Τον τελευταίο καιρό ακούμε για παραβιάσεις εναέριου αλλά και υδάτινου χώρου από τους γείτονες Τούρκους, πυρκαϊές σε ολόκληρη την χώρα, κάτι που δεν είναι πρωτόγνωρο. Πρωτόγνωρο είναι πλέον, ο μεγάλος αριθμός των θυμάτων.

Αυτό και αν δεν είναι τρομοκρατική ενέργεια.

Επίσης μιλάμε, ότι με τα μνημόνια έχει εκχωρηθεί κάθε Εθνική Κυριαρχία της Ελλάδος έναντι των δανειστών και κατά πόσο δε, στην Γερμανία.
Μια Γερμανία φιλότουρκη.
Μια Γερμανία, στην οποία η Ελλάδα κατέληξε να είναι αποικία αντί να διεκδικήσει τις πολεμικές αποζημιώσεις του Β’ΠΠ. Έτσι, οι παραβιάσεις των Τούρκων στην αποικιακή Ελλάδα, δεν ενοχλούν την «επενδύτρια αλλά και δανείστρια» Γερμανία, και όσο αυτή δεν ενοχλείται, τα ελληνικά αεροσκάφη δεν μπορούν να ασκήσουν «βία» στους Τούρκους «επισκέπτες». Άλλωστε, κατά διαστήματα, έχουμε δει ποια πλευρά («οικοδεσπότης») έχει θύματα στις τουρκικές προκλήσεις («επισκέψεις») και δεν απορούμε πλέον γιατί.
Είναι εμφανές.
Συμπεραίνουμε λοιπόν, πως: «Η Ελλάδα, έχει παραιτηθεί ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ και ΑΝΑΕΫ ΟΡΩΝ από κάθε ασυλία που της παρέχει η Εθνική της κυριαρχία»
…… «ούτε το δικαιούχο κράτος μέλος, ούτε η Τράπεζα της Ελλάδος, ούτε κανένα από τα αντίστοιχα περιουσιακά τους στοιχεία εξαιρούνται λόγω εθνικής κυριαρχίας ή για άλλο λόγο, της δικαιοδοσίας, της κατάσχεσης-συντηρητικής ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα ή διαδικασία με τροποποιητική σύμβαση».
Δηλαδή, ουσιαστικά, ενσωματώνεται έτσι στο Εθνικό Δίκαιο ο όρος, πως όλα τα περιουσιακά στοιχεία του Ελληνικού Δημοσίου/Κράτους και τα πάσης φύσεως ιδιοκτησιακά δικαιώματά του υπόκεινται σε κατάσχεση, σε περίπτωση που ζητηθεί από τους δανειστές. Γι αυτό τον λόγω υπάρχει και το ΤΑΙΠΕΔ, ώστε με τάκτ να γίνονται οι παραχωρήσεις (πωλήσεις) των περιουσιών του κράτους. Παραδείγματα έχουμε, την πώληση των Μαρίνων με τον «δράστη» υπουργό να υπερηφανεύεται γι αυτό, την πώληση του ΟΛΠ και του ΟΛΘ, την πώληση 14 αεροδρομίων της χώρας στην Fraport (Γερμανικών συμφερόντων) κλπ., κλπ…….
Πόσες άλλες συμβάσεις «τύπου» Πρεσπών θα υπάρξουν και θα αφορούν διαφορετικές περιοχές της Ελλάδος; Τι άλλο ζητούν οι δανειστές –και όχι μόνο- και τι άλλο θα ζήσουμε, ξανά;
Να υποθέσουμε λοιπόν, πως μια περιοχή με «ξαφνικά» εξακριβωμένα αυθαίρετα σπίτια και καταπάτηση αιγιαλού, να θέλουν να είναι περιοχή με επενδυτικό προορισμό, και την φωτιά να είναι, σκόπιμη;
Τι να υποθέσουμε;
Ποιες άλλες περιοχές άραγε να έχουν σειρά;
Όπως αναφέρει ο κύριος Κασιμάτης, «υπογράψαμε σύμβαση που παραβιάζει όλες τις Αρχές Διεθνούς Δικαίου-παράνομη για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση- την οποία συνέταξε δικηγορικό γραφείο στην Αγγλία και είναι η ίδια δικηγορική εταιρεία που συνέταξε το σχέδιο Ανάν και το οποίο η Ελλάδα πλήρωσε- γεμάτη ακυρότητες, πιστεύοντας πως η Ελλάδα θα είχε κυβερνήσεις που δεν θα πήγαιναν ποτέ στο δικαστήριο και θα υπέκυπταν στις πιέσεις».
Με την δανειακή σύμβαση, η Ελλάδα πλέον δεν είναι πια ανεξάρτητη και δεν είναι ανεξάρτητη μόνο στην εξωτερική της πολιτική επειδή της δεσμεύεται η Εθνική της κυριαρχία αλλά και στην οικονομική πολιτική λόγω δέσμευσης της Εθνικής της Περιουσίας. Δηλαδή, η Ελλάς, παραιτήθηκε ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ και ΑΝΕΫ όρων από κάθε ασυλία που της παρείχε η Εθνική της Κυριαρχία.
Μπορούμε να δώσουμε διασφαλίσεις;
Από ότι φαίνεται, πως όχι.
Αδυνατούμε.

Δεν μπορεί πλέον η Χώρα να προβάλει τις δικές της αξιώσεις απέναντι στους δανειστές της συμψηφιστικά ούτε για το κατοχικό δάνειο. Πρέπει να απευθυνθεί η Χώρα στα Διεθνή Δικαστήρια για να τα διεκδικήσει. Η Ελλάς, είναι η μόνη χώρα που δεν έχει αποζημιωθεί από τα ανθρώπινα εγκλήματα της Γερμανίας. Και πως θα μπορούσε άλλωστε, όταν η Γερμανία εξουσιάζει την Ευρωπαϊκή Ένωση; Όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι η Γερμανία; Ότι δεν κατάφερε ο Χίτλερ το κατάφερε ο σύγχρονος κόσμος.
Αυτή την στιγμή, στην δημοκρατική υποτίθεται Ελλάδα, υπάρχει μια διαρκής παραβίαση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η εξουσία που ασκείται στο εσωτερικό της Χώρας στηρίζεται βάση ανυπόστατων συμβάσεων, που είτε δεν πέρασαν από την Βουλή των Ελλήνων είτε πέρασαν με αντισυνταγματικές διαδικασίες. Θα μπορούσε να πει κανείς, πως εδώ και δέκα χρόνια, ασκείται μια πραξικοπηματική εξουσία, μια κατοχή, και αυτό φαίνεται από τον έλεγχο που ασκούν οι δανειστές στην Ελλάδα, στην Ελληνική Διοίκηση, με «υπηρεσιακές» κυβερνήσεις, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, μια πράξη ελέγχου εξευτελιστική και παράνομη αλλά παράλληλα αποδεικνύει πως η Ελλάς, ΔΕΝ είναι Κυρίαρχο Έθνος.
Αλήθεια, τι Ελλάδα παραδίδουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας;
Ποια είναι η Ελλάδα του μέλλοντος που τόσο πολύ δηλώνουμε πως αγαπάμε;
Άραγε, πόσο Έλληνες είμαστε;

Μανώλης Πετρόπουλος