Του Βαγγέλη Μπάκα                               

 

Η γιορτή στη μνήμη των παιδιών του Πολυτεχνείου, τα οποία πέσανε αγωνιζόμενα για ψωμί παιδεία δημοκρατία, μετατρέπεται, εδώ και χρόνια τώρα, σε γιορτή των κουκουλοφόρων και των πάσης φύσεως μπαχαλάκηδων οι οποίοι τρελαίνονται για παιχνίδι κλέφτες κι αστυνόμοι!

Όλοι, όσοι ζήσαμε εκείνα τα γεγονότα, κάποιοι με τη φυσική τους παρουσία, και κάποιοι από τα ραδιόφωνα ή τις τηλεοράσεις, έχουμε να διηγηθούμε κάτι. Προσωπικά έχω ένα θυμητικό αδιάψευστο. Μια προσωπογραφία σε κορνίζα, με ένα αντίγραφό της στην τσέπη. Και φυσικά  η ημερομηνία 17-11-73 είναι όλα τα λεφτά!…

Τα γεγονότα με βρήκαν στο σπίτι του μαθητή Στέλιου Ψευτογκά, στην οδό Κωνσταντίνου  Ταλιαδούρη, όπου ακούγαμε απαγορευμένα πολιτικά τραγούδια. Εγώ ήμουνα υπάλληλος της ΔΕΗ και έμενα σε διπλανό σπίτι.

Ο Στέλιος, σε μια στιγμή αμηχανίας για τα φοβερά γεγονότα τα οποία βρισκότανε σε εξέλιξη και κάποια μεγάφωνα να απαγορεύανε την κίνηση μετά από τις εφτά η ώρα, αν θυμάμαι καλά, μου είπε:

«Βαγγέλη! Κάτσε στην καρέκλα να σε ζωγραφίσω».

«Τι είσαι και θα με ζωγραφίσεις! Ζωγράφος!…».

«Ξέρω και ζωγραφίζω!».

Τύφλα να έχει η φωτογραφική μηχανή και με ένα μάτι… Ούτε φωτοτυπία να μου είχε κάνει! Δεν ήταν τυχαίο που το ένστικτό του τον οδήγησε, τόσο νωρίς, σε μια ενασχόληση η οποία έμελλε να εξελιχθεί πλέον σε επαγγελματική απασχόληση. Σήμερα είναι ένας άριστος γραφίστας και δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη.

Όσον αφορά τη συμπεριφορά των σημερινών κουκουλοφόρων μόνο τιμή δεν περιποιεί στα γεγονότα εκείνης της εποχής. Και κάνω τη διάκριση. Στις επετείους των πρώτων χρόνων κάποιοι από τους αστυνομικούς, οι οποίοι είχανε ξυλοκοπήσει τους φοιτητές και μη, ήταν και πάλι οι ίδιοι. Σήμερα, τι σχέση έχουν οι αστυνομικοί με τις βιαιοπραγίες εκείνης της εποχής!…

Νομίζω πως είναι καιρός πλέον οι επέτειοι του Πολυτεχνείου να γίνονται πολιτισμένα και με αναφορές στα πραγματικά γεγονότα και όχι με συγκρίσεις μεταξύ κακών και χειρότερων βανδαλισμών.

Φτάνει το αίμα που χύθηκε χάριν της διχόνοιας! Οι εχθροί καιροφυλακτούν ανατολικά της Εδέμ… και οι φύλακες καθεύδουν!…

Υ.Γ. Αν με ρωτούσε κάποιος: Τι είναι σήμερα για σας η γιορτή του Πολυτεχνείου; Θα του απαντούσα: Είναι η γιορτή η οποία μετατρέπεται κάθε χρόνο στα «μετά την πειρατείαν…». Φτάνει… φτάνει… φτάνει… εμφυλιοπολεμικές συμπεριφοράς!