Ξημέρωσε μια μέρα υπερηφάνειας, μια μέρα που γράφτηκε στην λαμπρή ιστορία της πατρίδας μας. Η μέρα του «ΟΧΙ» μας δίνει την ευκαιρία να ξαναζωντανέψουμε στη συλλογική μνήμη και εθνική ταυτότητα τις γενιές γυναικών, ανδρών και παιδιών, που έχοντας παραμερίσει τη διχόνοια και τον διχασμό, δημιούργησαν ένα καλύτερο μέλλον για εμάς τους νεότερους, γεμίζοντας της σελίδες της ιστορίας μας με ηρωισμό, αυταπάρνηση, αυτοθυσία και ανδρεία.

Η μέρα που ο ένδοξος Ελληνικός στρατός, προσηλωμένος στα ιδανικά της ελευθερίας, πάντα έτοιμος και πάντα ξάγρυπνος περίμενε στις αιματοβαμμένες  βουνοκορφές της Πίνδου, το νέο άφρονα εισβολέα. Η απόκρουση της ιταλικής εισβολής αποτέλεσε τη πρώτη νίκη των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και ανύψωσε το ηθικό των λαών στη σκλαβωμένη Ευρώπη.

Σε περιοχές των Γρεβενών, όπως το ύψωμα της Αννίτσας και ο αυχένας Τίζα (Περιβόλι Γρεβενών), παίχτηκε η πρώτη και σημαντικότερη σκηνή του έργου μιας πολεμικής ταινίας.

Πολύ σημαντικός παράγοντας για την τελική έκβαση του πολέμου, ήταν το ηθικό των αντιπάλων. Οι Έλληνες στρατιώτες ήταν έτοιμοι για κάθε θυσία. Ήταν αισιόδοξοι, επαρκώς εκπαιδευμένοι, η επιστράτευσή τους είχε οργανωθεί σωστά, είχαν προσβληθεί από τη χονδροειδή ιταλική προπαγάνδα εναντίον της Ελλάδας και των Ελλήνων, ενώ οι αξιωματικοί και οι υπαξιωματικοί είχαν την ικανότητα να λαμβάνουν τις σωστές αποφάσεις.

Παράλληλα, η ανωτερότητα της δύναμης ψυχής και σώματος των ορεσίβιων  πληθυσμών ήταν καθοριστικής σημασίας. Πολίτες κάθε ηλικίας και φύλου συνέβαλαν τα μέγιστα στην ελληνική επικράτηση. Οι πρόγονοι και οι νεκροί για αυτούς δεν ήταν «περασμένα – ξεχασμένα». Γαλουχημένοι από την οικογένεια, το σχολειό και την εκκλησία, παιδαγωγήθηκαν έχοντας στο μυαλό τους, ότι αν ποτέ χρειαζόταν θα θυσίαζαν την ψυχή τους, την καρδιά τους και το σώμα τους για την Ελλάδα. Η τότε παγκόσμια κρίση και οι απειλές κατά της χώρας μας βρήκαν τον ελληνικό λαό με υψηλό φρόνημα, έτοιμο να ανταποκριθεί και να θυσιασθεί. Τότε η ειρήνη, αν και επιθυμητή, δεν ήταν αυτή το ύψιστο αγαθό αλλά το εθνικό συμφέρον. Τα τότε Μ.Μ.Ε. με αίσθημα ευθύνης, έθεταν το εθνικό συμφέρον υπεράνω της ακροαματικότητας και οι ένοπλες δυνάμεις, παρά και τα τότε οικονομικά προβλήματα, είχαν προετοιμαστεί ποσοτικά και ποιοτικά κατά τον βέλτιστο τρόπο. Η κοινή γνώμη προετοιμάζονταν συστηματικά από το κράτος, το σχολείο και την οικογένεια. Οι νέοι διδάσκονταν την ιστορία τους δίχως στρογγυλεύματα. Τα σχολεία είχαν πάντα σε κάθε αίθουσα τις εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και τις ψηλοτάβανες σάλες τους τις κοσμούσαν οι εικόνες των ηρώων του 21. Οι αισθήσεις της όρασης, της οσμής και της υφής ασκούνταν καθημερινά, οικοδομώντας το φρόνημα και σπέρνοντας την αγάπη για την πατρίδα δημιουργώντας ήρωες, υπερασπίζοντας τα πάτρια εδάφη φτάνοντας μέχρι και το θάνατο.

