Θες να χτίσεις κάτι, να σταθείς σταθερά στα πόδια σου. Να έχεις μια προοπτική τέλος πάντων. Τι θα διαλέξεις; Αναπαλαιωμένα υλικά; Φθαρμένα δοκάρια…

και τούβλα με λάσπη παλιά; Ραγισμένες σιδεριές και χορταριασμένα πλιθιά; Ή θα ψάξεις, θα χρησιμοποιήσεις το πραγματικά καινούργιο, κάτι το διαφορετικό μα στερεό; Δυσκολοκατόρθωτες επιλογές, μα τα εύκολα τα είδαμε μέχρι χθες. Κουραστήκαμε με τα ίδια και τα ίδια. Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας σ’ ένα ατελείωτο νηπιαγωγείο πολιτικής.

Και δεν μιλάω για τα κόμματα με τα ιλουστρασιόν φυλλαδιάκια τους. Αυτό που έχει πλέον σημασία είναι τα πρόσωπα – εκπρόσωποι. Οι μελλοντικοί βουλευτές που θα πιάσουν το έδρανο της νέας βουλής. Για να κάνουν τι; Τι θα αλλάξει;

Δεν καταλαβαίνουν ότι στον κόσμο υπάρχει μια τρομερή αδιαφορία, ένα απίστευτο κενό, πέρα από τον φόβο για το τι θα ξημερώσει στις 21 Σεπτεμβρίου; Δεν θέλουν  να δουν την πραγματικότητα;

Στον τόπο μας –τα Γρεβενά του 2015- μα και σε όλη τη χώρα, την άλλη Κυριακή η κάλπη ζητά αποφάσεις. Ας κοιτάξουμε νοοτροπίες, συμπεριφορές και πρόσωπα.

Το ερώτημα παραμένει: αναπαλαιωμένα υλικά και πάλι;

 

ΤΣΟΥΚΑΛΑ Δ. ΘΕΟΛΟΓΙΑ

ΕΚΔΟΤΡΙΑ

ΧΡΟΝΙΚΩΝ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