Στα πανέμορφα Γρεβενά θα διεξαχθεί από 20-24 Ιουνίου η τελική φάση του Πανελληνίου πρωταθλήματος μπάσκετ παίδων με την συμμετοχή τουΊκαρου Καλλιθέας, του ΑΣΕ Δούκα, του Π.Α.Ο.Κ, του Σπόρτιγκ Πατρών, της Χαλκίδας και των Τιτάνων Δράμας.

Στόχος για τις 6 ομάδες η κατάκτηση του τίτλου και η …

απομάκρυνσή του από την Νέα Σμύρνη.

Στόχος για τους διοργανωτές η καλύτερη δυνατή φιλοξενία των αθλητών των συνοδών και των οικογενειών τους, που θα τους ακολουθήσουν στην πόλη της Δυτικής Μακεδονίας, την «πόλη των μανιταριών» -αξίζει σίγουρα να δοκιμάσετε τις τοπικές γαστρονομικές προτάσεις-, την πόλη που βρίσκεται στο βιβλίο GUINESS, καθώς εκεί βρέθηκαν σε ανασκαφές οι μεγαλύτεροι χαυλιόδοντες μαμούθ στον κόσμο με μήκος μεγαλύτερο των 5 μέτρων! την πόλη όπου βρίσκεται ο Εθνικός Δρυμός Βάλια Κάλντα και το χιονοδρομικό κέντρο της Βασιλίτσας ανάμεσα σε πολλά ακόμη υπέροχα φυσικά τοπία που αξίζει να επισκεφθεί κανείς.

 

Το sportshero.gr, στην προσπάθειά του να σας ενημερώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για μία ακόμη πολύ σημαντική αθλητική διοργάνωση που θα καλύψει εξ’ ολοκλήρου σε LIVE Streaming, πραγματοποίησε μία μονοήμερη επίσκεψη στα Γρεβενά και συνομίλησε με τον Δήμαρχο Γρεβενών κ. Δημοσθένη Κουπτσίδη, τονΑντιδήμαρχο Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού του Δήμου Γρεβενών κ. Αθανάσιο Καραγιάννη, τονΠεριφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας κ. Γεώργιο Δακή και τον Αντιπεριφερειάρχη Γρεβενών κ. Γεώργιο Δασταμάνη.

 

Δείτε στο παρακάτω βίντεο τι δήλωσε για την διοργάνωση ο Δήμαρχος Γρεβενών κ. Δημοσθένης Κουπτσίδης

 

 

Λίγα στοιχεία για την περιοχή:

Η πόλη των Γρεβενών είναι χτισμένη σε υψόμετρο 534 μέτρα ανατολικά της Βόρειας Πίνδου, στις όχθες του Γρεβενίτη, παραπόταμου του Αλιάκμονα. Πρόκειται για μια μικρή περιοχή της Μακεδονίας με μεγάλη ιστορία. Ένας τόπος με πλούσια παρουσία, παράδοση, αγώνες και προσφορά, καθώς και χιλιετηρίδες ζωής. Κομμάτι της αρχαίας Ελιμείας και κοιτίδα των Δωριέων, η περιοχή διέγραψε δημιουργική πορεία έντονης πολιτιστικής, κοινωνικής και ιστορικής ζωής. Αρχαιολογικά ευρήματα και μνημεία διάσπαρτα σε ολόκληρη την περιοχή δείχνουν την πολύπλευρη προσφορά και συμμετοχή στον ελληνικό πολιτισμό. Περήφανοι και σκληροί ορεσίβιοι οι κάτοικοι, αντιμετώπισαν τον κάθε κατακτητή και αντιστάθηκαν πεισματικά στις ξένες επιρροές, διατηρώντας την παράδοση, θρησκεία και Ελληνικότητα.