ΟΙ ιερές και ηρωικές μνήμες εκείνης της περιόδου δεν μπορούν να ξεχαστούν αλλά ούτε και να μην χιλιοειπωθούν. Μοιραία η ανάμνησή μας μάς οδηγεί στα ηρωικά βουνά της Πίνδου για τον αγώνα υπέρ της ελευθερίας.

Τα Γρεβενά, λόγω του πρωταγωνιστικού τους ρόλου, υποδέχονται μια σειρά από γεγονότα που στιγματίζουν την εξέλιξη των μαχών και της ιστορίας.

Εδώ, με το πέρασμά του ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και κατά των κηρυγμάτων του  ελέχθησαν δύο σημαντικές προφητείες του.

Συγκεκριμένα στο χωριό Τσιράκι (σημερινή ονομασία Άγιος Κοσμάς Γρεβενών), είπε την εξής προφητεία: «Όταν θα πέσει ο κλώνος (που είναι στημένος ο Σταυρός), θα γίνει μεγάλο κακό, που θα έλθει από το μέρος όπου θα δείξει ο κλώνος και όταν θα πέσει το δένδρο, θα γίνει ένα μεγαλύτερο κακό». Πράγματι το 1940 έπεσε ο κλώνος και ο Σταυρός προς το μέρος της Αλβανίας, όπου επιτέθηκαν οι Ιταλοί και το 1947 έπεσε το δένδρο, όταν οι περιοχές αυτές καταστράφηκαν εντελώς λόγῳ του εμφυλίου πολέμου).

Η δεύτερη σημαντική προφητεία που ειπώθηκε στο χωριό Πολυνέρι Γρεβενών, ήταν: «Το κακό θα έλθει μέχρι το Σταυρό και δε θα μπορέσει να πάει κάτω. Μη φοβηθείτε. Μη φύγετε από τα σπίτια σας». Πράγματι το 1940 οι Ιταλοί έφθασαν μέχρι την τοποθεσία Σταυρός, όπου είχε κηρύξει και τοποθετήσει ένα ξύλινο Σταυρό ο Άγιος και σταμάτησαν.

Εδώ, οι αγωνιστές της Πίνδου, στο ύψωμα της Αννίτσας και στον αυχένα Τίζα (Περιβόλι Γρεβενών), αντιστάθηκαν ενεργά, δυναμικά, θαρραλέα και υπερασπίσθηκαν τα πλούσια ελληνικά βιώματα, τη χριστιανική στάση ζωής και την πίστη ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο.

Εδώ λοιπόν το Έθνος μας χρειάστηκε να υπερασπιστεί το έδαφός του, τη θρησκεία, την οικογένεια, τις ηθικές αξίες, την ελευθερία, τη δημοκρατία.

Εδώ ο ελληνικός στρατός λύγισε τις δυνάμεις του Άξονα, που φάνταζαν ανίκητες μέχρι εκείνη τη στιγμή. Η ταξιαρχία ιππικού του συνταγματάρχη Σωκράτη Δημάρατου, κατάφερε να επιφέρει καίριο πλήγμα στη μεραρχία αλπινιστών Τζούλια, που παρέλαυνε ασταμάτητα χωρίς καμία αντίσταση και να χάσει σταδιακά την πρωτοβουλία των κινήσεων και από επιτιθέμενη να γίνει αμυνόμενη. Η πρώτη νίκη έγινε πλέον γνωστή σε όλο τον κόσμο.

