Νομίζετε ότι αν έχετε ένα χωραφάκι μπορείτε να φυτεύετε ότι θέλετε, για να τρώτε εσείς και τα παιδιά σας; Λάθος…
νομίζετε. Δεν έχεις το δικαίωμα να φυτεύεις ότι χρειάζεσαι στο δικό σου χωράφι! Το πρόστιμο όπως θα διαβάσετε είναι 1200€ /στρέμμα, για 10 στρέμματα σημαίνει 12.000/έτος, και μετά διπλασιάζεται! Αν δεν έχεις να τα πληρώσεις …

Συνδυάστε το με τον νόμο περί τσιπαρίσματος όλων των οικόσιτων ο οποίος είναι ενεργός και αναμένει … και τότε θα δούμε που ακριβώς βρισκόμαστε.

Σε πλήρη εξέλιξη η Παγκόσμια (Δια)Κυβέρνηση. Σε περιπέτειες έχουν μπει 500 περίπου αγρότες στην Ηλεία (όπως αποκάλυψε με πρωτοσέλιδο άρθρο της η εφημ. ΠΑΤΡΙΣ) έπειτα από την αυστηρή εντολή- οδηγία που δόθηκε από την Ευρωπαική Ένωση στην χώρα μας ότι κάτοχοι αμπελοτεμαχίων που έχουν φυτευθεί δίχως αντίστοιχο δικαίωμα φύτευσης μετά την 31η Αυγούστου 1998, δεν νομιμοποιούνται και υποχρεούνται να τα εκριζώσουν.

Η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομία έχει ήδη ενημερώσει τους δήμους για το θέμα ζητώντας να κληθούν οι αγρότες- αμπελουργοί πριν βρεθούν προ εκπλήξεως με τα τσουχτερά πρόστιμα.

Η Δ/ντρια της υπηρεσίας Μπέκυ Σπυροπούλου ερωτηθείς χθες για το θέμα που έχει ανακύψει επεσήμανε ότι τα εξής: «Για όλα τα αμπελοτεμάχια που είναι φυτευμένα με οινοποιήσιμες ποικιλίες πρέπει να έχει εκδοθεί από την Υπηρεσία σχετική άδεια. Εάν φυτευθεί οινάμπελος χωρίς άδεια θα εκριζώνεται.

Οι κάτοχοι αμπελοτεμαχίων που έχουν φυτευθεί δίχως αντίστοιχο δικαίωμα φύτευσης μετά την 31η Αυγούστου 1998, δεν νομιμοποιούνται και υποχρεούνται να τα εκριζώσουν με ίδια δαπάνη.

Στην περίπτωση επισημαίνει που δεν προβούν στην εκρίζωση αμέσως, επιβάλλεται χρηματική ποινή 1.200 ευρώ/στρέμμα που ισχύει για ένα έτος από την ημερομηνία κοινοποίησης του προστίμου μετά την παρέλευση του οποίου διπλασιάζεται, εφόσον η παράνομη φυτευμένη έκταση συνεχίζει να υφίσταται.»

Τα σταφύλια που προέρχονται από αμπελοτεμάχια φυτευμένα μετά το έτος 1998 χωρίς άδεια απαγορεύεται να οινοποιούνται, οπότε δεν δύνανται να αναγράφονται στη Δήλωση Συγκομιδής. Επίσης πρέπει τα στοιχεία της Ενιαίας Ενίσχυσης να ταυτίζονται με τα στοιχεία της Δήλωσης Αμπελοκαλλιέργειας.

Γιώργος Κ. Ροζής – ΠΑΤΡΙΣ

 

Συνδυάστε τα παραπάνω με έναν υπέροχο νόμο που ψηφήστικε πέρσι στην Αμερική και θα καταλάβετε τι μας περιμένει σύντομα και εδώ. Να έχετε υπόψιν ότι ανα ελέγχουν ότι τρώτε, ελέγχουν και εσάς.

