Με αφορμή συζητήσεις για κατάργηση θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία και τα δημόσια κτήρια, σας επισημαίνω τα εξής:

Eαν ο σταυρός ,οι εικόνες και τα άλλα σύμβολα της Πίστης μας “διαχωρίζουν

 τους μαθητές”, ασκώντας έμμεση βία στους αλλόδοξους ή τους αλλόθρησκους,

τότε το κάθε τι στον κόσμο που εκτός τη χρηστική του διάσταση έχει και συμβολική, δύναται να ασκεί – και ασκεί-βια.

   π.χ. Η ενδυμασία .Δεν “διαχωρίζει” τους μαθητές; Τα επώνυμα και ακριβά ρούχα με όλες τις συμβολικές συνυποδηλώσεις τους, δε διαχωρίζουν τους μαθητές σε “πατρίκιους και πληβείους”,

σε δυνατούς και αδυνάτους;

Nα καταργηθούν δια νόμου και να επιβληθεί η ομοιόμορφη ενδυμασία;

(έτσι θα αρθούν οι διαφορές;)

   Το ίδιο το σχολείο -ως σύστημα εκπαίδευσης- δεν είναι ένας τόπος επιβολής και διαχωρισμού μέσ από την “εκλογή της σχολικής γνώσης”(Μ.Αpple),όταν μάλιστα δεν φροντίζει αρκούντως με αντισταθμιστική εκπ/ση να συμπληρώσει τα κενά και να άρει τις μεγάλες διαφορές “πολιτιστικού κεφαλαίου”(P.Bourdie)  μεταξύ των μαθητών;

 Δεν ασκεί συμβολική βια καθ όσον σ αυτό εκφράζονται απτά οιδιαφορές(οικονομικές,κοινωνικές,ατομικές:γνωστικές,συναισθηματικές,ψυχοκινητικές) ;;;

 Να το καταργήσουμε;

   ΔΕΝ είναι ο Σταυρός και οι εικόνες που “διαχωρίζουν” τους μαθητές, παρά οι “συμβολικές αναπαραστάσεις” που έχουν οι μαθητές για την κοινωνία και τον κόσμο, οι οποίες έτσι κι αλλιώς διατρέχουν και συνιστούν όλο το εκπαιδευτικό μας γίγνεσθαι.

 Ο Σταυρός -στην ορθόδοξη ανάγνωση του- εκφράζει τη θυσιαζόμενη αγάπη για όλους χωρίς διαχωρισμό φυλής,έθνους,θρησκείας,κοινωνικής κατάστασης. Είναι η διαρκής πρόσκληση επ-Ανάστασης για να “Αλλάξουμε   τον  κόσμο”

 

 με τιμή

Ανέστης Χ. Βλαχόπουλος

δάσκαλος

 anestiosv@yahoo.gr