Γράφει ο Βαγγέλης Μπάκας

Όταν μια κατάσταση καθιερωθεί πλέον, όσο απαράδεκτη κι αν είναι, κοντεύει να δικαιούται μια θέση μεταξύ των εθίμων. Και μάλιστα των πιο επικίνδυνων. Ποιος μπορεί να απαγορέψει τις μπαλωθιές στην Κρήτη! Τον ρουκετοπόλεμο του Πάσχα στην  Χίο! Το σπάσιμο της στάμνας στην Κέρκυρα κλπ. Και θα απαγορευθεί το αθώο τσιγάρο, για το οποίο έχουν γίνει δεκάδες διαφημίσεις κατά το παρελθόν! Ενώ κάποια έντυπα του Υπουργείου Γεωργίας εκθείαζαν την θετική του συμβολή στην κοινωνία!

«Προάγει την κοινωνικότητα…» γράφανε μεταξύ άλλων οι διαφημίσεις! Και ξαφνικά ο νέος νόμος, έπειτα από πρωθυπουργίας του κυρίου Μητσοτάκη τσούνιορ, να το απαγορεύει στους κλειστούς χώρους! Ήγουν, μετατροπή της κοινωνικότητας σε κυνονικότητα… εν μια νυκτί! Να γιατί κάποιοι θεριακλήδες γαβγίσουν σε κλειστούς χώρους, αφού δεν επιτρέπεται να καπνίζουν! Είναι δημοκρατία αυτή! Δικά μου είναι τα πνευμόνια και τα κάνω ό, τι θέλω!».

Έχουν δίκιο οι καπνιστές! Αφού η πολιτεία πριμοδοτούσε καπνοκαλλιεργητές  εδώ και χρόνια ολόκληρα. Έδινε άδεια στα περίπτερα και στα διάφορα καπνομάγαζα να πουλάνε τσιγάρα κλπ. Μήπως, εάν κάποιος καπνίσει στο σπίτι του δεν κινδυνεύει; Κι εκεί κλειστός χώρος είναι! Με την ίδια λογική, γιατί δεν απαγορεύει το κάπνισμα εντελώς, όπως τα ναρκωτικά! Μήπως, επειδή είναι πάρα πολλά τα λεφτά Άρη!…».

Έχουν δίκιο και οι μη καπνιστές. Να τι λένε: Τι χρωστάω εγώ να με λιβανίζει ο άλλος, πότε με το βρομοτσίγαρό του, πότε με εκείνη την πίπα, ή και το τσιμπούκι ακόμα και να μου έρχεται ναυτία! Κάποτε, γιατί κάπνιζαν ακόμα και μέσα στο ταξί, και μάλιστα ενώπιον εγκύου γυναίκας!

Κι όταν διεκδικούν όλοι το δίκιο, το άδικο ποιος το έχει; Μήπως οι τούρκοι με τους οβραίους!… Όπως θα λέγαμε πχ: Στις πέτρες και στα ξύλα…

Μόνο ο κύριος Κλεάνθης, κατά κόσμον πορδαλάς, δεν είχε κανένα πρόβλημα. Πήρε τον νόμο στο χέρι του. Εάν μπορούμε φυσικά να βαφτίσουμε τον πισινό του χέρι!… Να τι είχε συμβεί:

Η θέση του στη συγκεκριμένη καφετερία, εδώ και χρόνια, ήταν συγκεκριμένη.  Καθότανε στην πιο απόμερη γωνιά. Τον ενοχλούσε και πάλι φυσικά το τσιγάρο, αλλά έκανε υπομονή. Γούσταρε μια γκαρσόνα και δεν ήθελε να χάσει τα γαλαζοπράσινα μάτια της για οποιοδήποτε κόστος.

Μέχρι που κάποιος θαμώνας, ο οποίος κάθισε δίπλα του, κάπνιζε τσιμπούκι. Και με ένα καπνό που σκυλοβρομούσε! Μια μυρουδιά μεταξύ χαλασμένου τουρσιού και μπόχας ψυγείου τυροκομικών.

Του έκανε παρατήρηση ευγενικά, αλλά ούτε κουβέντα για αποχώρηση, έστω μετατόπιση, αφού ήτανε λάτρης των ίδιων ματιών. Ο κύριος Κλεάνθης επικαλέστηκε πρόβλημα υγείας, αλλά, τίποτα πάλι. Οπότε σκέφτηκε αντιπερισπασμό! Πείτε τον και αντιπερασπισμό αν θέλετε, αφού καθότανε δίπλα του. Να και το αποτέλεσμα. Με τον   πρώτο αερισμό… ήρθε και η πρώτη δυσανασχέτηση. Πππφφφ!… Όταν όμως ο κύριος Κλεάνθης είχε κάνει την μεταπτυχιακή του πλέον, τρώγοντας τουρσί, η κατάσταση ήτανε ανυπόφορη. Η πρώτη τιμωρία ήταν ηθική. Τον βαφτίσανε πορδαλά. Να και οι πρώτες διαμαρτυρίες!

