Να αναρωτηθούμε ή να το βεβαιώσουμε;
Ξημερώνει όντως μια καινούργια μέρα για τα Γρεβενά;
Γυρίζει πράγματι φύλλο η πνευματική ζωή του τόπου μας;
Θα το δούμε…

Βρήκαμε το αδιαχώρητο, όταν στις 6.30 μ.μ την Κυριακή μπήκαμε στην ανακαινισμένη αίθουσα της Μητρόπολης, δίπλα στο ναό της Ευαγγελίστριας.
Ήταν ”φίσκα”, γεμάτη από κόσμο που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Δεσπότη, να παραστεί στα εγκαίνια της ”ανακαινισθείσης εκ βάθρων” αίθουσας, που έμεινε σχεδόν σε αχρησία για 21 χρόνια, μετά τον καταστρεπτικό σεισμό του 1995.
Να παρακολουθήσει επίσης ο κόσμος και αφιέρωμα στη γιορτή της μητέρας, την οποία καθιέρωσε η Ορθόδοξη Εκκλησία μας την πρώτη Κυριακή μετά την Υπαπαντή του Κυρίου — συνδέοντάς την με το πρόσωπο της μητέρας των μητέρων, της Παναγίας μας, η οποία τη μέρα αυτή ”σαράντισε” ως λεχώνα κι έφερε το μικρό της Ιησού να τον αφιερώσει στο Θεό.

Ήταν μια πρωτόγνωρη για μας και για τα χρονικά της τοπικής Εκκλησίας συγκέντρωση στο μητροπολιτικό αυτό χώρο.
Και με κυρίαρχη την παρουσία νεαρών ζευγαριών, παιδιών, αλλά και μεσήλικων πολλών άλλων ανθρώπων.
Πήραμε ωστόσο όλοι μια θέση, έστω και όρθιοι, που βρήκαμε μέσα στο πλήθος ”τρυπώνοντας” όπως όπως.

Έφθασε ο Δεσπότης ακριβής στην ώρα του.
Έγινε η τελετή των εγκαινίων, κατά την οποία ευχηθήκαμε, όλοι πιστεύω, να είναι και η αρχή μιας νέας, άλλης ιστορίας για την Εκκλησία των Γρεβενών.

Άρχισε το πρόγραμμα μετά την ακολουθία των εγκαινίων με την ομιλία του επισκόπου μας.
Απλά, με πηγαίο χάρισμα λόγου και αμεσότητας, με πρακτικά παραδείγματα παρμένα μέσα από την καθημερινότητα και την εμπειρία του ως πνευματικού, και με την ευαισθησία ψυχής που τον διακρίνει, μας μίλησε για τη Μάνα.
”Είναι το πολύτιμο μαργαριτάρι για τη ζωή των παιδιών”, μας είπε μεταξύ άλλων.
”Είναι το ιερότερο πράγμα. Ο φυσικός φρουρός ατίμητου θησαυρού, της αθάνατης ψυχής των παιδιών της”.
Και προσπάθησε να μας προβληματίσει τις σύγχρονες μητέρες: ”Πόσο νοιαζόμαστε γι΄αυτό;
Αντιλαμβανόμαστε τι διαβάζουν τα παιδιά μας; Τι βλέπουν; τι κουβεντιάζουν με τα μηνύματα που στέλνουν και παίρνουν με το κινητό τους;
Σε ποιους σκοτεινούς δρόμους του ίντερνετ κινούνται, όταν μας βάζουν εμάς να κοιμηθούμε;”.
Κι έκανε χαριτολογώντας το σχόλιο: ”Κάποτε έβαζαν οι γονείς τα παιδιά να κοιμούνται, τώρα βάζουν τα παιδιά τους γονείς και τους μεγάλους να υπνώνουν.., για να είναι ανεξέλεγκτα σ΄ό,τι κάνουν”.
Πολύ ευγενικά και ελεγκτικά κάπου εδώ είπε και τα εξής με μια ανεπαίσθητη λύπη: ”Σήμερα στα σπίτια των ζευγαριών έχει χώρο για τα κατοικίδια ζώα και έξοδα για τις ζωοτροφές, δεν έχει όμως χώρο για τους παππούδες…τους γονείς των γονιών.
Και κατέληξε: ”Σε μια εποχή ανακατατάξεων…και ”ανατινάξεων”, χωρίς Χριστό, η μητέρα ως πρώτη δασκάλα και ως πρώτη παιδαγωγός καλείται να γνωρίσει στα παιδιά το Θεό και να τους καλλιεργήσει την πίστη, την αγνότητα, την καθαρότητα, την τιμιότητα, το σεβασμό…Την αρετή.
Πρότυπα έχει την Εμμέλεια, τη μητέρα του Μ.Βασιλείου, τη Νόννα, τη μητέρα του Γρηγορίου του Θεολόγου, την Ανθούσα, τη μητέρα του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου…
Μάνα Ελληνίδα, Μάνα Ορθόδοξη, ο κόσμος σαπίζει, χάνεται.., στάσου ορθή μέσα στην Εκκλησία και ασφάλισε και θωράκισε πνευματικά τα παιδιά σου…’.