Ονομασία

Τα Γρεβενά αναφέρονται για πρώτη φορά σε κείμενο με το όνομα Γριβάνα από τον Κωνσταντίνο τον Πορφυρογέννητο (905 – 953). Το όνομα συναντιέται σε γραπτές και προφορικές πηγές με τις παραλλαγές «Γραιβινό», «Γρεβενός», «Γρεβυνόν», «Γκρεμπενίτζ», «Γρεβαινά», «Γρεβαινό» κλπ. Ο Γάλλος περιηγητής Πουκεβίλ (1806) το αναφέρει ως Γκερεμπέντε. Ούτε στο ετυμολογικό λεξικό ούτε στη γραμματική της ελληνικής γλώσσας υπάρχει λέξη ή ρίζα τέτοιας λέξης. Η εκδοχή της σύνθετης λέξης Γραία-Αιανά=Γρεβενά συναντάται στη μυθολογία και δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν σοβαρή ερμηνεία. Το πιθανό είναι η τοπωνυμία να είναι λατινικής προέλευσης, καθώς στη λατινική γλώσσα υπάρχει η λέξη gravis = δυσχερής, απότομος, τραχύς και το επίρρημα grave με παραπλήσιες έννοιες. Στα Σλάβικα υπάρχουν οι λέξεις greban που σημαίνει τραχύ και απότομο τόπο και grebenπου σημαίνει αυτό που οδηγεί τα χτένια του αργαλειού, με τα οποία ύφαιναν τα χονδρά μάλλινα υφάσματα, που λέγονταν και γράβανα ή γραβάνια. Η εκδοχή της λατινικής προέλευσης είναι πιο κοντά, επειδή υπάρχουν παραπλήσιες ονοματολογίες, σε πολλά μέρη της Ελλάδας, αλλά και σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, όπου δεν μπορεί να στηριχθεί ιστορικά η σλαβική επιρροή.

Ιστορική πορεία

Παραμένει άγνωστη η ακριβής χρονολογία ίδρυσης της πόλης των Γρεβενών και η πορεία της στο πέρασμα των αιώνων. Η περιοχή των Γρεβενών, και κυρίως η έκταση σε μικρές αποστάσεις από την κοίτη του ποταμού Αλιάκμονα που τη διασχίζει είχαν κατοικηθεί ήδη κατά τη νεολιθική εποχή.

Στα τέλη της 3^ης χιλιετίας π.χ. ελληνικά φύλλα ήταν εγκατεστημένα στη Δυτική Μακεδονία και σε τμήμα της Ηπείρου. Στην περιοχή των Γρεβενών βρίσκονταν τα όρια μεταξύ Αρκάδων, Ιώνων, που κατοικούσαν νοτιότερα, και Δυτικών φύλων, που κατοικούσαν δυτικότερα προς την Ήπειρο. Ομάδα από τα Δυτικά φύλα, οι Μακεδόνες μετά από περιπλανήσεις κατέληξαν πάλι στη Δυτική Μακεδονία τον 14^ο αιώνα π.Χ., την ίδια περίπου εποχή που συγγενής ομάδα μετακινούνταν προς νότο, όπου αργότερα έλαβε το όνομα Δωριείς. Κατά το 12^ο αιώνα π.Χ. ηπειρωτικό φύλλο, οι Ελιμιώτες, εγκαταστάθηκαν στην περιοχή των Γρεβενών. Ευρήματα τυχαία έδειξαν ότι οι κάτοικοι της περιοχής είχαν επαφή με τα άλλα ελληνικά φύλλα, φορείς του μυκηναϊκού πολιτισμού, και ήταν μέτοχοι του πολιτισμού αυτού.

Γενικά, από την αρχαιότητα τα Γρεβενά αποτελούσαν πέρασμα φιλικών και εχθρικών στρατευμάτων από την Κάτω Μακεδονία και την Ορεστίδα προς Ήπειρο και Θεσσαλία. Το γεγονός αυτό είχε σαν συνέπεια συνεχείς καταστροφές, με αποτέλεσμα για ολόκληρους αιώνες να χαθούν τα ίχνη ακόμα και του ονόματος της πόλης.

Κατά την πρώτη περίοδο της ρωμαιοκρατίας η Δυτική Μακεδονία αποτέλεσε παραμεθόρια περιοχή. Οι επιδρομές φύλων από το βορρά ήταν συνεχείς και οι Ρωμαίοι είχαν μεγάλη ανάγκη από μισθοφόρους οπλίτες. Στις λεγεώνες του κατετάγησαν αρκετοί ορεσίβιοι κάτοικοι της περιοχής Γρεβενών, φτωχοί και τότε, όπως και σήμερα. Αυτοί μετακινούμενοι μαζί με τις οικογένειές τους προς τη βόρεια Βαλκανική επί σειρά ετών έγιναν με την πάροδο του χρόνοι δίγλωσσοι, καθώς ήταν υποχρεωμένοι να εκμάθουν και τη λατινική. Βέβαια η γλώσσα δεν ήταν η ακριβής λατινική αλλά άλλη απλούστερη με πλήθος ελληνικών λέξεων. Από αυτούς τους εκλατινισθέντες λεγεωνάριους προήλθαν οι Βλάχοι και η βλάχικη γλώσσα.

