Γράφει ο Βαγγέλης Μπάκας.

 

Ο κύριος Μανώλης Χαλιλόπουλος πριν ξεκινήσει για το πρώτο δρομολόγιο με καρπούζια, κι επειδή έπρεπε να διαβεί και τον Ρουβίκωνα (ήγουν Καστανιά Βεροίας), έκρινε σκόπιμο να κάνει και ένα καλό ρεκτιφιέ στο ταλαιπωρημένο Ντάτσουν.

Ξεκίνησε βαρυφορτωμένος με πρώτη ταχύτητα, κι όταν διαπίστωσε πως είχε κουράγιο έβαλε και δεύτερη. Κι αφού ο μάστορας του είπε πως θα φυσάει πλέον ακόμα και στην ανηφοριά το Ντάτσουν έβαλε και τρίτη ταχύτητα. Κι όταν διαπίστωσε πως δεν το προσπερνά κανένα όχημα αρχίζει και τα παινέματα.

Μπράβο Ντάτσουν! Μπράβο μάστορα! Μπράβο Ντάτσουν, Μπράβο Φεράρι! Και μόλις έβαλε τετάρτη και δεν μπορούσε να τον προσπεράσει ούτε ο πισινός του, (καμιά σχέση με τον δικό του πισινό) ακούει ξαφνικά το σκωπτικό τραγούδι με έναν τόνο ζήλια: Πικρός καφές και μαύρο το φλιτζάνι και η γυφτιά με Ντάσουν εκδρομή!

Οποία προσβολή! Το Ντάτσουν εντωμεταξύ κάλπαζε στην ανηφόρα και τα απανωτά κορναρίσματα θύμιζαν γύφτικο γάμο! Έπιασε δεξιά μήπως ήτανε κάποιο ασθενοφόρο, αλλά πάλι δεν προσπερνούσε κανένας! Γιατί; Τον είχανε ξετρελάνει οι κόρνες!

Όλα τα οχήματα βογκούσαν πλέον στις ανηφοριές της Καστανιάς πριν την κατασκευή της Εγνατίας οδού. Κι όπως ήταν αναμενόμενο οχήματα και ταξιδιώτες κάνανε πάντα μια στάση, για μια ανάσα και κρύο νεράκι στην γνωστή κρυσταλλένια βρύση. Δεν ήτανε λίγοι οι οδηγοί οι οποίοι ποτίζανε και τα οχήματά τους, ρίχνοντας κρύο νερό στο ψυγείο το οποίο κόχλαζε από την θερμοκρασία!

Να κι ο κύριος Μανόλης Χαλιλόπουλος, ο κινητός μανάβης, με το Ντάτσουν του! Εάν για το ανέβασμα της Καστανιάς γινότανε κάποιο ράλι θα έπαιρνε σίγουρα το χρυσό μετάλλιο.

Με το που σταμάτησε, παρκάρισε, κι αντικρίζοντας έναν φίλο του τροχονόμο είπε:

«Καπετάνιε! Κόπιασε να σου δώσω δυο καρπούζες να τις πας στην φαμίλια  σου! Θα μου κάνεις και σεφτέ αμισθί». Ήξερε και το αμισθί ο κύριος Χαλιλόπουλος.

Και ξαφνικά: Φρρρρ φρρρρ… Όχι εκεί κύριε! Εμποδίζετε! Σας παρακαλώ!» είπε ο τροχονόμος και συνεχίζει την κουβέντα με το φίλο του Χαλίλ Γκιμπράν…

«Είναι ντροπή βρε Μανόλη μου να κρατάω δυο καρπούζια στις μασχάλες, σαν να έχω δυο μωρά στην αγκαλιά, και ταυτόχρονα να ρυθμίζω την κυκλοφορία!».

«Βάλτες στη βρύση αδερφέ να παγώσουν χωρίς να κάψεις ρεύμα το λοιπόν».

«Ξέχνα το! Θα γίνω ρεζίλι! Αυτή η πράξη είναι δωροδοκία για τον κόσμο!».

Σε λίγο να λοιπόν και τα υπόλοιπα κουρασμένα οχήματα, λες και μόλις είχανε απεμπλακεί από κάποια πολύωρη ουρά.

Κάποιος οδηγός, κι ο οποίος είχε γνωρίσει το Ντάτσουν του Χαλιλόπουλου από τον αριθμό κυκλοφορίας παραλίγο να τον βουτήξει, εάν δεν ήταν ο τροχονόμος! Και η κουβέντα με τον τροχονόμο για τις καρπούζες συνεχίστηκε:

«Αν δεν πάρεις καρπούζι θα ξεχάσεις την καλημέρα μου!… Ρίξε τουλάχιστον μια ματιά για να δεις τι πράμα έχω! Όλα οι είναι φρεσκοκομμένα και πανέμορφα σαν την κυρία Τζένη Καρέζη» του είπε.

«Είσαι καλά! Μήπως σε πείραξε ο δροσερός αέρας! Τι σχέση έχει η Καρέζη με τα καρπούζια σου!».

«Ντεν ξέρει πως η Καρέζη λέγεται Καρπούζα!».

«Τώρα το ακούω, αλλά τέλος πάντων! Για να ρίξω μια κρυφή ματιά!».

Με το που σήκωσε ο αστυνομικός το μουσαμά της πίσω πόρτας τι να δει!… Μόνο ένα καρπούζι σφηνωμένο στην αλυσίδα της πόρτας! Και τι να πει! Είπε όμως:

«Καλά, με δουλεύεις βρε φίλε;».

