Ενώ η Ουκρανία από σιτοβολώνας της Ευρώπης μεταβάλλεται με ατσάλι, σίδερο και φωτιά από το πλούσιο υπέδαφός της σε μαρμαρένιο αλώνι και κρανίου τόπο όπου γιοι αδερφών, γειτόνων και φίλων για αιώνες επέλεξαν να λύσουν μικροπροβλήματα -μεγεθυνμένα με τον φακό αλλοτρίων- όχι με την σύνεση του διαλόγου αλλά με το οπλισμένο χέρι του Θεού του πολέμου Άρη και το μοχθηρό και ανελέητα δρεπάνι του Χάροντα , η δολοπλόκος Δύση τρίβει με ικανοποίηση τα χέρια της για την επιτυχή εξέλιξη της παγίδευσης και των δύο με τα μεταλλικά δίχτυα της καταγέλαστης πικρής σκλαβιάς και καταισχύνης του Ηφαίστου.

Το θέατρο της αμάχης επεκτείνεται ραγδαία στην παγκόσμια σκακιέρα…

Μέσα από τις παραμορφωτικές οθόνες που διευθύνουν τα αδύναμα κοπάδια των λαών οι μεγάλοι παίχτες δίνουν περίτεχνα χτυπήματα που αλλάζουν τις ροές των ποταμών του πλούτου ενδεδυμένου με τον απατηλό και ξεφτισμένο μανδύα μιας πολυκαιρισμένης, ρηχής και όζουσας ηθικής υπό το χειροκρότημα του χορού των ανοήτων!

Ενός πλούτου που διατρέχει ηδονικά τις κιρσοειδείς φλέβες της στασιμότητας και θρέφει με κίτρινο δηλητήριο ναρκισσιστικά νεκρές ψυχές σε αποστειρωμένες καθέδρες….

Οι αψίκοροι θεατές του σαρκοβόρου Κολοσσαίου διαγωνιζόμενοι στα χειρότερα των συν-θυμάτων ,δεν θέλουν να τελειώσει το δυσώδες έργο…

Θα υποφέρουν ανυπόφορα από πλήξη με την ταχύτατη λήξη!

Κάπως πρέπει να παρατείνουν την αγωνία και να επιτύχουν την ταυτόχρονη θυσία του ισχυρού και του αδύναμου….

Πρέπει να δυναμώσει ο αδύναμος!

Με “σταφίδες” ή με “καλάσνικοφ”;

Ιδού το ευρηματικό… δίλημμα!

Ω, καιροί!

Ω, ήθη!

Αλίμονο στους μονομάχους!

Μοίρα σκληρή τους έλαχε από δικά τους λάθη!

Δεν κερδίζεται η λευτεριά με το θάνατο του άλλου…

Λησμονήσατε θεατές και μονομάχοι ότι αρμενίζετε μοναχοί δεμένοι από Σειρήνες στο μεσιανό κατάρτι σε τρικυμισμένες θάλασσες όπου ύπουλα παραμονεύουν, Σκύλες και Χάρυβδες…

 

Δημήτρης Ψευτογκάς

ΥΓφο: Στοχασμοί ενός ανήσυχου παρατηρητή για την Σισύφεια πορεία των πραγμάτων κάτω από την απατηλή ασφάλεια μιας τρύπιας ομπρέλας (ΝΑΤΟ) με καραδοκούντα παραχαϊδευμένα αρπακτικά γύρωθεν….

Των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν!

Σε ελεύθερη απόδοση :Όταν τα σπίτια μας καίγονται, εμείς τραγουδούμε.