ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Η μετά κορωνοιου εποχή βρήκε την περιοχή Γρεβενών σε μια ισοπεδωτική ερήμωση .Άλλωστε η επίσημη καταγραφή δίνει μείωση πληθυσμού 16 τοις εκατό ,καθόλου μικρή για τη βιωσιμότητα της πόλης Η κρίση του 2010 δεν έπληξε τόσο την περιοχή μας ,όσο η καραντίνα ,που οδήγησε επιχειρήσεις σε οριστική διάλυση και νέους ανθρώπους σε μετανάστευση .

Το γεγονός αυτό αποτυπώνεται στη δυναμική της πόλης , καθημερινά όσο και τις εορταστικές ημέρες . Συγκεκριμένα για τις Απόκριες έγινε και πέρσι μια όμορφη προσπάθεια εκδηλώσεων ,ενώ φέτος το πρόγραμμα διευρύνθηκε με περισσότερες και μεγαλύτερου οικονομικού προϋπολογισμού εκδηλώσεις. Οι συμπολίτες μας το χάρηκαν, διασκέδασαν ,ζωντάνεψε η πόλη . Συγχαίρω προσωπικά τους συντετέλεστες για την επιτυχία!

Είχε ωστόσο όλο αυτό ανταποδοτικό πλεονέκτημα στην οικονομία της πόλης;. Μείνανε ευχαριστημένοι οι καταστηματάρχες μας; Η προσωπική μου επαφή με αρκετούς , δυστυχώς δεν το επιβεβαιώνει. Τις περισσότερες μέρες ο μέσος όρος ήταν μια εικόνα μισοαδειων επιχειρήσεων και οι πωλήσεις όχι ανεβασμένες. Αυτή είναι η πραγματικότητα χωρίς να θέλω να μειώσω καθόλου τις καθολικές προσπάθειες που αγκαλιάζονται με αγάπη από τον κόσμο μας ,μιας και οποιοδήποτε λιθαράκι βάζουμε σε αυτό τον τόπο είναι σημαντική επιτυχία.

Κατά τη γνώμη μου δύο είναι οι παράγοντες που μπορούν να ανατρέψουν την κατακρημνίση της οικονομίας της πόλης.
Ο πρώτος είναι το όραμα και ο δεύτερος είναι ο πληθυσμός.

Τα Ανακατωσάρια που αναπολούμε όλοι με νοσταλγία είχαν όραμα. Με εφαλτήριο την αγάπη για την πόλη , είχαν όραμα την πολιτιστική ανύψωση της πόλης, την τριβή με άλλες κουλτούρες (πχ Σέρβοι, Γάλλοι)και την ανάδειξη αυτού του αποτελέσματος πέραν των γεωγραφικών συνόρων της πολης. Αυτή η μέγιστη προσπάθεια που έφερνε κόσμο ακόμα και από την Κοζάνη στα Γρεβενά,ακριβώς γιατί εδώ ζούσαν κάτι διαφορετικό και πιο ιδεώδες, έκλεισε όμορφα τον κύκλο της Κατά τη γνώμη μου καλώς έκλεισε ένδοξα χωρίς να αφήσει ψεγάδια φθοράς Γιατί κάθε φορά ,άλλες συνθήκες, άλλα πρόσωπα, άλλη δυναμική πληθυσμού, διαμορφώνουν διαφορετικές καταστάσεις, με αποτέλεσμα οτιδήποτε καλως να επιζητά ημερομηνία λήξης, όταν απλά δεν μπορεί να επαναληφθεί. Εκείνο το έργο βέβαια είχε ως δεξαμενή συμμετοχής και εθελοντισμού ,έναν άλλο αριθμό πληθυσμού. Σαφώς και κάνει διαφορά γιατί πλέον μείναμε λίγοι, με λιγότερο εργατικό δυναμικό, λιγότερες επιχειρήσεις, λιγότερο νέο κόσμο και κυρίως λιγότερους φοιτητές!

Πάμε στο σήμερα Υπάρχει όραμα;

Θα μπορούσε!!
Υπό προϋποθέσεις!!!
Η συμβολή των μανιταρόφιλων και στις φετινές εκδηλώσεις είναι σημαντική και θα μπορούσε το σύμβολο μανιτάρι που προωθήθηκε να ταυτιστεί με την αγάπη για τη φύση, που άλλωστε στον τόπο μας είναι πανέμορφη Άρα μέσα από αυτό θα μπορούσαν να προβληθούν όλες οι δραστηριότητες που θα προσκαλούσαν κόσμο . Χιονοδρομία, rafting, πεζοπορίες κτλ.
Θα πετύχαινε;
Μόνο αν τύγχανε καθολικής αποδοχής Για να γίνει αυτό χρειάζεται να πάψουν οι συγκρίσεις και οι συγκρούσεις.

Να τελειώσει το “εσείς και εμείς.”

Το “περίσι και φέτος “

Να πάψει το “για πρώτη φορά “.

Η απαξίωση οποιασδήποτε προσπάθειας.

Εδώ που φτάσαμε δεν έχει να αποδείξει κανένας τίποτα . Οι εκάστοτε ελλείψεις να αποτελούν στόχο αυτοβελτίωσης και όχι κριτικής. Αλώστε ξαναλέω ,η σύγκριση αφορά διαφορετικές συνθήκες και ζυμώσεις. Ζήσαμε συνθήκες πολέμου στην εποχή του κορωνοιου και αυτό χρειάζεται να μας βρει ενωμένους χωρίς ριπές οφθαλμού στο παρελθόν με σκοπό το διχασμό.Ενωμένους για δράσεις με σκοπό την αύξηση του πληθυσμού. Προσωπικά πιστεύω ότι αυτό που θα αναγεννήσει την πόλη είναι ο μεγάλος στόχος της διεύρυνσης του πανεπιστημίου που θα φέρει φοιτητικο αέρα και ζωντάνια στην πόλη μας. Ολοι μαζί να διεκδικήσουμε καλύτερες συνθήκες κτιρίων και περισσότερα τμήματα σπουδών.

Αυτό για μένα είναι σημαία του αγώνα για ένα καλύτερο αύριο της πόλης !!!
Άλλωστε δοκιμάστηκε και είχε πετύχει.

Συμπολίτες μου, σας καλώ να πιστέψουμε και να παλέψουμε για το όραμα του σήμερα.
ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΙ ΦΟΙΤΗΤΈΣ ΣΤΗΝ ΠΌΛΗ !!!
Για να δούμε το αύριο των παιδιών μας με δυναμική και αισιοδοξία.
Χρόνια πολλά
Καλη σαρακοστή
Νερό και αλάτι για όσους αναπόφευκτα πίκρανα ή με πίκραναν……