Του Φώτη  Σιούμπουρα

 

 Μπήκαμε για τα καλά  σε έναν νέο πανευρωπαϊκό κύκλο οικονομικής κρίσης, κατά πως υποστηρίζει το σύνολο των οικονομικών και πολιτικών παραγόντων;  Ο ασκός του Αιόλου  που  άνοιξε  στην Ευρώπη  και πολλοί επιχειρούν να ερμηνεύσουν  αν αποτελεί πολιτική επιλογή της Γερμανίας ή είναι συνακόλουθο εσφαλμένων επιλογών χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής  Ένωσης  θα …

γκρεμίσει ή θα ενισχύσει το οικοδόμημα της γηραιάς Ηπείρου;  Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με τη σκληρότητα που επιδεικνύει  προς  «Ευρωπαίους» πολίτες της μπορεί να γίνει η μεγάλη πατρίδα των διαφορετικών κρατών που τη συνθέτουν; Πολλά τα ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις αυτή την χρονική περίοδο. Ένα όμως φαίνεται πως είναι βέβαιο.  Η έννοια της Ενωμένης Ευρώπης -τύπου Η.Π.Α.- όπου όλοι οι πολίτες θα χαίρονται τα ίδια δικαιώματα και θα επικρατεί αλληλεγγύη μεταξύ των διαφορετικών εθνοτήτων, αποδυναμώνεται, δημιουργώντας ένταση και αντιπαλότητα μεταξύ Νοτίων και Βορείων χωρών .  

Σε κάθε περίπτωση πάντως η στάση των ισχυρών του Βορρά φανερώνει το ευρωπαϊκό πρόβλημα ασυμμετρίας μεταξύ δανειστών και δανειζομένων στην Ευρώπη. Οι πλούσιοι και ισχυροί του ευρωπαϊκού Βορρά επιχειρούν με τρόπο βάναυσο να επιβάλουν τη θέλησή τους στους φτωχότερους του Νότου. Αυτή η ασυμμετρία παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές ισότητας και αλληλεγγύης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δυστυχώς ο ευρωπαϊκός νότος δεν είναι σε θέση να αντιπαρατεθεί αποτελεσματικά, δεν έχει τις δυνάμεις, ούτε τις συμμαχίες προκειμένου να μεταβάλει τους συσχετισμούς. Είναι προφανές ότι οι συσχετισμοί των δυνάμεων στην Ευρώπη είναι υπέρ των χωρών του πλούσιου Βορρά. Τώρα σε όλες τις χώρες τα προβλήματα είναι τεράστια και -πλην της Γερμανίας -είναι θέμα χρόνου να «σκάσουν» ανεξέλεγκτες βόμβες. Σε μια κρίσιμη περίοδο που η Ευρωζώνη, υποτίθεται, πώς άφηνε τα χειρότερα πίσω της, βρίσκεται πάλι αντιμέτωπη με ….υπαρξιακά ζητήματα. Το ΔΝΤ …προειδοποιεί την Ιταλία, η ΕΕ τη Σλοβενία, η ανεργία αυξάνεται στη Γαλλία, στη Γερμανία ανησυχούν για τις καταθέσεις τους, στην Πολωνία πάνω από το 50% δεν θέλει να υιοθετήσει το ευρώ και πάει λέγοντας. Δυστυχώς η Ευρώπη, μέχρι τον Σεπτέμβριο θα παραμείνει «όμηρος» των εκλογών της κας Μέρκελ. Μέχρι τότε  η Ευρωζώνη (η Γερμανία δηλαδή) θα έχει το «δικαίωμα» να αποφασίζει για το παραγωγικό μοντέλο μιας χώρας και ο κ. Σόϊμπλε θα υπαγορεύει δίκην τελεσιγράφου τις απόψεις του. Είναι απαράδεκτο όμως  να απαξιώνονται λαοί κατ’ αυτόν τον τρόπο. Οι διαπιστώσεις του κ. Γιούνκερ ήταν συγκλονιστικές. Και σοκαριστικές. «Αντιμετωπίσαμε τους Κυπρίους  ωσάν να ήταν γκάνγκστερς» είπε. Μια τέτοια Ευρώπη όμως δεν έχει μέλλον και όποιος δεν το βλέπει, απλώς εθελοτυφλεί. Ακόμα και η Γερμανία, που φαίνεται να κερδίζει και να επιβάλλει την πολιτική της, δεν αποκλείεται στο τέλος να βρεθεί μεν νικήτρια στην αρένα, αλλά το πλήθος αντί να την αποθεώσει, θα την τιμωρήσει με την οργή του.

 

Κι εμείς τι κάνουμε; Έωλο το ερώτημα. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση βρίσκεται μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης και οι διαπραγματεύσεις , που πρόκειται να επαναληφθούν με τους τροϊκανούς την προσεχή εβδομάδα, ίσως να είναι οι κρισιμότερες και οι σκληρότερες που έγιναν εδώ και μήνες. Ο Αντ. Σαμαράς αναγνωρίζει ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι μπορεί  να…ξανακυλήσει η χώρα.  Στην περίπτωσή μας όμως  δεν έχουμε παρά να επιμείνουμε , επί του παρόντος τουλάχιστον, στην προσπάθεια που τον τελευταίο χρόνο πήρε μορφή συγκεκριμένη. Ακόμη κι αν έχουμε την άποψη ότι είναι αδιέξοδη η προσπάθειά μας δεν έχουμε παρά να την υπηρετήσουμε με αγώνα για ανατροπή επιβολής σκληρών αντιλαϊκών μέτρων από τους ευρωπαίους δανειστές μας, μέχρι να  προετοιμασθούμε και να οδηγηθούμε (αν οδηγηθούμε) πραγματικά σε μια άλλη επιλογή.

Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα δυστυχώς δεν έχουμε άλλη λύση. Σε τούτες τις ταραγμένες μέρες «των μεγάλων συμφερόντων και των απίθανων συμμαχιών» παρακινδυνευμένες επιλογές και μάλιστα έξω από το «μαντρί», όπως απέδειξε και η τραγωδία της Κύπρου, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε λύσεις τύπου …Τιτανικού.