Ο μπαρμπα – Θανάσης Ακριβός μάς άφησε σήμερα 22 Μαρτίου 2021 στα 95 του χρόνια. Ήρθε ο καιρός του να φύγει από εμάς και να πάει ν’ ανταμώσει με την αγαπημένη του Κούλα, με τ’ αδέρφια του που τα αποχωρίστηκε νωρίς και με τόσους φίλους και συντρόφους του.
Τον γνώρισα το 1992 ξεκινώντας την επιτόπια έρευνα στη Δεσκάτη για τη διατριβή μου. Η πρώτη επαφή μου στο χωριό ήταν ο Γιώργος Μπαρμπούτας και σύντομα γνωρίστηκα με τον μπαρμπα – Θανάση. Και δεν άνοιξε απλά μια πόρτα, άνοιξε ένας ωκεανός μπροστά μου! Οι ενθυμήσεις του ήταν εξαιρετικές, τις είχε σκεφτεί και ξανασκεφτεί, ήξερε τι έγινε πριν και τι έγινε μετά, είχε άποψη, ήταν ένας θησαυρός!
Του χρωστάω τόσα πολλά! Όχι μόνο για την βοήθεια στη διατριβή μου, όχι μόνο για τα ερωτήματα που του έθεσα και έδωσε απάντηση⸱ ομπαρμπα – Θανάσης ήταν εκείνος που με τον τρόπο του με υποχρέωσε να βγω από το δικό μου καβούκι εμπειριών και να μπω στον κόσμο των αγροτόπαιδων της Δεσκάτης, των νέων εκείνων ανθρώπων που τους χρωστάμε την ελευθερία μας από τους Ναζί! Θυμάμαι που έλεγε: «έρχονταν τότε και μας έκαναν καθοδήγηση, και μαθαίναμε τι θα πει δημοκρατία, τι θα πει σοσιαλισμός. Πρώτη φορά τα ακούγαμε αυτά τα πράγματα. Και μας άρεσαν πολύ κορίτσι μου!»
Ήταν γλυκός και ήπιος στις κουβέντες του, και ακριβώς γι αυτό, τα λόγια του σφηνώνονταν στο μυαλό μου.
Ευτυχώς έχω πολλά, πάρα πολλά να θυμάμαι από τον αγαπημένο μπαρμπα Θανάση μου. Συνδεθήκαμε πολύ και πέρα από την έρευνα στη Δεσκάτη, όλη η οικογένειά μου αγάπησε εκείνον και την Κούλα. Αυτό το ζευγάρι ήταν τόσο ξεχωριστό! Κυνηγημένοι και οι δυο, έχοντας περάσει δια πυρός και σιδήρου, δεν είχαν στάλα πικρίας για όσα τράβηξαν, για τις συνθήκες που τους στέρησαν τόσα πολλά… Έστησαν μαζί ένα φιλόξενο σπιτικό και πάντα ήταν ο ένας για τον άλλον. Ήταν η προσωποποίηση του ελληνικού ανθρωπισμού, αυτής της στάσης ζωής που δεν απαντάται σε κανένα άλλο μέρος του πλανήτη!
Δεν τον αποχαιρετώ γιατί είναι μέσα μου και δίπλα μου πάντα! Είμαι ευτυχής και περήφανη που τον συναναστράφηκα!

Λη Σαράφη – ιστορικός