Το “HR 875” που αναγράφεται στην φωτογραφία αναφέρεται στο νόμο των ΗΠΑ “H.R. 875: Food SafetyModernization Act of 2009” / «Εκσυγχρονισμός της Πράξης του 2009 για την Ασφάλεια των Τροφίμων», ο οποίος θεωρείται από πολλούς, ότι ποινικοποιεί την βιολογική καλλιέργεια και την ιδιωτική, καθώς όλοι οι μικροί αγρότες και οι παραγωγοί βιολογικών προϊόντων, πρέπει να λαμβάνουν άδεια για να παράγουν και να πωλούν τρόφιμα από ένα νέο ομοσπονδιακό καθεστώς γραφειοκρατίας: τη Διοίκηση Ασφάλειας των Τροφίμων (FSA).

 

Τι είναι ο “Κώδικας Alimentarius”;

Ο «Codex Alimentarius» είναι, κυριολεκτικά μεταφρασμένος από τα λατινικά, ένας «Κώδικας Τροφίμων»…

Περιλαμβάνει μια σειρά γενικών και συγκεκριμένων προτύπων ασφάλειας τροφίμων που έχουν διατυπωθεί με στόχο την προστασία της καταναλωτικής υγείας και τη διασφάλιση δίκαιων πρακτικών στο εμπόριο τροφίμων.

Τα τρόφιμα που τίθενται στην αγορά για τοπική κατανάλωση ή εξαγωγή πρέπει να είναι ασφαλή προς βρώση και καλής ποιότητας. Επιπλέον, τα τρόφιμα δεν πρέπει να φέρουν τους νοσογόνους οργανισμούς που θα μπορούσαν να βλάψουν τα ζώα ή τα φυτά στις χώρες εισαγωγής.

Ο «Codex Alimentarius» οργανώθηκε από κοινού στη δεκαετία του ’60 από δύο οργανώσεις των Ηνωμένων Εθνών: τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO). Ο σκοπός του ήταν να καθοδηγήσει και να προωθήσει την επεξεργασία και καθιέρωση των ορισμών και των απαιτήσεων για τα τρόφιμα, να βοηθήσει στην εναρμόνισή τους και, με αυτό τον τρόπο, να διευκολύνει το διεθνές εμπόριο. Το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού ζει στις 170 χώρες, οι οποίες είναι μέλη του «Codex Alimentarius» και οι οποίες συμμετέχουν στη σύνταξη των προτύπων και πολύ συχνά στην εφαρμογή τους σε εθνικό και τοπικό επίπεδο.

Ο «Codex Alimentarius» είναι ένα διεθνώς χρησιμοποιούμενο σημείο αναφοράς

Αν και τα πρότυπα που υιοθετούνται από τον «Κώδικα» δεν είναι δεσμευτικά, φέρουν πολύ βάρος και αναγνωρίζονται ως απόλυτα βασισμένα στην επιστήμη. Όπου απαιτείται, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου αναφέρεται στα πρότυπα του «Κώδικα» στην προσπάθεια να επιλυθούν οι εμπορικές διαφωνίες που αφορούν τα είδη διατροφής ή τα προϊόντα τροφίμων. Οι εθνικοί και τοπικοί νόμοι και κανόνες έχουν σχεδόν πάντα τα πρότυπα του «Κώδικα» ως αφετηρία τους. Στην ουσία, η επιρροή του «Codex Alimentarius» επεκτείνεται σε κάθε ήπειρο, και η συμβολή του στην προστασία της δημόσιας υγείας και των δίκαιων πρακτικών στο εμπόριο τροφίμων είναι ανυπολόγιστη.