Αυτά τα υψώματα και οι αυχένες είναι γεμάτα με χρωματισμούς που υπερτερεί το γαλάζιο του ουρανού και το άσπρο (ανάλογα την εποχή), από τα σύννεφα ή το χιόνι, δημιουργώντας μια τεράστια ελληνική σημαία που σκεπάζει και προστατεύει τους πεσόντες και υπενθυμίζει συνεχώς για το πόσο ξεχωριστοί είμαστε.

Η 28η Οκτωβρίου 1940, θα μας θυμίζει πάντα πόσο σημαντικό είναι να ορθώνεις το ανάστημά σου και να αγωνίζεσαι για την ελευθερία σου.

Τόσα χρόνια μετά η Ελλάδα ευρισκόμενη στο επίκεντρο ενός ιδιαίτερα ασταθούς περιβάλλοντος, βιώνει απειλές και προκλήσεις, με διακύβευμα τα ζωτικά της συμφέροντα και ίσως την ίδια την επιβίωσή της.

Σήμερα ο άνθρωπος αλλοτριώνεται ολοένα και περισσότερο, και στο όνομα κάποιων βάναυσα κακοποιημένων εννοιών ποδοπατείται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Είμαστε μάρτυρες μίας αναθεωρητικής Τουρκίας που προκαλεί και διεκδικεί, θίγοντας ευθέως την εθνική κυριαρχία, ανεξαρτησία, ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.

Στην παιδεία και την πολιτική ακούγονται όλο και πιο αραιά οι όροι «έθνος των Ελλήνων», «εθνικές παραδόσεις», «έθνος – κράτος», «εθνικό όραμα και φρόνημα», «πρότυπα και αξίες», «συλλογικές υποχρεώσεις, πνεύμα αλληλεγγύης και θυσίας».

Τα μεγάλα οράματα που μεταλαμπαδεύονται στους νέους Έλληνες αφορούν μόνο τη σωτηρία του πλανήτη, την παγκόσμια διακυβέρνηση, τους πολίτες του κόσμου και τον αντιρατσισμό. Εάν η παιδεία δεν μαθαίνει ουσιαστικά στους νέους Έλληνες τη γλώσσα, την Ιστορία τους, τα ελληνοκεντρικά πρότυπα και αξίες, δε θα καταλάβουν ποτέ ποιοι είναι, από πού προέρχονται και που πάνε.

Ήρθε η στιγμή να χαράξουμε τη βέλτιστη εθνική πορεία. Ένα κράτος που χρωστά, που δεν παράγει και δεν ανταγωνίζεται, δεν μπορεί ταυτόχρονα να είναι εθνικά ανεξάρτητο. Θα πρέπει ακόμη να αντιληφθούμε, ότι ο συνδυασμός δημογραφικό – μετανάστευση, αποτελεί την σοβαρότερη εθνική απειλή, η οποία χρήζει άμεσης και πιο αποτελεσματικότερης αντιμετώπισης.

Εάν θέλουμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας συνεχιστές της πορείας των προγόνων μας, έχουμε μπροστά μας ένα ξεκάθαρο δρόμο ως χώρα: στρατηγικές επιλογές (όραμα) προετοιμασία για οτιδήποτε έπεται και εκμετάλλευση των ευκαιριών που εμφανίζονται (κρυμμένες).

Όλοι έχουμε ανάγκη να είμαστε και να νιώθουμε ελεύθεροι με αυτοπεποίθηση και να χαιρόμαστε αυτό το μοναδικό δώρο που έχουμε: τη ζωή με αξιοπρέπεια, ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη, και όλες τις πανανθρώπινες αξίες για τις οποίες πρέπει και αξίζει να αγωνιζόμαστε σε όλα τα επίπεδα!

Ας είναι ευλογημένες οι στιγμές εκείνης της ημέρας και η ανάμνηση τους ας αποτελέσει για το Έθνος το αιώνιο έμβλημα αδιάσπαστης ενότητας και σύμπνοιας.

Δημήτριος Γ. Μπέης