Εισαγωγή

     Κοινωνία  σίγουρα  όλοι  ξέρουμε  πως  είναι  ένα  στάδιο  για  ομαδικούς  αγώνες  που  συναδελφώνουν  και  μας  αθλούν  για  τη  ζωή.  Ανυπέρβλητης  αξίας.  Σ’  αυτήν  αναδεικνύεσαι  ή  και  απαξιώνεσαι,  χωρίς  τα  κριτήρια  να  είναι  πάντα  τα  καλύτερα.  Εξαρτάται  δε  από  το  τι  πιστεύεις  και  πώς  πολιτεύεσαι.  Χώρος  όπου  γίνεσαι  αποδεκτός  ή  μη  από  τους  γύρω  σου,  αν  τους  μοιάσεις  ή  όχι,   αν  τους  ακολουθήσεις  ή  όχι,  αν  τους  αποζητάς  ή όχι.  

Χώρος  όπου  αγκαλιάζεσαι  ή  περιθωριοποιείσαι. Φυτώριο  μεγάλων  και  ιστορικών  προσωπικοτήτων,  αλλά  και  εγκληματιών  και  καχεκτικών  ανθρώπων.  Κι  επειδή  συνήθως  μες  τις  παρέες- αυτές  κυρίως  συνιστούν  τον  κοινωνικό  ιστό-  είσαι  και  δότης  και  αποδέκτης,  λέμε  ότι  η  κοινωνία  είναι  το  μεγαλύτερο  σχολείο  όπου  διαμορφώνεται  τελικά  το  ποιόν  της  ζωής  σου.  Σίγουρα  βέβαια  η  ουσιαστικότερη  και  θεμελιακή  δόμηση  του  χαρακτήρα σου  πραγματοποιείται  στην  οικογένεια  και  στο  Σχολείο  αυτό  καθ’  εαυτό. 

      Το  πνεύμα  της  κοινωνίας  δέχεται  την  επήρεια  πολλών  παραγόντων:  των  Μ.Μ.Ε, της  Εκκλησίας,  πολιτιστικών  προγραμμάτων,  πολιτιστικών  και  ιδεολογικών  ρευμάτων,  της  παράδοσης,  των  κομματικών  τοποθετήσεων  και  αδιαλλαξιών  καθώς  και  της  προσωπικότητας  του  καθενός  μας.  Θα  μπορούσαμε  ίσως  γι΄ αυτό  να  παραλληλίσουμε  την  κοινωνία  και  με  ένα  χωνευτήρι.  

    Ο  καθένας  μας  αποτελούμε  μια  ψηφίδα  στο  κοινωνικό  πρόσωπο  και  καταθέτουμε  εκεί  αποθέματα  απ’  τα  προσωπικά  μας  βιώματα,  όπως  και  η  ίδια  η  κοινωνία  μάς  επιστρέφει  ό, τι  δικό  της.  

     Έτσι  δοξολογούμε  τον  Τριαδικό  Θεό  που  μας  αξιώνει  με  μια  σειρά  άρθρων  να  παρουσιάσουμε  κι  εμείς  στο  εξής  προβληματικούς  και  μη  ανθρώπινους   χαρακτήρες  που  κυριαρχούν  στην  τοπική  ή  και  ευρύτερη  Ελληνική  κοινωνία,  η  οποία  θα  θέλαμε  να  διατηρήσει  ό, τι  αληθινό  και  ζωντανό  τής  μένει  απ’  την  Παράδοση,  ό, τι  ευγενικό  απ’  το  Ελληνικό  ήθος  και  ό, τι  μεγαλειώδες  απ’  την  ιστορία  της.  Επειδή  δε  ως  εκπαιδευτικός  έβλεπα  αυτή  την  κοινωνία  σε  μικρογραφία  μέσα  στην  τάξη,    καταθέτω  μες  τη  σειρά  των  επόμενων  άρθρων  μου:” Κυρίαρχοι  ανθρώπινοι  τύποι  στην  Ελληνική  κοινωνία”  τις  εμπειρίες  μου  και  την  πίστη  ότι  ο  καθένας  μας  μπορεί  να  συμβάλει,  ώστε  η   κοινωνία  μας  να  λειτουργεί  εποικοδομητικά  για  όλους  μας,  να  αποβάλλει  δε  ό, τι  σαπρό  και  δηλητηριασμένο  διατηρεί. Και  η  Ελληνική  κοινωνία  μας  θέλει  μια  εξυγίανση.  Νοσεί.  Μια  πρώτη  εικόνα  της  παθογένειάς  της  μας  δίνουν  τα  διάφορα  διαφημιστικά  σποτ,  τα  σήριαλ  και  εκπομπές  της  τηλεόρασης  που  διατρανώνουν  καταναλωτισμό  και  σαρκολατρεία,  ζωή  απνευμάτιστη  και  υλιστική,  με  στενούς  και  περιορισμένους  ορίζοντες,  διαφθορά  ηθών  και  παραφθορά  αξιών. Κι όλα  αυτά  τα  βλέπουμε  και  στην  πράξη  να  διαμορφώνουν  έναν  Έλληνα  φιλήδονο,  καλοφαγά  και  ”καλοπερασάκια ”   χαρακτηριστικά  που  συνδυάζονται  άριστα  με  μια  ιδιάζουσα  φιλανθρωπία  του :  δίνει,  όπου  δίνεται,  όλη  του  την  ψυχή,  αλλά  και  το  σώμα.  Έτσι  προσφέροντας  στοργή  προσφέρει  και  έρωτα  και  γι’  αυτό  έσπειρε  απογόνους  – που δεν  ξέρω,  αν  τους  ρωτούσε,  αν  ήθελαν  να  γεννηθούν  μ’  αυτό  τον  τρόπο– σ’  όλο  τον  κόσμο!.  

