δεν έχουμε νερό

σε τούτο το χωριό.

Δεν έχουμε νερό

μας κλέψαν το νερό.

    ( Ηπειρώτικο αργό δημοτικό που χόρευαν οι μερακλήδες στα πανηγύρια).

    Σωτήριον έτος 2028.Η Θεσσαλία οδεύει με μαθηματική ακρίβεια στην ερημοποίηση λόγω λειψυδρίας. Οι κάτοικοι σφόδρα ανησυχούν για το αύριο.Οι αρχές προσπαθούν να εφεύρουν λύσεις αλλά το αποτέλεσμα είναι πενιχρό.Φράσεις όπως  ” δεν απόμκι( απόμεινε) τίποτα” , ” είμαστε ντιπ για ντιπ ”, ” φτιάξε ένα φραπέ με coca cola (που πάει με όλα) ”, πάρε τα γκιούμια σ΄κι έλα να τα γιομίσουμε ”, ακούγονται σε όλα τα cafe της περιοχής.

    Πονηρόν όμως το γένος των Θετταλών αφού η ιμπεριαλιστική τους συμπεριφορά αποτελεί ίδιον του χαρακτήρα τους.Η ιδέα  ” να κινήσουμε σιαπάν , κατά Γρεβενά μεριά που διαθέτουν επάρκεια υδάτινου δυναμικού ” τους βρίσκει όλους σύμφωνους.Η μέθοδος του ” μαύρου γάτου ” τίθεται σε άμεση εφαρμογή .Το τραγούδι ” ήταν ένας γάτος , μαύρος πονηρός , κάθε που εβράδιαζε ντύνοταν γαμβρός, σε  κάθε σπίτι πήγαινε  όπου έβλεπε  καπνό, ζητούσε τα κορίτσια δήθεν για σκοπό ” αποκτά επιτέλους την πλήρη πραγμάτωσή του.Θεσσαλοί υποψήφιοι γαμβροί κατακλύζουν τα Γρεβενά.Στις αθώες κορασίδες τάζουνε και του πουλιού το γάλα.Αντάλλαγμα ;λίγο κρασί  (για ξεκάρφωμα )και νερό ως προίκα.

    Μπορεί αυτοί  όμως να κομπορρημονούν ότι, ως απόγονοι των Μυρμιδόνων και του Αχιλλέως ,θα μας κάνουν μια  ” χαψιά ” αλλά αγνοούν ή λησμονούν ότι εμείς οι Γρεβενιώτες είμαστε παιδιά της φοβερής Ολυμπιάδας και του αγριοκούμπανου Φιλίππου, αδέλφια του ένδοξου Μεγάλου Αλεξάνδρου , που μεγαλώσαμε στα άγρια βουνά , που διδαχθήκαμε από τα έπη του Γιώργου Θαλάσση και του Σπίθα,που δεν φοβηθήκαμε τους Γερμανούς στην τηλεόραση.

    Με το σύνθημα  ” ντου λύκος κακός ” να  αντιλαλεί απ΄άκρου εις άκρο του νομού ,με παγίδες σε γιατάκια και λαγογαμήστρες,με σύμμαχο τις αρκούδες να μπουρίζουν τους εισβολείς ,και με το τραγούδι ” δεν πάω πουθενά πουθενά, εδώ θα μείνω ” είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τους εισβολείς.

    Η λειψυδρία δεν είναι απλώς πρόβλημα.Θα είναι τρόπος ζωής.Θα πίνουμε νερό με μέτρο, θα πλένουμε τα δόντια με προσευχή να μη στεγνώσει η βρύση και θα ποτίζουμε τα φυτά με τα δάκρυά μας.

    Τελικά , ίσως ήρθε η ώρα να ερωτευτούμε ξανά τη βροχή.Να την περιμένουμε με πανηγυρισμούς , με κουβάδες και κανάτες.

    Και δεν είναι μακριά η στιγμή  που όταν  θα βλέπουμε νερό θα το κοιτάζουμε σαν χαμένο συγγενή.”Εσύ;ζεις ακόμη ”;

Δ. Ζολώτας