Τα πρότυπα του «Codex Alimentarius» μπορούν να είναι γενικά ή εστιασμένα σε συγκεκριμένα προϊόντα

Υπάρχουν χιλιάδες πρότυπα στον «Codex Alimentarius», τα οποία κυμαίνονται από αυτά που είναι γενικά, τα οποία ισχύουν για όλα τα τρόφιμα, μέχρι αυτά που εστιάζονται σε συγκεκριμένα τρόφιμα ή προϊόντα τους. Τα γενικά πρότυπα περιλαμβάνουν τα σχετικά με: την υγιεινή, τις ετικέτες, τα υπολείμματα φυτοφαρμάκων και κτηνιατρικών φαρμάκων, τις επιθεωρήσεις των εισαγωγών και εξαγωγών και τα συστήματα πιστοποίησης, τις μεθόδους ανάλυσης και δειγματοληψίας, τα πρόσθετα τροφίμων, τους μολυσματικούς παράγοντες και τη διατροφή και τα τρόφιμα για ειδικές διαιτητικές χρήσεις. Επιπλέον, υπάρχουν συγκεκριμένα πρότυπα για όλους τους τύπους τροφίμων και σχετικών προϊόντων, με εύρος από τα φρέσκα, κατεψυγμένα και επεξεργασμένα φρούτα και λαχανικά, τους χυμούς φρούτων, τα δημητριακά και τα όσπρια, έως τα λίπη και τα έλαια, τα ψάρια, το κρέας, τη ζάχαρη, το κακάο και τη σοκολάτα, το γάλα και τα γαλακτοκομικά.

Πώς φτιάχνονται τα πρότυπα;

Ο «Codex Alimentarius» οργανώνεται από την Επιτροπή του «Codex Alimentarius», η οποία είναι ένα διακυβερνητικό σώμα, όπου όλες οι χώρες-μέλη έχουν ψήφο. Διάφορες υποεπιτροπές ειδικών είναι αρμόδιες για τη σύνταξη των προτύπων, τα οποία υιοθετούνται στη συνέχεια από την Επιτροπή του «Κώδικα».

Ένα πρότυπο δημιουργείται όταν μια εθνική κυβέρνηση, ή μια υποεπιτροπή της Επιτροπής του «Codex Alimentarius», προτείνει να αναπτυχθεί ένα πρότυπο για ένα ιδιαίτερο θέμα ή τρόφιμο. Εάν η Επιτροπή του «Κώδικα» (ή η εκτελεστική υποεπιτροπή της) αποφασίσει ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα πρότυπο, η γραμματεία της Επιτροπής του «Κώδικα» συντάσσει ένα προσχέδιο προτύπου και το διακινεί στις κυβερνήσεις-μέλη για αξιολόγηση. Τα σχόλια εξετάζονται από τη σχετική υποεπιτροπή του «Κώδικα», η οποία μπορεί να παρουσιάσει το κείμενο ως προσχέδιο προτύπου στην Επιτροπή του «Κώδικα» όταν είναι έτοιμο. Εάν η Επιτροπή του «Κώδικα» υιοθετήσει το προσχέδιο προτύπου, τότε αυτό στέλνεται στις κυβερνήσεις αρκετές φορές σε μια διαδικασία «βήμα προς βήμα», η οποία οδηγεί στο τελικό προσχέδιο που γίνεται πρότυπο του «Κώδικα». Ο αριθμός των βημάτων ποικίλλει από πέντε ώς οκτώ και το σύστημα έχει σχεδιαστεί να επιτυγχάνει μια όσο το δυνατόν ευρύτερη συναίνεση. Αυτό μπορεί να διαρκέσει διάφορα έτη που ολοκληρώνουν. Εντωμεταξύ, η αρμόδια υποεπιτροπή, υποστηριζόμενη από τη γραμματεία, τροποποιεί και προσαρμόζει τις λεπτομέρειες όπως απαιτείται. Μερικές φορές, κάποια βήματα μπορούν να επαναληφθούν. Μόλις υιοθετηθεί από την Επιτροπή του «Κώδικα», το πρότυπο προστίθεται στον «Codex Alimentarius» – τον παγκόσμιο «Κώδικα Τροφίμων».

πηγη: eufic.org