Καθώς κατά την όψιμη περίοδο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (4^ος αιώνας μ.Χ.) η περιοχή των Γρεβενών ανήκε διοικητικά στη Θεσσαλία ήταν στενές οι σχέσεις των κατοίκων των δύο περιοχών. Αυτές ενισχύονταν με την κάθοδο των κτηνοτρόφων, Βλάχων και Κοπατσάρων στη θεσσαλική πεδιάδα για παραχείμαση των κοπαδιών. Αυτοί πρώτοι εκχριστιανίστηκαν και μετέδωσαν τη νέα πίστη στα ορεινά.

Ανάμεσα στα βόρεια φύλα που πραγματοποίησαν επιδρομές στην περιοχή Γρεβενών, συγκαταλέγονται και οι σλάβοι που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή. Αποτέλεσμα της επιρροής τους, ήταν η ύπαρξη σλάβικων τοπωνυμίων μέχρι και τον 20^ο αιώνα.

Η περιοχή των Γρεβενών κατελήφθη από τους Τούρκους περί το 1385. Επειδή οι κάτοικοι προέβαλαν αντίσταση, οι κατακτητές προκάλεσαν πολλές καταστροφές. Η αντίσταση των κατοίκων, ιδίως των ορεσίβιων Βλάχων παρατάθηκε ως το 1840, οπότε και υποτάχθηκαν εξασφαλίζοντας κάποια προνόμια. Ωστόσο, ακόμα και μετά την υποταγή η γρεβενιώτικη Πίνδος παρέμεινε ελεύθερη και την εξουσίαζαν οι κλέφτες. Μεγάλοι κλέφτες που έδρασαν στην περιοχή ήταν οι Βέργος, Δούκας, Μεϊντάνης, Ζήδρος, Μάνταλος, Τότσκας, Ζιάκας, Πρίφτης, Μίσιος. Με βάση ιστορικές αναφορές, φαίνεται ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας τα Γρεβενά αποτελούσαν εμπορικό και συγκοινωνιακό κόμβο.

Ο 18^ος αιώνας υπήρξε ο αιώνας των επιδρομών Αλβανών ληστών, οι οποίοι άρπαζαν, βίαζαν και κατέστρεφαν. Τέλος στις αλβανικές επιδρομές έθεσε η τοποθέτηση στο πασαλίκι της Ηπείρου του Αλή πασά (1788). Αυτός επέκτεινε την κυριαρχία του στα Γρεβενά το 1807, οπότε πολλά χωριά έγιναν τσιφλίκια μπέηδων στην υπηρεσία του Αλή.

Στην ελληνική επανάσταση έλαβαν μέρος και Γρεβενιώτες. Μαρτυρείται η παρουσία του Απόστολου Κυρίμη στην επανάσταση της Χαλκιδικής, του Καραμήτσιου στην επανάσταση του Ολύμπου, Ζιακαίων στην επανάσταση της Νάουσας. Μετά την κατάπνιξη των επαναστατικών κινήσεων στη Μακεδονία, ομάδα Γρεβενιωτών κινήθηκε προς νότο και έλαβε μέρος σε πολλές μάχες. Αναφέρεται ιδιαίτερα η παρουσία Γρεβενιωτών στο πολιορκημένο Μεσολόγγι και ο θάνατος πολλών κατά την έξοδο. Ο Γιαννούλας Ζιάκας έδρασε κατά τον αγώνα στην επαρχία των Γρεβενών, ενώ ο αδερφός του Θεόδωρος τόσο σε αυτήν όσο και στη Θεσσαλία και τον Όλυμπο. Αυτός πρωτοστάτησε και στην επανάσταση του 1854 και υπήρξε πρωταγωνιστής και στην επανάσταση του 1878.

Η κατάσταση στην περιοχή επιδεινώθηκε με την επικράτηση των Νεότουρκων. Οι αγριότητες και οι δολοφονίες εντάθηκαν. Μεταξύ των θυμάτων υπήρξε και ο μητροπολίτης Αιμιλιανός (1911), το όνομα του οποίου φέρει η κεντρική πλατεία της πόλης των Γρεβενών. Τελικά, η απελευθέρωση των Γρεβενών από τους Τούρκους πραγματοποιήθηκε την 13^η Οκτωβρίου 1912.

Κατά τη Γερμανική κατοχή, η περιοχή των Γρεβενών δοκιμάστηκε, λόγω της επιθυμίας των Ιταλών να ιδρύσουν το «Πριγκιπάτο της Πίνδου». Ωστόσο, υπήρξε μεγάλη εστία αντίστασης των δυνάμεων του ΕΛΑΣ. Ακόμα όμως και μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τα Γερμανικά στρατεύματα, η περιοχή των Γρεβενών υπέστη περισσότερα δεινά κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο, καθώς το ορεινό του εδάφους προσφερόταν την οργάνωση και διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων.

