Η ξυλόσομπα σιγόκαιγε και η αλουμινένια κατσαρόλα εξέπεμπε ήχους χουρχουλάσματος μαζί με μία έντονη δυνατή μυρουδιά κρέατος και λαχανικού. Λάχανο με κρέας! Το παραδοσιακό φαγητό του πανηγυριού στον Ταξιάρχη. Δίπλα έβραζε το γκιουμούλι με το ζεστό νερό. 5 Σεπτεμβρίου. Μεγάλη μέρα, σήμερα και αύριο γιορτάζει το Μοναστήρι.

Η γυναίκα έκανε τα τελευταία χουσμέτια. Ο μικρός έπαιζε στον νοβρό. Κάτι ανακάτωνε, πέτρες, ξύλα;

-Τάκηνα, μο Τάκηνα!

-Έλα μα θειά. Ήταν η θειά η Βίκω.

-Δε θα κάτσω, να ήρθα να σου πω κάτ’. Χτες μας πάτ’σαν το μποστάν’.Δεν είχαν μείν’ και πολλά πράγματα μόνι κατ’ ξ΄λάγγουρα. Μήπως ξέρ’ τίποτα ο μ’κρός;

-Να τον φωνάξω…

-Δεν το ΄κανα ΕΓΩ. Δεν ήμαν ΕΓΩ…κλάφτηκε ο μικρός και συνέχισε το παιχνίδι του.

Οι δύο γυναίκες έστησαν το τζιμουχούρ΄ στο όρθιο. Ο μικρός συνέχισε το παιχνίδι και σε κάποια στιγμή δίψασε και μπήκε στο μαγειρειό να πιει νερό. Η κατσαρόλα χουρχούλαζε έντονα. Το ζουμί είχε αρχίσει να σώνεται και το φαγητό είχε αρχίσει να τσικνίζει. Έξυσε το κεφάλι του θυμήθηκε τη μάνα του, που σε τέτοιες περιπτώσεις έριχνε νερό στο φαΐ. Πήρε το γκιουμούλι και προσέθεσε ζεστό νερό στην κατσαρόλα. Ήπιε νερό και βγήκε έξω.

-Ωχ! Το φαΐ, φώναξε η Τάκηνα, έχω το φαΐ στη φωτιά και έτρεξε στο μαγειρειό…

–ΕΓΩ το έκανα μαμά, είπε ο μικρός και εισέπραξε μια αγκαλιά και ένα φιλί από τη μάνα του. ΕΓΩ το έκανα…

Πέρασαν χρόνια και φέτος μετά από πολλά χρόνια θυμήθηκα το περιστατικό. Άκουσα πολλά έξω από το Μοναστήρι στη συζήτηση για την αναστήλωση του. Για τις μεν αστοχίες:

–Δεν το έκανα ΕΓΩ…

Για τις δε επιτυχίες:

–ΕΓΩ το έκανα…

Τότε θυμήθηκα. Χαμογέλασα με όλα αυτά και ο λόγος απλός:

     –Εγώ πάτ΄σα το μποστάνι τ΄ς θειάς, τ΄ς Βίκως και τα ξ΄λάγγουρα τα ΄φαγα εγώ!

ΕΝΑΡΞΗ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΝ ΜΟΝΗΣ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΤΩΡΑ!

                                                                                 Κλωνάρας Θόδωρος