Του Φώτη Σιούμπουρα

Ποιό θα είναι το σκηνικό που θα διαμορφωθεί και θα ζήσουμε μέχρι να συζητηθεί και στην ελληνική Βουλή η Συμφωνία των Πρεσπών και κυρίως μέχρι να φτάσουμε στις εκλογές; Το προδιέγραψε η συζήτηση για την πρόταση ψήφου εμπιστοσύνης , που έγινε το διήμερο Τρίτης-Τετάρτης: έντονο πολωτικό κλίμα, προσωπικές επιθέσεις, χτυπήματα κάτω από τη ζώνη για να συσπειρωθούν τα κομματικά ακροατήρια. Εντάξει το δημοκρατικό μας πολίτευμα όχι μόνον ανέχεται, αλλά έχει ανάγκη την κριτική, τη διαφωνία, την αντιπαράθεση. Όμως όταν η πολιτική διαμάχη εξελίσσεται σε πεδίο εξόντωσης του αντιπάλου, όταν η διαφωνία αγγίζει τα όρια του μίσους, όταν εκτοξεύεται λάσπη κατά πάντων, τότε οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι όχι απλώς υπερβαίνουν τα θεμιτά όρια πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά ναρκοθετούν το έδαφος στο οποίο ανθίζει η δημοκρατία. Ήταν αναπόφευκτο να οδηγηθεί η συζήτηση σε ανταλλαγή λιβέλων αφού ο πρωθυπουργός επέλεξε να συνεχίσει την ίδια τακτική στοχοποίησης των αντιπάλων του. Πολύ περισσότερο που επιχείρησε να εξαγνίσει τη δική του τακτική προσεταιρισμού προθύμων, τόσο για την ψήφο εμπιστοσύνης όσο και για τη Συμφωνία των Πρεσπών και να φορτώνει στους άλλους όλες τις αμαρτίες του πολιτικού συστήματος.
Αυτή η τακτική που επεκτάθηκε μέχρι και σε «οικογενειακές αποστασίες», ακόμα κι αν αποφέρει πρόσκαιρα κομματικά οφέλη, δυναμιτίζει όμως την πορεία της χώρας και βεβαίως το ενωτικό κλίμα που χρειάζεται για την επίλυση του μέγιστου εθνικού μας προβλήματος, του «Μακεδονικού». Γιατί αφενός μεταφέρεται αυτό το κλίμα και στην κοινωνία, τροφοδοτώντας ένα επικίνδυνο διχαστικό περιβάλλον και αφετέρου ναρκοθετεί την πορεία της οικονομίας.
Δυστυχώς τα παθήματα του παρελθόντος δεν έγιναν μαθήματα. Για ένα μέγα εθνικό θέμα , όπως είναι το Μακεδονικό, είχαμε πάλι διχαστικό κλίμα. Η κυβέρνηση δεν αποζήτησε εξ αρχής την συναίνεση και δυστυχώς «πολιτεύτηκε» και στην περίπτωση αυτή με τον ίδιο τρόπο που ανήλθε στην εξουσία. Αλλά και άλλοι ,όσοι αντιγράφουν, σε άλλα επί μέρους θέματα, τις κυβερνητικές μεθόδους είναι καιρός να αντιληφθούν, ότι οι διχαστικές λογικές και η μισαλλοδοξία κατά των αντιπάλων υπήρξαν, όποτε υιοθετήθηκαν, καταστροφικές για την πορεία της χώρας. Θα είναι τραγικό, αν μέχρι να φτάσουμε στην ψηφοφορία για τη Συμφωνία των Πρεσπών και εν συνεχεία στις κάλπες να συνεχιστεί αυτού του τύπου η πολωτική σύγκρουση. Η οποία βέβαια έχει την θλιβερή κατάληξη: το 70-80% του ελληνικού λαού να είναι αντίθετο με τη Συμφωνία, βάσει των δημοσκοπήσεων και να την ψηφίσει τελικώς μόνο το 50% συν ένας -δύο των εκπροσώπων του ελληνικού κοινοβουλίου.