Tα αυθαίρετα των εκλογών
..(γράφει ο Βαγγέλης Μπάκας)
Η επιχείρηση αποπεράτωση αυθαίρετης δόμησης έπρεπε να γίνει βιαστικά, νύχτα, και με άκρα μυστικότητα. Πώς όμως; Μπορεί να αδειάσει μια μπετονιέρα σβηστή!
Το μόνο θετικό στην όλη υπόθεση ήταν η προεκλογική περίοδος. Εποχή κατά την οποία διεξάγονται όλες οι αυθαιρεσίες αυτού του τύπου. Κι αν κάποιος επιθυμεί να μάθει πότε έγιναν οι εκλογές μεταπολεμικά, δεν έχει παρά να ρωτήσει πότε χτίστηκαν τα αυθαίρετα των εκλογών στα Τσακάλια!
Το πρόβλημα δεν είναι η αστυνομία, η πολεοδομία, ή το ΙΚΑ. Όλες οι υπηρεσίες υπολειτουργούν αυτήν την περίοδο. Κι αν πέσει τυχαία στην αντίληψη κάποιου αρμόδιου τότε κάνει τα στραβά μάτια! Εκτός κι αν πέσει μέσα στις κόρες των οφθαλμών του κ. προϊσταμένου της πολεοδομίας οπότε βγάζει ακόμα και δικά του! Με το αζημίωτο φυσικά!
Τον μόνο που φοβόταν ο κ. Αριστείδης Τσάκαλος, και ιδιοκτήτης της οικοδομής, ήταν ο κακός του γείτονας. Ρίχνοντας και τη δεύτερη πλάκα θα του έκοβε θέα και ήλιο!
Όπως για κάθε παρανομία υπάρχει ο πανούργος δικηγόρος, ο επίορκος γιατρός, ο ιερόσυλος κληρικός, ο διαπλεκόμενος υπάλληλος κλπ, έτσι και για την περίπτωση των αυθαιρέτων οικοδομών υπάρχει ο επιτήδειος μηχανικός.
Ο εργολάβος μηχανικός, ο οποίος είχε αναλάβει αυτή την «επιχείρηση αστραπή», λεγότανε Ιππόλυτος Λοβιτούρας. Το ραντεβού αυτό αφορούσε τους εξής: Τον ιδιοκτήτη της οικοδομής, τον οδηγό της μπετονιέρας, και το οικοδομικό συνεργείο από μάστορες και εργάτες.
Ο κ. Λοβιτούρας έκανε ταυτόχρονα χρέη εργοδηγού, επιστάτη και τσιλιαδόρου, με κυρίαρχη πίεση στη βιασύνη. Ούτε κουβέντα για κακοτεχνίες… Αυτές διορθώνονται και τη μέρα, είπε στο προσωπικό ψιθυριστά λίγο πριν ριχτούν στη μάχη. Ενώ οι σύντομες και αγχώδεις συμβουλές θύμιζαν προπονητή μπάσκετ σε χρόνο τάιμ-άουτ.
Ο εργολάβος με τις λαστιχένιες μπότες, λες και ήτανε ψαράς, είχε καθηλωθεί σε μια γωνιά της πλάκας και περίμενε. Η επιλογή αυτή δεν ήταν καθόλου τυχαία. Πρώτον, δεν έπρεπε να εμποδίζει τους μάστορες. Δεύτερον, έπρεπε να είναι εντελώς ακίνητος ώστε να μοιάζει με καλουπωμένη κολόνα! Ήτοι, Καρυάτιδα σε αρσενικό! Τρίτον, και το κυριότερον, να κρατάει τσίλιες και να συντονίζει τα συνεργεία.
Στις δέκα το βράδυ, κι ενώ όλα τα οχήματα μούγκριζαν καθώς ανέβαιναν το δρόμο προς Καλαμπάκα, η μπετονιέρα έβγαλε φλας, έκοψε ταχύτητα, και με τρία βιαστικά μπρος πίσω χώθηκε στην πάροδο για το ύποπτο άδειασμα.
Σαν πυροσβέστης σήκωσε ο οδηγός την πούμα, και σε λίγο την γουρούνα την έπιασε κόψιμο… Όλες οι κουβέντες του εργολάβου είχαν να κάνουν με την σβελτάδα και την επαναλαμβανόμενη προσταγή: Γρήγορα… Γρήγορα… Παίξτε τα χέρια σας… Οι μάστορες άπλωναν το τσιμέντο βιαστικά, ενώ μεταξύ τους έμοιαζαν παρεξηγημένοι!