«Τι εννοείς καπετάνιο!… Ντεν σε καταλαβαίνω!…».

«Να!… Έλα να δεις πρώτα πόσα καρπούζια έχεις μέσα στην καρότσα και μετά τα λέμε! Ήθελες να μου δώσεις και δυο, τρομάρα σου!… Μόνο ένα υπάρχει, κι αυτό επειδή το συγκράτησε η αλυσίδα της ανοιχτής πόρτας!».

Με το που κοιτάζει ο Μανόλης Χαλιλόπουλος μέσα στην καρότσα μάλλον είχε πάθει εγκεφαλικό και άρχισε να παραμιλά:

«Μπράβο Ντάτσουν! Μπράβο Ντάτσουν! Μπράβο Ντάτσουν! Μπράβ…».

«Μα αυτό δεν είναι Ντάτσουν! Πλάκα μας κάνεις;» Τον διέκοψε ένας κύριος.

«Ντάτσουν είναι! Ντεν βλέπει σήμα;».

Μόνο η μία πόρτα ήταν Ντάτσουν. Η μηχανή ήταν Φορντ! Το καπό Τοότα! Και η πίσω πόρτα Σκόντα! Γι αυτό και άνοιξε.

Κι ο Μανόλης Χαλιλόπουλος συνέχιζε να επαινεί το Ντάτσουν ειρωνικά:

«Μπράβο Ντάτσουν! Μπράβο Ντάτσουν! Μπράβο Ντάτσουν…».

Ο αστυνομικός νόμισε πως είχε σαλέψει και τον διέκοψε και πάλι για να τον συνεφέρει λέγοντας:

«Δεν θα πεθάνεις κι από τη στενοχώρια φίλε για ένα φορτίο καρπούζια! Το ξέρεις πόσο υπέφερε η αείμνηστη ηθοποιός Τζένη Καρέζη όταν την προσφωνούσαν κυρία Καρπούζα; Στο πραγματικό της επίθετο; Μόλις όμως το έκανε Καρέζη, λύθηκε δια παντός το πρόβλημά της. Το ίδιο θα κάνεις κι εσύ. Θα παρατήσεις τα καρπούζια, τα οποία είναι πολύ βαριά, και θα πουλάς μόνο πεπόνια! Ό, τι καλύτερο δηλαδή!».

 

Επιστρέφοντας ο Μανόλης στη Βέροια, για να παραλάβει την σύζυγο, κι από εκεί να πάνε μαζί και στο χωράφι κάποιου γείτονά του να φορτώσουν πεπόνια, δέκα φορές τον ρώτησε η καημένη η Ερατώ:

«Τι νωρίς που ξεπούλησες Μανόλη μου; Μήπως τα έδωσες όσο όσο;».

«Μπράβο Ντάτσουν! Μπράβο Φόρντ! Μπράβο Τοότα! Μπράβο Σκόντα!».

Όποια ερώτηση κι αν έκανε η Ερατώ στο σύζυγο Χαλιλόπουλο, έπαιρνε την ίδια παπαγαλίστικη απάντηση εις τριπλούν: «Μπράβο Ντάτσουν κλπ!».

Η Ερατώ έστειλε κάποιο μυστικό μήνυμα στην φίλη της Λωξάντρα, και την παρακάλεσε να ξεματιάσει επειγόντως τον Μανολάκη της.

Δεν άργησε να βγει το πόρισμα. Να και το απαντητικό μήνυμα:

«Κουμμάτια του λαδ Αρατώ!… Κάποια έβαλι στου ματ’ τουν άντρα σ’! Να έχ’ς του νου σ’».

«Μανόλη μου είσαι πολύ ματιασμένος!».

«Μπράβο Φορντ!»

«Μανολάκη μου, πρέπει να έχεις αλτσχάιμερ».

«Μπράβο Ντάτσουν!».

«Γι αυτό δεν κατάλαβι που έπισαν καρπούζια στις ανηφόρες της Καστανιάς!».

«Μπράβο Φορντ!»

Ο Μανόλης δεν άφησε την σύζυγό του να αγωνιά κι άλλο. Της είπε πως είχε χαζάιμερ, και πως το ξεμάτιασμα δεν είχε παίξει κανένα ρόλο. Μαζί με τα καρπούζια είχε πάει και το λάδι χαμένο! Ανεβαίνει την Καστανιά και με τετάρτη ταχύτητα ένα σαραβαλάκι, εάν είναι φορτωμένο με καρπούζια!

Οπότε αλλάξανε κουβέντα και η Ερατώ άνοιξε το ραδιόφωνο λέγοντας:

«Εσύ να είναι καλά άντρα μου, κι από καρπούζια… Κι ας είναι της οργής!».

«Μπράβο Φόρντ! Μπράβο Ντά…».

«Σταμάτα! Αν ξαναπείς μπράβο Ντάτσουν θα σε κάνω Ντά, θα σε χωρίσω!».

Ξαφνικά το ραδιόφωνο έκανε διακοπή να αναγγείλει κάποια λάγνα αφιέρωση ως εξής:

Ο τροχονόμος κύριος Ν. Κ αφιερώνει το επόμενο τραγούδι στην γειτόνισσα Ερατώ:

«Πικρός καφές

και μαύρο το φλιτζάνι

και η γυφτιά

με Ντάτσουν εκδρομή».

 

Να μην μαύριζε κι άλλο ο καημένος ο Μανόλης Χαλιλόπουλος! Άλλος είχε βάλει στο μάτι την Ερατώ του, κι όχι κάποια άλλη τον ίδιο που δεν βλέπονταν!