–  Του Φώτη Σιούμπουρα

Ήταν φυσικό. Όταν κρατάς για καιρό μία βόμβα στα χέρια σου, το πιθανότερο είναι κάποια στιγμή να σκάσει. Όταν κρύβεις ένα πρόβλημα κάτω από το χαλί, αρνούμενος για διάφορους λόγους να το αντιμετωπίσεις κατάματα ,κάποια στιγμή αυτό εμφανίζεται μπροστά σου διογκωμένο.
Αυτό που συνέβη στη Μόρια είχε προαγγελθεί ουσιαστικά εδώ και χρόνια. Το βλέπαμε να έρχεται. Πότε με βάρκα και πότε να συνθλίβεται στον φράχτη του Έβρου. Ήταν στις στάχτες που άφηναν μικρές και μεγάλες πυρκαγιές τα τελευταία χρόνια. Ήταν μέσα σε ένα πλήθος 13.000 ανθρώπων που αποδεικνύεται μεγαλύτερο και ισχυρότερο από κάθε διαχειριστική πρόνοια.
Η Μόρια ήταν κόλαση ,ήρθαν τώρα και οι φλόγες για να δημιουργήσουν, μαζί με την ελληνοτουρκική ένταση και την κρίση της πανδημίας στο «κόκκινο», την «τέλεια καταιγίδα». Είδαμε σκληρές εικόνες από τη Λέσβο. Χιλιάδες ανέστιοιυς εξαθλιωμένους άνθρώπους να περιφέρονται, να οργίζονται και να απελπίζονται περισσότερο. Θυμωμένους και φοβισμένους κατοίκους να προσβλέπουν στη βοήθεια των αστυνομικών που, παρεμπιπτόντως, είχαν πάρει με τις πέτρες κατά την προηγούμενη επίσκεψη τους στο νησί. Εικόνες από τη νησί έκαναν τον γύρο του κόσμου και η χώρα μας βρέθηκε και πάλι δακτυλοδεικτούμενη.
Όμως το δράμα που βιώνουν τόσες ανθρώπινες ψυχές δεν χωράει τώρα σε κλισέ και μανιέρες. Ούτε λύνεται με γενικόλογες προτροπές, συστάσεις , ευχολόγια και αντιπολιτευτικές κορώνες. Τα γεγονότα στη Μόρια, όπως είπε και η πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, δεν προσφέρονται για εκμετάλλευση από κανέναν.
Λύσεις «εδώ και τώρα» απαιτεί η σοβαρότητα του ζητήματος . Οι προσπάθειες για αποσυμφόρηση της δομής, οι οποίες είχαν ήδη αρχίσει με τη σταδιακή μετεγκατάσταση προσφύγων και κυρίως ασυνόδευτων παιδιών στις χώρες της Ευρώπης που άνοιξαν, δειλά μεν αλλά κάποιες χώρες άνοιξαν τις πύλες τους για να τα δεχτούν, χρειάζονται και τη στήριξη ΟΛΩΝ μας.
Αυτή η κατάσταση που συνιστά όνειδος για τον «πολιτισμένο» κόσμο μας δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Τη λύση μπορεί και πρέπει να δώσει μόνο η Ευρώπη, η οποία επιτέλους οφείλει απέναντι στην Ιστορία της να κινητοποιηθεί άμεσα και να αποδείξει έμπρακτα την πίστη της στις αξίες του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης. Η Ελλάδα από μόνη τη δεν μπορεί να σηκώνει ένα μεγάλο, ίσως το μεγαλύτερο , βάρος του προσφυγικού-μεταναστευτικού. Η Ευρώπη δεν μπορεί να εθελοτυφλεί. Το πρόβλημα ναι, είναι ευρωπαϊκό και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Και μακάρι οι φλόγες της Μόριας να «ξυπνήσουν» τη γηραιά Ήπειρο.