Η μόνη που δεν υπάκουε στις εντολές του κυρίου Λοβιτούρα ήταν η μπετονιέρα. Αν συμμορφώνονταν κι αυτή με την σβελτάδα, έπρεπε να μαρσάρει… Όμως, μια παρόμοια ενέργεια θα ήταν άκρως προδοτική.
Στον πρώτο περίεργο ο κ. Τσάκαλος είπε πως έβγαζε σπόρο στη μηχανή, αφού η μπετονιέρα δεν φαινότανε καν! Είχε καεί η λάμπα… του δημοτικού φωτισμού! Τυχαία;… Στον δεύτερο, πως άδειαζε το βόθρο! Ενώ από τον τρίτο παραλίγο να βρει το μπελά του! Ο τύπος του έδωσε τα προσημειωμένα ψηφοδέλτια λέγοντας: Θέλω να μου δώσεις λόγο και όρκο πως θα με ψηφίσεις για σύμβουλο. Αλλιώς θα σε καταγγείλω αυτήν την στιγμή! Τι να έκανε; Αν και χρυσαυγίτης θα ψήφιζε ΚΚΕ!…
Τελικά από αυτό που φοβόταν δεν γλίτωσε ο κ. Ιππόλυτος Λοβιτούρας. Ξαφνικά ακούει μια βροντερή φωνή: «Αλτ μη κουνηθεί κανείς» και του πάγωσε το αίμα πιο πολύ και από το τσιμέντο ταχείας πήξεως!
Όλοι τσακίστηκαν από τη σκάλα διαφυγής, και σε δευτερόλεπτα τους κατάπιε το σκοτάδι. Ο μόνος ο οποίος υπάκουσε στο πρόσταγμα του οργάνου της αστυνομίας ήταν ο εργολάβος, μηχανικός, επιστάτης! Το φοβερότερο ζωντανό ακίνητο του κόσμου! Γιατί άραγε;
Η σύλληψη και το πέρασμα των χειροπεδών έγινε σε μηδέν χρόνο. Εκείνο όμως που ξάφνιασε τους αστυνομικούς ήταν η άρνηση να τους ακολουθήσει, επιβαρύνοντας πρόσθετα τη θέση του με την κατηγορία της αντίστασης κατά της αρχής!
Ο θεριακωμένος αστυνομικός τον άρπαξε από τη μέση, και προσπαθώντας να τον σύρει μέχρι τη σκάλα, σαν τσουβάλι, δεν μπόρεσε να τον κουνήσει ρούπι από τη θέση του. Ο κ. Λοβιτούρας είχε μουλαρώσει. Λες και ήταν καρφωμένος στο τσιμέντο! Με τη δεύτερη προσπάθεια, και την συνδρομή κάποιου συναδέλφου του, για βίαιη προσαγωγή, τον ρίξανε κάτω. Αποτέλεσμα; Το θύμα να σφαδάζει από τον πόνο, ενώ τα ουρλιαχτά του περνούσαν την ποταμιά και έφταναν μέχρι τη νόμιμη πόλη! Είχαν σπάσει τα πόδια του!
Να τι είχε συμβεί!… Το μπετόν αμέσου πήξεως ήταν πολύ πιο δυνατό από τους αστυνομικούς. Τον είχε ακινητοποιήσει. Οι μπότες του, που ήταν χωμένες μια πιθαμή μέσα στο τσιμέντο, δεν έβγαιναν με τίποτα. Ούτε και τα πόδια από τις μπότες. Όσο κι αν είχε προσπαθήσει ο δυστυχής πριν τον βουτήξουν! Ένιωσε σαν αλεπού πιασμένη σε δόκανο από τα δύο… Πώς να τους ακολουθούσε! Να γιατί καλέσανε άμεσα την πυροσβεστική!
Μέχρι να ξεκινήσει η κοπή του μπετόν με κομπρεσέρ, είχαν καταφτάσει και τα τοπικά κανάλια. Προφανώς έργο του καταδότη γείτονα!