Τα Γρεβενά σήμερα

Η πόλη των Γρεβενών γνώρισε καταστροφές και αναγεννήσεις στη μακραίωνη ιστορία της. Ο καταστροφικός σεισμός του 1995 στέρησε την πόλη ακόμα και από τα τελευταία της παραδοσιακά κτίρια. Ωστόσο, την τελευταία δεκαετία τα Γρεβενά ακολουθούν αναπτυξιακή πορεία, έχουν αποκτήσει μεγάλα έργα υποδομής δίνοντας έμφαση στον ορεινό όγκο του νομού με τα πυκνά δάση και τα αλπικά τοπία, έχουν αναπτύξει ποικίλες πολιτιστικές δράσεις και έχουν κατορθώσει να αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους ορεινούς πόλους έλξης τουριστών κυρίως κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Το Εθνικό Χιονοδρομικό Κέντρο Βασιλίτσας βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού, στην καρδιά της Πίνδου και απέχει 42 χιλιόμετρα από την πόλη των Γρεβενών. Ο ορεινός όγκος της Βασιλίτσας εκτείνεται ανάμεσα στο νομό Γρεβενών και το νομό Ιωαννίνων και ανήκει στην οροσειρά της Πίνδου. Οι πλαγιές του βουνού αποτελούν καταπληκτικές πίστες για χιονοδρομία, ενώ οι γυμνές κορυφές και τα πλούσια δάση που τις περιβάλλουν δημιουργούν ένα μαγευτικό τοπίο. Η βλάστηση περιλαμβάνει πεύκα, οξιές και ψηλά ρόμπολα.

Το χιονοδρομικό κέντρο λειτούργησε για πρώτη φορά το 1975 με την κατασκευή του πρώτου συρόμενου αναβατήρα στο διάσελο Βασιλίτσας – Γομάρας μήκους 1060 μ. σε υψόμετρο 1788 – 2060 μ. Ο αναβατήρας αυτός μπορεί να μεταφέρει 800 χιονοδρόμους την ώρα ακόμα και σήμερα. Έκτοτε η σταδιακή ανάπτυξη του χιονοδρομικού κέντρου, η κατασκευή πρόσθετων αναβατήρων και έργων υποδομής (κτιριακών εγκαταστάσεων, πάρκινγκ) και η αγάπη του κόσμου, έφερε τη Βασιλίτσα σε περίοπτη θέση στην καρδιά των χιονοδρόμων σε πανελλαδικό επίπεδο, με αποτέλεσμα να θεωρείται ένα από τα καλύτερα χιονοδρομικά κέντρα της Ελλάδας.

Σήμερα στη Βασιλίτσα λειτουργούν επτά αναβατήρες, εκ των οποίων ο ένας είναι τριθέσιος εναέριος, ο ένας διθέσιος εναέριος, οι τρεις συρόμενοι και οι δύο είναι αναβατήρες για μικρά παιδιά. Επιπλέον, το χιονοδρομικό κέντρο περιλαμβάνει δεκαέξι πίστες συνολικού μήκους περίπου 16 χιλιομέτρων.

Ο Εθνικός Δρυμός Πίνδου “Βάλια Κάλντα” είναι ένας από τους σπουδαιότερους και πιο παρθένους Δρυμούς της Ελλάδας. Ιδρύθηκε με το Β.Δ. 487/1966 (ΦΕΚ 120/Α΄/66) με σκοπό την προστασία της πλούσιας χλωρίδας και πανίδας. Έχει έκταση περίπου 69.000 στρέμματα που χωρίζονται στον πυρήνα και την περιφερειακή ζώνη του δρυμού. Βρίσκεται στην οροσειρά της Πίνδου στα όρια των νομών Γρεβενών και Ιωαννίνων.

Περιλαμβάνει την κοιλάδα της Βάλια Κάλντα, η οποία βρίσκεται σε υψόμετρο 1400 περίπου μέτρα και περιτριγυρίζεται από τα βουνά Λύγκος και Μαυροβούνι (Φλέγκα 2.159 μέτρα) μέχρι και τις κορυφές του βουνού Αυγό (Υψ. 2177 μέτρα). Την κοιλάδα διασχίζουν αρκετά ρέματα με σημαντικότερο το Αρκουδόρεμα, το οποίο αποτελεί παραπόταμο του Αώου.

