Γράφει ο Βαγγέλης Μπάκας

Ένα ακόμα πικρό αντίο για το σαρανταήμερο μνημόσυνο του Χρήστου Μπαζάκα.

Και τι δεν έχει ειπωθεί για τους κακούς γείτονες. Και ποια καλύτερα λόγια υπάρχουν στο λεξιλόγιο για να ψάξω να τα βρω και να τα καταθέσω στην μνήμη του Χρήστου Μπαζάκα!

Εάν ήμουνα λεξικογράφος να τι θα έγραφα στην λέξη αυτή: Νοικοκύρης = Μπαζάκας Χρήστος.

Ζήσαμε μια ολόκληρη ζωή με τα σπίτια μας να βρίσκονται τόσο κοντά, το ένα με το άλλο, όσο και οι καρδιές μας.

Πώς να ξεχάσω την βοήθεια του Χρήστου στους γονείς μου όταν εγώ με τον αδερφό μου Χρήστο απουσιάζαμε για σπουδές και όχι μόνο..

Να τι ειπώθηκε για τον Φρίντριχ Νίτσε: Άνθρωπος δυναμίτης!

Να τι θα πω κι εγώ για τον αγαπητό μου γείτονα Χρήστο Μπαζάκα, Άνθρωπος τζι σι μπι!…

Αν χώρα η μας είχε εργαζόμενους σαν τον Χρήστο, κι όχι απασχολούμενους, θα ήταν πρώτη και με διαφορά στην προκοπή και στην ευημερία.

Όταν καλούνταν οι χωριανοί μου σε προσωπική εργασία ο Χρήστος πήγαινε πρώτος και έφευγε τελευταίος!

Κάποια μέρα, όταν τον καλέσαμε στη ΔΕΗ για κάποιο χρονικό διάστημα, του είπα να σκάψει έναν επίτονο κι ένα στύλο. Εργασία δυο ημερών περίπου και κάτι κάπου στον Ταξιάρχη. Και πριν το μεσημέρι με πήρε τηλέφωνο και μου είπε! Τελείωσα! Τι άλλο να κάνω; Του έστειλα ταξί για να πάει στο σπίτι του!…

Ο Χρήστος Μπαζάκας ήτανε η προσωποποίηση του αξεπέραστου νοικοκύρη και δουλευτή!

Στην ζωή του δεν είχε πει ποτέ του την πιο αθώα βρισιά! Κι ούτε κακιά κουβέντα για κάποιον. Πάντα ευπροσήγορος. Πάντα καλοσυνάτος. Πάντα με μια καλή κουβέντα στα χείλη.

Με τόσα προσόντα να μην δικαιούται και μια αριθμημένη θέση στον Παράδεισο!

Εύχομαι στα παιδιά του και στα εγγονάκια του υγεία, ευτυχία, και, αυτό κυρίως, να θυμούνται πως είχανε τον καλύτερο μπαμπά και παππού του κόσμου.

Αντίο χρυσέ μου γείτονα!

 

Βαγγέλης και Αθηνά Μπάκα.