Όταν απελευθέρωσαν τον κ. Λοβιτούρα, κόβοντας το μπετόν σαν να ήταν μια παχιά βασιλόπιτα, το θύμα έμοιαζε καταπληκτικά με αγαλματίδιο όσκαρ κινηματογράφου, σε φυσικό μέγεθος. Η δεύτερη διαφορά του ήταν στα χέρια. Το ζωντανό όσκαρ φορούσε χειροπέδες! Στη συνέχεια, κι αφού τον κατέβασαν με φορείο, τον πήγανε σε ένα ειδικό συνεργείο για να του αφαιρέσουν τη βάση! Και από κει στο νοσοκομείο, όπου του βάλανε γύψο βραδείας πήξεως… αυτήν την φορά.
Με πόσες προφυλάξεις είχαν ξεκινήσει την επιχείρηση Αστραπή! Πόσο πρόσεχε ο εργολάβος να μην γίνει αντιληπτός από τους γείτονες, παριστάνοντας ακόμα και την κολόνα στην άκρη της πλάκας! Πόσο ψιθυριστά μιλούσε!… Τελικά ο παράνομος εργολάβος δεν γλίτωσε την σύλληψη. Ούτε το ρεζιλίκι, που ήταν πρωτοφανές στα χρονικά ανάλογων αυθαιρεσιών!
Τα τοπικά κανάλια, σε απ’ ευθείας σύνδεση, τον παρουσίαζαν να ουρλιάζει από πόνο, σαν θύμα βασανισμού από γκεσταπίτη! Καλύτερα να μην συνερχόταν ποτέ. Μόνο έτσι θα του κόστιζε φθηνότερα το ρεζιλίκι. Τουλάχιστον ηθικά!
Μετά την εκπνοή του αυτόφωρου θα παρουσιαστεί κι ο ιδιοκτήτης Αριστείδης Τσάκαλος. Κι όταν ανεβεί στην οικοδομή θα διαπιστώσει, με μεγάλη ικανοποίηση, πως η πλάκα είχε σχεδόν περατωθεί. Μόνο κοντά στην είσοδο είδε δυο τρύπες, αλλά αυτές θα μπορούσε να τις γεμίσει ακόμα και μέρα μεσημέρι. Ήταν αυτές από τις μπότες…
Δεν ήξερε τι είχε προηγηθεί, γιατί όλη τη νύχτα ήταν κρυμμένος μέσα σε κάτι βατσινιές κάτω στην ποταμιά. Και μη φαντασθείτε πως καλοπέρασε! Μπορεί να γλίτωσε από τη μανία των ανθρώπων, αλλά όχι και από τη χαλκομανία των ζώων…Τα πουλιά τον είχανε καταχέσει! Τα ερπετά τον είχανε κατατρομάξει! Αλλά μήπως και από τη χλωρίδα καλοπόρεψε; Ποιος ξέρει για πόσον καιρό ακόμα θα βγάζει παλούκες και ασπράγκαθα από τον πισινό του! Πόσο να τον προστάτευε το λινό σορτσάκι που φορούσε!
Ανεβαίνοντας στην οικοδομή, και προχωρώντας επάνω στην πλάκα, είδε μια τρύπα σαν κι αυτές που κάνει ο δήμος στους δρόμους για να κατεβαίνουν οι τεχνικοί στο δίκτυο ύδρευσης, και μονολόγησε:
«Τον αφηρημένο τον εργολάβο! Δέκα φορές του είπα να μην ξεχάσει να αφήσει τρύπα για το τζάκι και πάλι την ξέχασε. Καλά να πάθει. Ποιος ξέρει πόσο θα παιδεύτηκε για να την ανοίξει με το κομπρεσέρ! Ουδέν καλόν αμιγές κακού λοιπόν!…
Ο κ. Αριστείδης Τσάκαλος, και ιδιοκτήτης της οικοδομής, δεν ήταν καθόλου μα καθόλου δίκαιος, αφού έχτιζε αυθαίρετη οικοδομή!
Ούτε και ο εργολάβος, ο κύριος Ιππόλυτος, ήταν προνοητικός. Εάν όμως ήταν ξυπόλυτος, θα μπορούσε να βγάλει τα πόδια του από τις λαστιχένιες μπότες και να την κοπανήσει!
Να και το κλείσιμο της τηλεοπτικής εκπομπής, με θέμα τις αυθαίρετες δομήσεις κατά τις προεκλογικές περιόδους:
Καληνύχτα Κεμάλ! Αυτός ο κόσμος δεν πρόκειται να αλλάξει! Μάνος Χατζηδάκης!