Σας ευχαριστούμε, Σεβασμιότατε.

Σταθείτε κι εσείς σ΄αυτό το ύψος που σας βλέπουμε να στέκεστε, για να μας στηρίζετε και να μας εμπνέετε.

Μετά την ολιγόλεπτη ομιλία μοναδικά ήταν και τα κείμενα που ακολούθησαν, εναλλάξ με τα χορωδιακά τραγούδια.
Ήταν επιλεγμένα από το Σεβασμιότατο και τον εκλεκτό συνεργάτη και πνευματικό του παιδί, τον π.Χρήστο Κούρτη, που τα απέδωσε με εξαιρετική ορθοφωνία και χαρισματική αναγνωσιμότητα.
Ζωντάνευαν τη Μάνα, με κυρίαρχο το μήνυμα, μαζί και με της ιστορίας του βιβλιαρίου που διανεμήθηκε δωρεάν ως αναμνηστικό δώρο, ότι με την αυτοθυσία και την αυταπάρνησή της, την αμετάπτωτη και ανυπόκριτη αγάπη της αμνηστεύει την αχαριστία των παιδιών της, φτάνει σε δύναμη το θάνατο, τον νικά και παίρνει πολλές φορές πίσω το παιδί της, αφήνει ζωντανή τη μνήμη της μέσα στο σεντούκι των αναμνήσεων των παιδιών της κι έχει κάτι πολύ κοινό με την αγάπη της μάνας Παναγίας: τον πόνο για το παιδί της.
Συναίσθημα που την Παναγία την έφερε τόσο κοντά και σε μια άλλη μητέρα που σπάραζε κι αυτή για το παιδί της.
Της αντίπερα όμως όχθης.
Του προδότη Ιούδα.
Ήταν ωστόσο κι αυτή μητέρα…

Να γιατί η Μάνα είναι πολύτιμο μαργαριτάρι
Γιατί και ο Θεός κατά τον Πάολο Κοέλιο, όπως ακούσαμε τον αφηγητή να διαβάζει, ασχολήθηκε ιδιαίτερα μαζί της, όταν την έπλαθε.
Και την έπλασε με πολυποίκιλα χαρίσματα..Και με έξι ζευγάρια χέρια.., και με τρία ζευγάρια μάτια.., και.., και.., και..

Όλα αυτά, καθώς τα ακούγαμε, δημιούργησαν στην ψυχή και στην καρδιά μας μια έντονη συναισθηματική φόρτιση κι έκαναν να κυλούν δάκρυα ευγνωμοσύνης σε άλλους, σε άλλους μετάνοιας, σε άλλους αυτοβεβαίωσης ότι τελούν το χρέος τους ως γονείς με άκρα υπευθυνότητα και ευαισθησία.
Μας ενίσχυαν δε τη σκέψη ότι τότε μόνο θα σημάνει το τέλος του κόσμου, όταν η γη θα μετατραπεί σε κόλαση, γιατί θα πάψουν οι μητέρες να αγαπούν τα παιδιά τους.

Εκπληκτικές ήταν και οι χορωδίες και τα μουσικά σχήματα της εκδήλωσης, που διηύθυναν οι σπουδαίοι χορωδοί κ.Νικόλαος Ματθαίου και ο κ.Οδυσσέας Τάσιου.
Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα προετοιμασίας παρουσίασαν εξαιρετική δουλειά με έκτακτη απόδοση των μελών της χορωδίας.
Ζήσαμε ακριβές ψυχικές ανατάσεις και βιώσαμε τι σημαίνει να έχεις συνεργό σου τη μουσική για την ηθικοπνευματική διάπλαση και ψυχαγωγία του ακροατηρίου σου.
Χορωδούς και μέλη της χορωδίας τους ευχαριστούμε πάρα πολύ.
Και ιδιαίτερα κάτι πολύ μικρούς φίλους μας…
Που μάλλον ορισμένοι πρέπει να ήταν και του Νηπιαγωγείου.

