Η Ελλάδα περιμένοντας το μοιραίο
Του Γιάννη Μήτσιου, πολιτικού επιστήμονα-διεθνολόγου*
Τα όσα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες και τα όσα αναμένονται να συμβούν τους επόμενους στο τρίγωνο Ελλάδα-Ε.Ε και Η.Π.Α, επιδιώκουν να ερμηνεύσουν και προβλέψουν αναλυτές, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, τεχνοκράτες, οικονομολόγοι κ.λ.π.
Το διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον σήμερα είναι…
αρκετά δύσκολο για τα ελληνικά συμφέροντα. Παράλληλα η λυσσαλέα μάχη που δίδει μέρος του συστήματος και την ολιγαρχίας να διατηρηθεί στην επιφάνεια εν μέσω μνημονιακών μεταρρυθμίσεων, που προοιωνίζουν την εξαφάνισή τους, μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλλίδα μιας ταυτόχρονης οικονομικής και πολιτικής κατάρρευσης. Πόσο άραγε θα επηρεάσει μια ελληνική κατάρρευση την Ευρώπη, την Αμερική και την ευρύτερη γεωπολιτική σταθερότητα στην περιοχή; Η απάντηση είναι ενδεχομένως όχι και πολύ. Μια χώρα υποθηκευμένη στην κυριολεξία στο αγγλικό δίκαιο και στο έλεος της τρόικα, θα αποτελέσει ενδεχομένως μια καλύτερη ευκαιρία για τον πλήρη έλεγχό της και την εφαρμογή της τελικής λύσης για θέματα που άπτονται κυριαρχικών μας δικαιωμάτων π.χ. ΑΟΖ, φυσικό αέριο ανατολικής Μεσογείου αλλά και εθνικών όπως το Σκοπιανό, η Κύπρος αλλά και η Θράκη. Η ελληνική οικονομία έχει πέσει κάτω του 2% της ευρωζώνης και μελλοντικά μέτρα, μπορούν να εφαρμοστούν, σε περίπτωση μη επίτευξης των στόχων στο μοντέλου της Κύπρου με κούρεμα καταθέσεων, πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας ή κατευθείαν εκχώρηση του εθνικού πλούτου μέσω ΤΑΙΠΕΔ που θα ελέγχεται άμεσα από τους πιστωτές.
Από την άλλη μεριά όμως τι θα γίνει αν η Ευρωπαϊκή Ένωση ασχοληθεί περισσότερο με θεμελιώδη ζητήματα της ίδιας της ύπαρξης της και του μέλλοντός της και αφήσει την Ελλάδα σε ένα στατους τύπου Βουλγαρίας και Ρουμανίας; Πολύ λίγο ενδιαφέρει τον πολίτη του Λεβερκούζεν αν στην Ελλάδα θα έχουμε γίνει Βουλγαρία. Η Ευρώπη έχει εξάλλου μεγαλύτερους πονοκεφάλους όπως τις μεγάλες χώρες του νότου (Ισπανία, Γαλλία και Ιταλία), τις γερμανικές εκλογές, τον αυξανόμενο ευρωσκεπτικισμό και τις ευρωεκλογές του 2014. Ενώ παράλληλα και η ίδια η Αμερική, στρατηγικά ενδιαφέρεται κυρίως για την σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής της ανατολικής Μεσογείου και την όδευση του ορυκτού πλούτου από την περιοχή στην Ευρώπη και στις δυτικές αγορές, βάσει των δικών της σχεδιασμών, συμμαχιών και προτεραιοτήτων, που δεν ταυτίζονται και κατ΄ ανάγκην με τα ελληνικά συμφέροντα. Η Αμερική δεν πρόκειται να στείλει λεφτά όπως με το Δόγμα Τρούμαν και το Σχέδιο Μάρσαλ. Αφενός δεν έχει και αφετέρου πρέπει να κρατήσει και τις ισορροπίες μέσα στο ΔΝΤ ως ο μεγαλύτερος «μέτοχος» την ώρα που οι χώρες της λατινικής Αμερικής βάζουν συνεχώς βέτο για τη συμβολή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, κρίνοντάς το ανώφελο. Επίσης γιατί να διακινδυνεύσει τη ρήξη των σχέσεών της με την Γερμανία και την ΕΕ για την Ελλάδα, την ώρα που από του χρόνου ετοιμάζεται η Ευρωατλαντική εμπορική Ένωση που θα καθορίσει το διεθνές εμπόριο τις επόμενες δεκαετίες; Οι σχέσεις Ευρώπης και ιδιαίτερα Γερμανίας με τις ΗΠΑ δεν πληγώθηκαν καν από τις αποκαλύψεις Σνόουντεν για τις παρακολουθήσεις ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Γιατί να διαταραχθούν ας πούμε οι σχέσεις ΗΠΑ- Γερμανίας επειδή λόγω μνημονίου θα πρέπει να απολυθούν 25.000 δημόσιοι υπάλληλοι; Η Ελλάδα έτσι και αλλιώς είναι ακόμα προσανατολισμένη στο ατλαντικό και ευρύτερα δυτικό άρμα, καταρρέουσα ή μη.
Το ζητούμενο όμως για μας, για τη χώρα και την πατρίδα μας είναι πως εμείς θα την κρατήσουμε ζωντανή, δυνατή και με προοπτική. Επιτακτική ανάγκη αποτελεί η εκπόνηση ενός εθνικού σχεδίου στρατηγικής, από όλους που μπορεί να συμβάλλουν σε αυτό, που θα διασφαλίζει την ασφάλεια της χώρας και την οικονομική της επιβίωση. Λείπει το όραμα, όπως εύστοχα παρατήρησε και η κα Αρβερέλ πρόσφατα. Μπορεί να μην υπάρχει για την ώρα plan b αλλά σίγουρα θα πρέπει να υπάρξει όταν έρθει η ώρα να διαχειριστούμε την οικονομική και πολιτική κατάρρευση. Για την ώρα, πολίτες, πολιτική, κοινωνία καρτερούμε το μοιραίο… και όπως λέει και ο αλεξανδρινός ποιητής Καβάφης, «οι Βάρβαροι ήταν κάποια λύσις», οι εκλογές μπορούνε να είναι κάποια άλλη..…
*ο Γιάννης Μήτσιος είναι συγγραφέας του βιβλίου «Το στοίχημα της Αναγέννησης. Το διεθνές περιβάλλον, η Ευρώπη και το μέλλον της Ελλάδας.»
αναδημοσίευση απο την Ελευθεροτυπία 14/8/2013