Δεν αμφισβήτησα ποτέ την προσφορά ΚΑΝΕΝΟΣ αθλητικού σωματείου στην πόλη μας, πόσο μάλλον -από την εμπειρία της ενασχόλησής μου με τα διοικητικά του Πυρσού- την εξαιρετική δουλειά που παράγει ο σύλλογος Γρεβενά Αεράτα στη νεολαία και τον αθλητισμό. Είμαι δε ο τελευταίος που θα ζητούσα εξαίρεση από το δικαίωμα της ισονομίας στη χρήση αθλητικών εγκαταστάσεων. Έχουν όμως τα πράγματα ΜΟΝΟ έτσι;
Είναι μόνο ζήτημα καθαρά ποδοσφαιρικό -με την αγωνιστική του έννοια – το αίτημα για χρήση του ΔΑΚ; Έχει εξασφαλιστεί η αγαστή συνεργασία των δυο σωματείων που θα επέτρεπε τη λειτουργική χρησιμοποίηση του γηπέδου; Έχει δοθεί το σήμα στην κοινωνία ότι δεν υπάρχει κάποια άλλη σκοπιμότητα πέρα από την καθαρά αγωνιστική στο αίτημα για αναθεώρηση της χρήσης του;
Θα περίμενα και θα ευχόμουνα όλες αυτές οι απορίες που νομίζω υπάρχουν στο πίσω μέρος της σκέψης όλων των γρεβενιωτών που ασχολούνται με τον αθλητισμό, να λυνόταν με μια απλή όσο και ανυστερόβουλη κίνηση: το αίτημα για παραχώρηση της χρήσης του γηπέδου να ήταν ΚΟΙΝΟ από τα δύο σωματεία της πόλης. Νομίζω πως είναι ώρα την εποχή που το γρεβενιώτικο ποδόσφαιρο βιώνει μια κάθετη πτώση ως προς την αγωνιστική διαδρομή των ομάδων, να παραμεριστούν όλες οι αντιπαραθέσεις που κατατρώγουν διαχρονικά τις σάρκες του και να δούμε επιτέλους την πολυπόθητη συνύπαρξη και συνεργασία, για την οποία εγώ προσωπικά πάλεψα με όλες μου τις δυνάμεις -χωρίς την παραμικρή ανταπόκριση- κατά τη διάρκεια της θητείας μου στη διοίκηση του Πυρσού Γρεβενών.

Μενέλαος Παπαϊωάννου
πρώην πρόεδρος του Πυρσού Γρεβενών