Πριν κλείσουμε, παραθέτουμε αποσπάσματα από ευχαριστηριακό κείμενο ενός ”Ταπεινού πιστού της Μητρόπολης Γρεβενών”, όπως το υπογράφει, και με το οποίο συνταυτιζόμαστε, γιατί μας εκφράζει απόλυτα.
Λέει τα εξής:

”…Κάτι φαίνεται να αλλάζει προς το καλύτερο στην ιερά Μητρόπολη Γρεβενών.
Κι αυτό είναι έργο θεάρεστο, δημιουργικό και συνάμα ελπιδοφόρο…
Η παρουσία σας — (Δεσπότη μας) — ανάμεσά μας ζεστή, αληθινή, ανθρώπινη, πνευματική… σας είδαμε και σας βλέπουμε δίπλα μας καθημερινά, αγόγγυστα, ακούραστα, άοκνα…
…Σας ευχαριστούμε με όλη τη θέρμη της ψυχής μας…
Δίπλα σας οι άξιοι συνεργάτες σας, οι συνοδοιπόροι και συναναβάτορες του έργου σας.
Τα πνευματικά σας παιδιά, που ακολούθησαν τον Πατέρα τους.
Προπάντων δε ο Πρωτοσύγκελός μας, ο π.Σεραφείμ, που με το ιερατικό του ανάστημα κατόρθωσε σε ένα σύντομο διάστημα να ανασυντάξει τη διοικητική και εν γένει διάρθρωση της Μητροπόλεως μας”…

(Και είναι αυτός που πρωτοστάτησε, είπε ο Δεσπότης, ώστε σύντομα και αποτελεσματικά να ανακαινισθεί όλο το κτιριακό αυτό συγκρότημα).

Και συνεχίζουμε με τον κειμενογράφο: ”…Ο λόγος σας χθες μας συγκίνησε ιδιαίτερα.
Ιδιαίτερα η αναφορά σας στον προκάτοχό σας μακαριστό Μητροπολίτη Γρεβενών Σέργιο… και στη μνήμη του ήταν το αποκορύφωμα της εκδήλωσης”.

(Αυτουνού ήταν έργο το κτίριο, που τη συνέχεια της λειτουργίας του ανέλαβε ο Μητροπολίτης μας Δαβίδ)

”…Νιώθουμε πως έφθασε η στιγμή η Μητρόπολη Γρεβενών να ανασάνει εκ νέου…
Σας αγαπούμε, ασπαζόμεθα τη Δεξιά σας και προσευχόμεθα καθημερινώς ο Πανάγαθος Θεός να σας δίνει δύναμη, υγεία, μακροημέρευση σε εσάς και τους άξιους συνεργάτες σας.
Ένας ταπεινός πιστός της Μητρόπολης Γρεβενών”.

Ακούγοντας και άλλα πολυποίκιλα ευμενή σχόλια έξω στην πόλη, και σαν να τρίβουμε όλοι τα μάτια μας, καθώς όταν ξυπνούμε από έναν λήθαργο, ανταλλάσσουμε την ευχή και τη μουδιασμένη ακόμη από άλλες απογοητεύσεις πίστη: μακάρι ο Θεός να θυμήθηκε τουλάχιστον τα παιδιά μας μ΄αυτό το Δεσπότη μας.
Κι εμάς τους μεγάλους.
Κοντεύουμε να πεθάνουμε άθεοι μ΄αυτά που βλέπουμε και ακούμε.
Μακάρι.

Κι αυθόρμητα αναπηδά η σκέψη μας: για την πνευματική αναμόρφωσή μας φτάνει μόνο ο Επίσκοπος και η δραστηριοποίηση μιας Μητρόπολης;
Νομίζουμε όχι.
Ο Δεσπότης έκανε την αρχή.
Είναι η μια άκρη του νήματος.
Μένει σ΄εμάς να ανταποκριθούμε στο πρόγραμμά του.
Να το υλοποιήσουμε.
Όταν ήρθε, πέταξε το σύνθημα ότι χρειαζόμαστε όλοι.
Κι όλοι χωράμε στην αγάπη του.
Ας τα προσευχόμαστε αυτά τα λόγια του.
Να βρούμε όλοι μια θέση κοντά του.
Σαν παιδιά του.
Σαν συνεργάτες.
Χωρίς να απογοητευθούμε, αν αργούν να φανούν τα αποτελέσματα μιας τέτοιας συνεργασίας.
Που χρειάζεται και χρόνο και ταπείνωση και εμπιστοσύνη.
Και πρώτα απ΄όλους στο Θεό και μεγάλο Πατέρα μας.

Και τότε μάλλον σίγουρα θα ξημερώσει μια καινούργια μέρα για τα Γρεβενά.

Μακάρι, ο Θεός να δώσει.
Αμήν.
Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός