Του Φώτη Σιούμπουρα

 

“Θα πρέπει  η κυβέρνηση με στοχευμένο τρόπο και σχέδιο να δώσει λύση στο πρόβλημα διαχείρισης των «κόκκινων» στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας. Ένα τέτοιο σχέδιο και όχι  ημίμετρα που ανακοινώνονται  θα είναι δίκαιο και θα γίνει πιο…

εύκολα αποδεκτό τόσο από την Βουλή όσο και από την κοινωνία”.

Επίκειται, λέει, υπό την πίεση της τρόικας, η άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία. Μάλιστα, λέει, σκέφτονται κάποιοι να εισηγηθούν την  …επιτάχυνση της διαδικασίας και να μην χρειάζεται καν δικαστική απόφαση για τον πλειστηριασμό. Διαβεβαιώνει βέβαια η κυβέρνηση ότι θα προστατευθούν οι οικονομικά  ασθενείς κοινωνικές ομάδες. Το πώς θα …προστατευθούν βέβαια είναι μια άλλη ιστορία. Στον βαθμό πως δεν πρόκειται για κακόγουστο αστείο αυτό που υποστηρίζει η τρόικα, ότι δηλαδή αν δεν αρθούν οι πλειστηριασμοί θα… καταρρεύσει η οικοδομική δραστηριότητα στη χώρα μας, (λες και δεν έχει καταρρεύσει  με το μνημόνιο που έχει επιβάλει), απλώς να υποθέσουμε ότι  πρόκειται για …σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Αυτό όμως που συμβαίνει τελευταία με τη φορολόγηση των ακινήτων, πριν καταλήξουμε στους πλειστηριασμούς, ξεπερνάει κάθε λογική.  Οι ιδιοκτήτες ακινήτων τιμωρούνται πλέον, με σαδιστικό τρόπο, επειδή είχαν την ….έμπνευση να αποκτήσουν  ένα σπίτι, να επενδύσουν σε  δυο-τρία διαμερίσματα, γιατί έτσι κάποτε τους παρότρυνε το κράτος  ή είχαν την …ατυχία να  κληρονομήσουν. Τώρα όμως  η ακίνητη περιουσία  βομβαρδίζεται ανηλεώς με φόρους. Σε λίγο, όταν θα …ενοποιήσουν τον φόρο ακινήτων και θα επιβάλουν «χαράτσι» σε χωράφια και ακατοίκητα σπίτια,  θα είναι πλέον αβάσταχτο να έχεις δικό σου σπίτι και στην καλύτερη περίπτωση θα κληθείς να το πληρώσεις δυο φορές. Μια φορά όταν το απέκτησες και τη δεύτερη στο …κράτος!

 Πολλά νοικοκυριά, που απέκτησαν το σπίτι τους με δάνεια, ζορίζονται τα τελευταία χρόνια όχι κατ’ ανάγκην από δική τους ευθύνη. Άνθρωποι που δεν είχαν συνηθίσει να είναι ασυνεπείς, η ανάγκη τους οδήγησε να γίνουν. Αυτούς, λοιπόν, τους ανθρώπους  δεν πρέπει  τώρα να τους εκτελέσουν. Πρέπει να τους βοηθήσουν να σταθούν στα πόδια τους και να τους δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία, αντί να  τους αρπάξουν την περιουσία τους. Δεν είναι μόνον οι τράπεζες. Δεν είναι μόνον η πρώτη κατοικία. Εκατοντάδες οι πλειστηριασμοί ακινήτων τους τελευταίους μήνες  με δικαστικές αποφάσεις για χρέη ακόμη και… εκατόν πενήντα ευρώ! Απροστάτευτοι οι δανειολήπτες-θύματα της οικονομικής κρίσης – αφήνονται βορά  στις διαθέσεις των δανειστών τους . Και θα έρθει τώρα και η άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία. Οι τράπεζες, τις οποίες ο ελληνικός λαός έσωσε, φορτώνοντας με 50 δισ. τους επερχομένους και τους αγέννητους, θα πάρει τα σπίτια των ανήμπορων να πληρώσουν τα δάνεια για να τα πωλήσει στα «κοράκια» των αγορών σε εξευτελιστικές τιμές. Υπαρκτός ο κίνδυνος  μεγάλο μέρος της ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων να εκποιηθεί, έναντι πινακίου φακής  και χιλιάδες συμπολίτες μας, πέραν των άλλων δυσκολιών, να μην έχουν « που την κεφαλήν κλίναι». Και η περιουσία αυτή να περάσει σε …ξένα χέρια! Όχι δεν πρόκειται για λαϊκισμό ή κινδυνολογία. Είναι το πιθανότερο σενάριο. Είναι δυνατόν όμως  οποιαδήποτε γενικευμένη και οριζόντια απόφαση για το συγκεκριμένο θέμα  να γίνει αποδεκτή  από την Βουλή και από την κοινωνία; Η εικόνα του δικαστικού επιμελητή που ξεσπιτώνει με μια δικαστική απόφαση μια ελληνική οικογένεια που δεν έχει που αλλού να καταλύσει, επειδή λόγω της κρίσης δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις δόσεις του στεγαστικού δανείου που έλαβε σε παλαιότερες και ομαλότερες εποχές για να το αποκτήσει,  υπάρχει περίπτωση να περάσει στο «ντούκου» από την σημερινή ελληνική κοινωνία; Δεν υποστηρίζει κανείς ότι θα πρέπει να οδηγηθούμε σε οριζόντια και γενικευμένη  απαγόρευση των πλειστηριασμών. Ούτε ότι οι τράπεζες θα πρέπει να χάσουν όσα δάνεισαν .Θα πρέπει όμως  η κυβέρνηση με στοχευμένο τρόπο και σχέδιο να δώσει λύση στο πρόβλημα διαχείρισης των «κόκκινων» στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας. Ένα τέτοιο σχέδιο και όχι  ημίμετρα που ανακοινώνονται  θα είναι δίκαιο και θα γίνει πιο εύκολα αποδεκτό τόσο από την Βουλή όσο και από την κοινωνία. Εάν αντιμετωπίσει με προσοχή, ευαισθησία και αποτελεσματικότητα αυτά τα δάνεια κατά περίπτωση και με βάση ορισμένα πολύ συγκεκριμένα και αντικειμενικά κριτήρια ουδείς  θα έχει αντίρρηση. Όπως η Πολιτεία προστάτευσε τις τράπεζες , τις οποίες ενίσχυσε οικονομικά  με δισ. ευρώ , ας προστατεύσει και τους οικονομικά αδύναμους ή ευρισκόμενους  σε αδυναμία , συνεπεία της κρίσης, να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Είναι προτιμότερο να …καταρρεύσει, κατά πως λέει η τρόικα, η ήδη «πεθαμένη» οικοδομική δραστηριότητα , παρά να οδηγήσουμε κοινωνικές ομάδες  σε έτι περαιτέρω κοινωνική εξαθλίωση και τον λαό στα όρια του «εμφυλίου» .