    Τι  στα  κανάλια  μας  θυμίζει  ότι  αυτή  η  νοοτροπία  δεν  έχει  σχέση  με  το  Θεό  κι  ότι  η  ζωή  μας  δεν  τελειώνει  με  το  φτυάρι  του  νεκροθάφτη; Ποιος  ψυχολόγος  απ’  όσους  παρουσιάζονται  στα  κανάλια  υποδεικνύει  πνευματικό  στον  ασθενή,  αντί  να  του  συνιστά να  διατηρεί  παράλληλα  και  μια  δεύτερη  σχέση;  Με  ποιο  σποτ  αντιστρατεύεται  η  Ελληνική  τηλεόραση  στη  βλασφημία  του  προσώπου  του  Χριστού  και  της  Παναγίας; 

    Κι  όλα  τα  παραπάνω  σαν  μια  φωνή  διαμαρτυρίας, γιατί  τα  αποτελέσματα  είναι  απτά  και  δυσοίωνα  και  στη  μικρή  τοπική  μας  κοινωνία.  Εδώ  στα  Γρεβενά  σείεται  η  οικογένεια.  Ρεκόρ  διαζυγίων  έχουμε  στην  περιοχή.     Στα  ναρκωτικά  άλλο  πρωτείο.  Δυστυχισμένα  παιδιά   με  τρικλίσματα  και  θολά  μάτια,  γεμάτα  μελαγχολία  και  απόγνωση  έγιναν  μολυσματική  αρρώστια  που  μεταδίδεται  στην  πόλη  μας  ολοταχώς.  Και  να  είναι  μόνο  αυτά  τα  νοσήματα;  Η  απάντηση  δεν  είναι  της  ώρας.  Ωστόσο  αναφέρουμε  μία  απ’  όλες  τις  αιτίες  που  είναι  συνάμα  και  νόσημα:  Έχει  έλλειψη   και  η  τοπική  μας  κοινωνία   από  παραδείγματα  και  πρότυπα.  Εδώ  προσιδιάζει  το  ποίημα: ” όλοι  μάς  γέλασαν  φοβερά,  μας  σπάσαν  της  ψυχής  τα  φτερά…”.  Να  σημειώσουμε  όμως  ότι  κι  ο  καθένας  μας  χωριστά  προδώσαμε  και  μας  πρόδωσαν.  Περιθωριοποιήσαμε  ή  δεν  μπήκαμε  καν  στον  κόπο  να  γνωρίσουμε  Εκείνον  που  είναι  το  μοναδικό  διαχρονικό  πρότυπο  που  απηύθυνε  στους  αιώνες  με  παρρησία  το  ερώτημα:  ”Ποιος  μπορεί  να  με  ελέγξει  για  αμαρτία;”   και την  πρόσκληση  σ’  όλους  τους  ανθρώπους : ”Ελάτε  κοντά  μου  όλοι  οι  κουρασμένοι  και  πιεσμενοι  ψυχικά  κι  εγώ  θα  σας  αναπαύσω.  Πάρτε  το  ζυγό  μου  πάνω  σας  και  μάθετε  από  μένα  ότι  είμαι  πράος  και  με  ταπεινή  καρδιά  και  θα  βρείτε  ανάπαυση  στις  καρδιές  σας” (Ματθ. 11, 28-29.).  Είναι  Αυτός  που  άφησε  ουρανούς  και  περπάτησε    στα  μονοπάτια  της  γης  μας  και  μας  συνέστησε: ”Μη  πεποίθατε  επ’  άρχοντας  οίς  ουκ  έστι  σωτηρία…”.  αλλά  βασικά  στο  Θεό  ,  που  τα  μπορεί  όλα.  Ειναι  Αυτός  που  μας  συναναστράφηκε  και  είδε  κι  από  κοντά  τι  μας  πειράζει,  τι  μας  ταλαιπωρεί.Κι  ένιωσε  θανατερή  την κακία  μας  να  τον  ανεβάζει  στο  Σταυρό ,  για  να  καταλάβει  και  ως  άνθρωπος  πόσο  δηλητηριώδη  είναι  ο  φθόνος  και  το  χρήμα. Αυτός  λοιπόν  με  το  αδιάψευστο  στόμα  Του  μας  είπε  ότι  χρειαζόμαστε  πισωγύρισμα  στην  προπτωτική  κατάσταση  και  την  απαλλαγή  απ’  τα  πάθη   και  την  ακαθαρσία–  ηθική  και  συνειδησιακή–  καθώς  κι   απ’  την  πλεονεξία.       

        Τους  χαρακτήρες  που  διαμορφώνουν  ορισμένα  απ’  αυτά  τα  πάθη  και  που  στους  περισσότερους  θα  αναγνωρίσουμε  και  τον  ίδιο  μας  τον  εαυτό  θα αρχίσουμε  να  παραθέτουμε  απ’  το  επόμενο  άρθρο. Μακάρι  να  βοηθήσουν  να  αποκτήσουμε  έστω  μερική  αυτογνωσία  για  να  έχουμε  έστω και  μερική  διόρθωση.  Το  ευχόμαστε.

 

συνεχίζεται…..

 

Ζιώγα  Κατερίνα

Εκπαιδευτικός