Το όνομα “Βάλια Κάλντα” σημαίνει στα βλάχικα ζεστή κοιλάδα. Προφανώς ο δρυμός πήρε το όνομά του κατ’ ευφημισμό, λόγω του ότι αποτελεί μία από τις πιο κρύες και υγρές περιοχές της Ελλάδας. Το κλίμα είναι ορεινό-μεσογειακό, από τα πλουσιότερα στην Ελλάδα σε κατακρημνίσματα(1.500mm/έτος) και χιονοπτώσεις. Τα καλοκαίρια είναι δροσερά με αρκετές τοπικές βροχές. Η νέφωση είναι υψηλή και οι παγετοί συνηθισμένοι από τον Οκτώβριο μέχρι τον Μάϊο, ενώ το χιόνι καλύπτει τον Δρυμό 7 με 8 μήνες το χρόνο.

Η γεωλογική συγκρότηση του Δρυμού αποτελείται από πετρώματα της ομάδας του φλύσχη με αρκετό οφείτη, γάβρο, ασβεστόλιθο και δολομίτη με κυρίαρχη εμφάνιση του σερπεντίνη. Τα εδάφη του δρυμού σχηματίστηκαν από την αποσάθρωση του περιδοτίτη και του σερπεντίνη. Είναι αργιλώδους, αργιλοπηλώδους υφής, όξινης χημικής αντίδρασης και πλούσια σε μαγνήσιο και σίδηρο ενώ πολλές φορές περιέχουν τοξικές συγκεντρώσεις χρωμίου, νικελίου, μαγγανίου και αλουμινίου.

Ο Εθνικός Δρυμός Πίνδου αποτελεί έναν από τους τελευταίους βιότοπους της καφετιάς αρκούδας και τόπος που βρίσκουν χειμερινό καταφύγιο διάφορα είδη της ελληνικής πανίδας. όπως αγριόγιδα, ζαρκάδια, αγριογούρουνα, γύπες, δρυοκολάπτες, χρυσαετοί, μαυροπελαργοί, αρπακτικά νυχτόβια πουλιά και άλλα πτηνά, ερπετά, αμφίβια και θηλαστικά. Συνολικά έχουν καταμετρηθεί 72 είδη πουλιών, 6 είδη αμφιβίων και 7 είδη ερπετών, τα οποία είναι αρκετά σπάνια και προστατεύονται σε όλο τον κόσμο.

Εκτός από την πλούσια πανίδα του δρυμού, ιδιαίτερα χαρακτηριστική είναι και η χλωρίδα του. Τεράστια και πυκνά δάση μαύρης και λευκόδερμης πεύκης και οξιάς καλύπτουν μεγάλο μέρος του δρυμού. Επίσης, υπάρχουν διάσπαρτα δέντρα άλλων ειδών όπως ελάτη, δρυς, σφένδαμος και άλλα φυλλοβόλα πλατύφυλλα δέντρα. Παραποτάμια, η βλάστηση περιλαμβάνει πλατάνια, διάφορα είδη ιτιάς, σκλήθρου, αριάς κτλ. Στην υποβλάστηση κυριαρχεί το πυξάρι, πολλά είδη βάτου, αναρριχητικά φυτά καθώς και φυλλοβόλοι θάμνοι. Επίσης φύονται πολλά προστατευόμενα ενδημικά και σπάνια είδη χλωρίδας. Τέλος, αξιοσημείωτο είναι η εμφάνιση δύο μικρών συστάδων δασικής πεύκης (κόκκινη πεύκη) με 32 δέντρα και με 30 δέντρα αντίστοιχα στην κοιλάδα και κοντά στο ρέμα Σαλιατούρα.

Εξαιρετικά πλούσια είναι και η μυκοχλωρίδα του δρυμού.Τα μανιτάρια είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες και εντυπωσιακές μορφές ζωής που φιλοξενούνται στο δρυμό.

Γενικά το τοπίο στη Βάλια Κάλντα είναι εντυπωσιακό. Τα πυκνά δάση εναλλάσσονται από γυμνές υπαλπικές και βραχώδεις εκτάσεις και τεράστιους γκρεμούς, ενώ η έντονη παρουσία του υγρού στοιχείου σε συνδυασμό με την εξαιρετικά πλούσια πανίδα και την εντυπωσιακή μορφή πολλών μανιταριών καθιστά τον Εθνικό Δρυμό Πίνδου ξεχωριστό προορισμό ετησίως για εκατοντάδες φυσιολάτρες περιηγητές.

 

 

sportshero.gr