Τι θα γίνει με αυτήν την κατάσταση! Λέγανε οι πελάτες. Κι όταν ο ιδιοκτήτης της καφετερίας παρακάλεσε τον κύριο Κλεάνθη να κλείσει την στρόφιγγα… εκείνος του είπε, σφόδρα διαμαρτυρόμενος, αν και ήτανε χριστιανός ορθόδοξος:

«Εγώ!… Εγώ να κάνω τέτοιο πράγμα!… Ορκίζομαι σε ό, τι έχω ιερό! Βρείτε μηχάνημα, και είμαι στη διάθεσή σας για το πορδοτέστ! Ας κάνει το ίδιο και ο κύριος Τσιμπούκης από δω! Μπορεί να αρνηθεί το κάπνισμα!…».

«Αν κάπνιζαν και οι πορδές σας, κύριε, θα είχε πάρει φωτιά η καφετερία» είπε ο κύριος Τσιμπούκης. Αυτό ήταν το κανονικό του επίθετο.

Η κατάσταση είχε φτάσει στο μη παρέκει. Οι πελάτες λιγοστεύανε μέρα με τη μέρα. Οπότε το αφεντικό παρακάλεσε τον κύριο Τσιμπούκη να κάνει αυτός την αρχή.

«Θα σας κάνω τη χάρη…,» τους είπε, και στο εξής κάπνιζε μόνο πούρα.

Η μυρουδιά όμως ήταν ακόμα πιο δυσάρεστη, με αποτέλεσμα να εκνευριστεί ο κύριος Κλεάνθης.

Κάποια στιγμή ο κύριος Τσιμπούκης πήγε στην τουαλέτα. Να και η ευκαιρία. Ο κύριος Κλεάνθης πήρε βιαστικά την κασετίνα με τα χοντρά πούρα, και πήγε στην δεύτερη τουαλέτα. Το τι είχε κάνει εκεί κανείς δεν το γνώριζε! Και μόλις επέστρεψε έβαλε την κασετίνα στη θέση της.

Επιστρέφοντας και ο κύριος Τσιμπούκης τράβηξε κατ’ ευθείαν στο πάθος του. Αρπάζει το πρώτο πούρο, και με την πρώτη ρουφηξιά το πέταξε στο καλάθι με αηδία! Το ίδιο έκανε με το δεύτερο, και με το τρίτο πούρο. Οπότε κάνει την βαρυσήμαντη δήλωση επισήμως:

«Έχετε απόλυτο δίκιο κύριοι. Τέρμα το κάπνισμα!… Τα κόβω όλα για πάντα! Τσιγάρο, πούρο και τσιμπούκι. Τέρμα! Βρομάνε! Πώς δεν το είχα καταλάβει!…».

Κι ο κύριος Κλεάνθης:

«Εσείς θα τα κόψετε όλα, και πολύ καλά θα κάνετε. Εμένα, όμως, με ρωτάτε πως κόβω τη νέα εξάρτηση!».

«Να μην ξαναφάτε τουρσί!… Τόσο  απλά!».

«Άλλο λέω εγώ… Μακάρι να ήταν τόσο εύκολη!…».

Είχε καταστεί πλέον μια Βαλιανάκου!… Κι από πούρο είχε γίνει πουρό…

Υ.Γ. Η κορυφαία διαφήμιση του τσιγάρου είχε γίνει στην ψηλή πολυκατοικία της εποχής. Συγκεκριμένα στου Ντελή, ακριβώς πίσω από την προτομή του Δεσπότη Αιμιλιανού.

Ήτανε εποχή των εκλογών, και μεταξύ των υποψηφίων δημάρχων υπήρξε και αυτή του Απόστολου Μπιζιούρα.

Πιο ψηλό σημείο από την κορυφή της οικοδομής του Ντελή δεν υπήρχε τότε. Να λοιπόν γιατί την επέλεξε! Για να τον βλέπουν όσοι κόβανε βόλτες στην πλατεία και μετρούσαν τα πλακάκια της.

Κι αφού είχε καλύψει πλέον την λεζάντα του τσιγάρου, Άσσος Φίλτρο, με τα στοιχεία του, είχε κάνει ένα σοβαρό λάθος! Δεν είχε σβήσει την επόμενη διαφήμιση. Οπότε, να τι διάβαζε ο αναγνώστης εάν δεν ήτανε εντελώς αναλφάβητος:

          

                                                 Μπιζιούρας Απόστολος

                                   

                                        Το πρωί καταλαβαίνεις τη διαφορά

              Κι εγώ να τι θα πω: Ούτε το πρωί, ούτε το απόγευμα, κι ούτε το βράδυ)

                                               Κόβεις το τσιγάρο, κερδίζεις ζωή.