ακόμα να μπορείς να σπρώξεις κάτι στο σωματείο, ο γονιός είναι αυτός που στηρίζει πραγματικά την διαδικασία και με το χέρι στην τσέπη. Συνδρομές, βενζίνες, ρούχα, παπούτσια. Αυτά τελειώσανε αγαπητέ παράγοντα.

Το κράτος στην Ελλάδα, στις τοπικές κοινωνίες, με ντόπιους ανειδίκευτους και μη καταρτισμένους προπονητές, έτσι γιατί για την τοπική κοινωνία ήταν οι καλύτεροι, δεν έμαθε να δημιουργεί επί τοις ουσίας. Σε όλα τα αθλήματα ομαδικά και ατομικά ο κάθε προπονητής δεν κοιτούσε πραγματικά να μάθει την κατάλληλη τεχνική στον αθλητή,αλλά  είχε σαν σκοπό τις διαπροσωπικές σχέσεις και το προσωπικό όφελος με τους παράγοντες αλλά και τους γονείς των αθλητών. Πλέον οι γονείς των αθλητών αλλά και οι ίδιοι οι αθλητές έχουν ενημερωθεί και έχουν μάθει να συγκρίνουν τον ντόπιο φίλο προπονητή από τον καταρτισμένο, ο οποίος δυστυχώς για αυτούς δεν είναι από την πόλη τους. Παράγοντες και προπονητές σπαταλούσαν επί χρόνια και με την ανοχή των κομματικών παραγόντων . Μην παραμυθιάζεστε με τον δημιουργικό ιδιωτικό τομέα. Δείτε ποιοι είχαν επιχειρηματικά πάρε δώσε με το κράτος και τι κάνουν τώρα οι επιχειρήσεις τους και θα καταλάβετε ότι η αμαρτία που τους δένει όλους μεταξύ τους , μας έφερε μέχρι το μνημόνιο που χτυπάνε αλύπητα παντού.

Τώρα είναι η ευκαιρία και η ώρα της δημιουργίας. Η ώρα να βρεθεί η λύση και όχι να διαλυθεί η παιδεία , η υγεία, και ο αθλητισμός. Τώρα που δεν υπάρχει το κρατικό χρήμα, προσπαθεί όχι πάντα με επιτυχία, από κάτω προς τα πάνω να απαλλαγεί από τα λαμόγια του παρελθόντος στους συλλόγους. Είναι ένα καλό παράδειγμα και για τα υπόλοιπα. Για να φύγουν από τα χέρια των καιροσκόπων του δήθεν παράγοντα, του δήθεν προπονητή και των δήθεν τοπικών τεχνικών διευθυντών, χωρίς δίπλωμα και χωρίς κατάρτιση

 

Παπαδόπουλος Κώστας