Του Φώτη Σιούμπουρα

Μέρες περισυλλογής και προβληματισμού αυτές της Μεγάλης Εβδομάδας. Όχι μόνο γιατί τίθεται σε λειτουργία ο μηχανισμός της ταύτισης, αλλά και γιατί τέτοιες μέρες η αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών κάθε οικογένειας γίνεται πιο φανερή και γι’ αυτό πιο επώδυνη. Για τον ελληνικό λαό η Μεγάλη Εβδομάδα και η Ανάσταση του Κυρίου είχαν πάντοτε ένα ιδιαίτερο νόημα. Πέρα από το θρησκευτικό συναίσθημα, υπήρχε ανέκαθεν η πολιτική πλευρά, μια σύνδεση με την εκάστοτε κατάσταση της χώρας και τις ελπίδες των πολιτών. Από τον καιρό της τουρκοκρατίας η ευχή Καλή Ανάσταση υποδήλωνε και την προσδοκία της αναστάσεως του Γένους. Λαός και Κλήρος θρηνούσαν μαζί τα Άγια Πάθη και η προσευχή περιέκλειε το αίτημα της Ελευθερίας.
Σήμερα μπορεί ο καθείς στην ευχή Καλή Ανάσταση να προσδώσει το νόημα που επιθυμεί, σε ένα όμως θα πρέπει να συμφωνήσουμε: πώς θα μπορέσουμε από τον Γολγοθά των εννέα τελευταίων ετών να εκτοξευθούμε στην Ανάσταση των παραγωγικών δυνάμεων και την ανάταση της οικονομίας. Όπως ακριβώς μας υποσχόταν ο πρωθυπουργός από την πρώτη κι όλας ημέρα της ανάληψης των καθηκόντων του. Ανάσταση όμως δεν είδαμε ακόμη, παρότι «βγήκαμε» από τα μνημόνια και κυβερνούμε πάνω από τέσσερα χρόνια. Κι αυτό γιατί σε όλα αυτά τα χρόνια η κυβέρνηση,αναπαρήγαγε δυστυχώς ό,τι χειρότερο είχε να δείξει η πολιτική παράδοση: λαϊκισμό, ρουσφέτια, νεποτισμό, διχόνοια, σκανδαλολογία, απόπειρα χειραγώγησης των θεσμών και των ψηφοφόρων. Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν το πρώτο κόμμα που εφάρμοσε τέτοιες μεθόδους αλλά ούτε όμως έθεσε τέλος σε αυτές. Και αυτό είναι μέρος του προβλήματος των τελευταίων ετών: ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε παράταση σε όλες τις κακές πρακτικές της πολιτικής μας, την ώρα που χρειαζόταν επιμονή στην αλλαγή. Το πείραμα συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ είχε δείξει ότι οι πολιτικοί μας μπορούσαν να ασχοληθούν με τα προβλήματα της χώρας με σοβαρότητα και με αποτέλεσμα. Ενώ τα δύο «κόμματα εξουσίας» έφεραν την κύρια ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας, ανέλαβαν και το κόστος της προσπάθειας ανάκαμψης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να αφήσει να ολοκληρωθεί η προσπάθεια, εκμεταλλεύθηκε τη λαϊκή δυσαρέσκεια και τη γοητεία που ο λαϊκισμός ασκεί στους ψηφοφόρους, για να βρεθεί, απροετοίμαστος, στην εξουσία. Σήμερα ίσως να μην βρισκόμαστε σε χειρότερη κατάσταση απ’ ό,τι στις αρχές της κρίσης, αλλά δεν χρειάζεται κι όλας οι «Γραμματείς και Φαρισαίοι» να σκηνοθετούν μια εικονική πραγματικότητα καθαρής εξόδου από την επιτήρηση των δανειστών, αφού τα επίσημα στοιχεία δείχνουν πως είμαστε αποδυναμωμένοι, φτωχότεροι, με μεγαλύτερα χρέη και με τους νέους να ζητούν την τύχη τους αλλού. Ίσως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να ήταν το φυσικό επακόλουθο της αποτυχίας Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, καθώς ο κύκλος των υποσχέσεων και ψεμάτων έπρεπε να ολοκληρωθεί, για να πεισθούν οι πολίτες ότι αυτό το μοντέλο πολιτικής χρεοκόπησε.
Τώρα μόνο αλλαγή νοοτροπίας, αλλαγή πολιτικής μπορεί να χαράξει νέα πορεία. Και η κοινωνία για να ορθοποδήσει θέλει ταπεινούς ταγούς και όχι αλλαζόνες. Θέλει εργάτες και διακόνους, όχι Φαρισαίους και Πόντιους Πιλάτους. Απαιτείται όμως και ανάσταση της δικής μας παθητικότητάς και ανοχής. Ανάσταση της μιζέριας μας απαιτείται, για να μην ξανανέβουμε τον Γολγοθά από την Δευτέρα κιόλας του Πάσχα. Μετά τον Γολγοθά (ιστορικά) έρχεται η Ανάσταση. Μετά τη δοκιμασία, η λύτρωση. Κι όποιος Ανάσταση υπόσχεται , αλλά μας οδηγεί στον Γολγοθά, να γνωρίζει πως αι γενεαί πάσαι , που στέκονται σήμερα βουβές απέναντι στο επιβλητικό μήνυμα της θυσίας του Θεανθρώπου, μια μέρα θα τον «σταυρώσουν»…

Ας αποτελέσει για όλους το Αναστάσιμο Μήνυμα το σημείο εκκίνησης μιας άλλης διαφορετικής προσωπικής και συλλογικής πορείας. Με στόχο την ανόρθωση της πατρίδας.

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