Του Γιώργου Νούτσου

Επιτέλους κάτι κινείται.

Χαιρετίζω την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, με στόχο την παρουσίαση ενός αναπτυξιακού σχεδιασμού, που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την πληρέστερη αξιοποίηση αυτής της μοναδικότητας που ο τόπος μας κατέχει…κι αναφέρομαι στο μανιτάρι, στην πολύχρονη μεθοδική δουλειά των Μανιταρόφιλων και στην ανάδειξη της πόλης μας και του τόπου μας γενικότερα, σαν “Πόλη (ή τόπο) του Μανιταριού

Απο το 2008, που σαν Δημοτική Αρχή αγκαλιάσαμε την βαθιά γνώση και τις πρωτοβουλίες των Μανιταρόφιλων των Γρεβενών και του φυσικού “ηγέτη” τους Γιώργου Κωνσταντινίδη και αποδεχτήκαμε την πρότασή τους για ανακήρυξη των Γρεβενών σαν “Πόλη των Μανιταριών” με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ξεκίνησε να πλέκεται ο μύθος, που έμελλε να βγάλει τον τόπο μας από την αφάνεια, να δημιουργήσει συνθήκες πρωτοφανούς εξωστρέφειας και να καταστήσει στο θυμικό του Έλληνα (και οχι μονο) τα Γρεβενά και το μανιτάρι, έννοιες απόλυτα και δυναμικά ταυτισμένες…

Τότε, σε αγαστή συνεργασία με το Σύλλογο Μανιταρόφιλων, επενδύσαμε με κάθε τρόπο στο εγχείρημα, το προβάλαμε με κάθε μέσο, το καταστήσαμε προμετωπίδα της επιχειρηματολογίας μας, κινητοποιήσαμε το μεράκι, την αγάπη και τη φαντασία των Γρεβενιωτών, να το στηρίξουν και να επενδύσουν στην προοπτική του τόπου, με όχημα πλέον, πέραν όλων των άλλων…και το Μανιτάρι…

Το εγχείρημα όλοι ομολογούν πως πέτυχε… όμως τα χρόνια, που ακολούθησαν, φρονώ πως οι ρυθμοί έπεσαν. Όχι των Μανιταρόφιλων προφανώς…οπότε, μια κάποια επανεκκίνηση ήταν αναγκαία…και σαν τέτοια χαρακτηρίζω αυτή την εκδήλωση, με την οποία και ξεκίνησα την καταγραφή των σκέψεων μου

Θα σταθώ επιγραμματικά, στην τοποθέτηση του Γιώργου Κωνσταντινίδη, εστιάζοντας στο πάθος του, που εκ των πραγμάτων εκφράζει και το πάθος των συνοδοιπόρων του…

Είπε αλήθειες, καυτηρίασε χλιαρές στάσεις, υπερθεμάτισε για τον παρουσιασθέντα σχεδιασμό, ανέδειξε προβλήματα και ζήτησε ομοθυμία και συστράτευση, συνεργασία και τολμηρές πρωτοβουλίες…

Αν κάτι με λύπησε, ήταν η δημόσια ανακοίνωση της ομόφωνης απόφασης των Μανιταρόφιλων, πως η 19η Μανιταρογιορτη, θα είναι και η τελευταία…

Αν και απόλυτα κατανοώ το σκεπτικό της, όπως και την κούραση, ακόμα ακόμα κι αυτό το αίσθημα μοναξιάς που συνήθως οι πρωτεργάτες βιώνουν, εγώ θα επανέλθω και θα τους καλέσω να επανεξετάσουν και να αναθεωρήσουν την απόφαση τους αυτή…

Τώρα, που κάτι νέο και ελπιδοφόρο εξαγγέλλεται, δεν νοείται οι φυσικοί ταγοί της προσπάθειας να απουσιάζουν…ούτε και οι ευφάνταστες και δημιουργικές πρωτοβουλίες τους

Το Μανιτάρι, δεν είναι απλά ένας μύθος. Είναι το απόλυτο εργαλείο με τις αστείρευτες δυνατότητες, που με μαθηματική ακρίβεια, θα μπορούσε να απογειώσει τα Γρεβενά μας…

Πιστέψτε το, αγκαλιάστε το, μεγαλώστε το, εκμεταλλευτείτε το .. και θα δείτε μια απίστευτη αναπτυξιακή αλληλουχία να ξετυλίγεται μπροστά σας…..!