Φίλε Γιώργο…Grevenioti, το χωριό φέτο(ς) “τρώει τον Θεό του, για να χαθεί”, όπως και όλη η χώρα και όλος ο κόσμος! 

Είναι μια (αυτο)τιμωρία, ίσως για να ψάξουμε την ουσία, μακριά απ’ τους τύπους. Ποιος ξέρει;

Όπως σε τόσα χωριά των Γρεβενών, έτσι και στο μικρό Πανόραμα δεν θα “βαρέσ'” η καμπάνα την Ανάσταση, όπως γίνεται και όλη την Μεγάλη Βδομάδα… “κι ίσως με τον χαμό του ν’ Αναστηθεί”! Μπορεί να χρειάζεται, φορές, να βιώσεις αλλιώς τα “Πάθη” και την “Σταύρωση” για να εκτιμήσεις την “Ανάσταση”. Μπορεί να είναι ένα μάθημα που πρέπει να μάθουμε για το “μετά”, για άλλες Πασχαλιές, γεροί να ‘μαστε.

Ο παλιός ο παπάς, ο παπα-Χάρης, για χρόνια ολόκληρα έκανε Ανάσταση μια σε μας  και μια στην Λάβδα, εναλλάξ, από νωρίς και έπαιρνε “τ’ Άγια” και πήγαινε πεζός απ’ το ένα χωριό στο άλλο, να κάνει την “κανονική, στις 12 το βράδυ”!

Είναι ένα τραγούδι με βαθύτερο νόημα, σαν τα “Εφτά ποτάμια” του. Μια στροφή πάνω, μια κάτω, ενδεικτικά, που περιγράφουν καλύτερα όσα λέω!

ΥΓ Σε σένα και στους αναγνώστες σου, την αγάπη μου και (όσο μου επιτρέπεται και) όλων των Σαργκανιωτών.
Πίστη και δύναμη, σε όλους. Καλή Ανάσταση, ευλογημένη Πασχαλιά!